Angielski klimat, fajnie się dzisiaj czyta taką literaturę, klasyka polecam

Angielski klimat, fajnie się dzisiaj czyta taką literaturę, klasyka polecam

Bardzo lubię czytać książki z tej serii, ale ciężko mi było przebrnąć przez początek - tak mniej więcej do 1/3. Zawiązanie akcji było męczące.
Ciekawa jest konstrukcja fabuły - w tym tomie nadinspektor od dawna wie, kto jest mordercą, musi to "tylko" udowodnić, ale przez to końcówka nie jest wcale mniej emocjonująca.
Widzę tu bardzo charakterystyczne dla serii wątki: koniecznie musi być ktoś homoseksualny, koniecznie wartościowa kobieta musi się uwolnić od swojego męża, który ją tłamsi.
Uwielbiam poczucie humoru Autorki i jej kwieciste porównania, jak również zdolność do opisywania emocji i nastrojów bohaterów.
To, co jest dla mnie bardzo ważne w tej serii, to fakt, że prowadzący śledztwo nigdy nie znajdują się w sytuacji ofiar, tzn. że morderca na nich nie "poluje". Nie lubię tego w kryminałach i na szczęście P. Graham nam tego oszczędza. Owszem, śledczy są przemęczeni, poirytowani, cierpi ich życie prywatne - ale nigdy nie są fizycznie zagrożeni. Za to dodatkowy plus.
Lubię też bardzo epilogi, gdzie Autorka wyjaśnia jak rozwijają się losy bohaterów, tak "ku pokrzepieniu serc".
Wielka szkoda, że została mi już tylko jedna książka z tej serii do przeczytania :(.

Bardzo lubię czytać książki z tej serii, ale ciężko mi było przebrnąć przez początek - tak mniej więcej do 1/3. Zawiązanie akcji było męczące.
Ciekawa jest konstrukcja fabuły - w tym tomie nadinspektor od dawna wie, kto jest mordercą, musi to "tylko" udowodnić, ale przez to końcówka nie jest wcale mniej emocjonująca.
Widzę tu bardzo charakterystyczne dla serii wątki:...

Kolejna wspaniała opowieść od Pani Graham. Zafascynowana niepowtarzalnym klimatem z serialu "Morderstwa w Midsomer" stałam się także fanką serii kryminałów. Z pewnością styl książki nie każdemu przypadnie do gustu, gdyż fabuła rozwija się powoli, ale jest to solidny kryminał, który trzyma w niepewności do samego końca. Wspaniali główni bohaterowie, ludzcy,z problemami, nie w stylu superhero czy robokopów. Skomplikowane, fascynujące postacie. I to co najlepsze - niezwykły obraz angielskiej wsi - dla mnie majstersztyk. Pozorna sielanka, małe miasteczka, piękne krajobrazy - aż chce się tam być z naszym wspaniałym duetem. No i te apetyczne opisy jedzenia :) część co prawda ustępuje poprzedniczkom, ale fanom serii i dobrych kryminałów z pewnością przypadnie do gustu.

Kolejna wspaniała opowieść od Pani Graham. Zafascynowana niepowtarzalnym klimatem z serialu "Morderstwa w Midsomer" stałam się także fanką serii kryminałów. Z pewnością styl książki nie każdemu przypadnie do gustu, gdyż fabuła rozwija się powoli, ale jest to solidny kryminał, który trzyma w niepewności do samego końca. Wspaniali główni bohaterowie, ludzcy,z problemami, nie...

"... angielska wieś, wbrew pozorom, nigdy całkiem nie zasypia".

Historia kryminalna była dobra. Mamy szantaż, morderstwo, napaść. Mamy ciekawych bohaterów i mamy dwóch policjantów, którzy z uporem i trudem przedzierali się przez tajemnice. Z jednej strony brakowało mi trochę nagłych zwrotów akcji. Z drugiej strony opisy związków międzyludzkich i uczuć miały w sobie dużo siły.

Jedna cała gwiazdka jest dla nadinspektora Toma Barnaby:). Bardzo go lubię - zarówno jako policjanta, ojca i męża, a przede wszystkim mężczyznę oczytanego, ciekawego świata i inteligentnego.

I polubiłam sierżanta Gavina Troy'a - zwłaszcza gdy nie rozumiał cytatów albo znaczenia słów wypowiadanych przez szefa - ale zawsze, z uporem, sprawdzał później w domu co oznaczały. Nic dziwnego, że Barnaby lubił z nim pracować - zawsze wspaniale współpracuje się z ludźmi, którzy ciągle się uczą i rozwijają.

Przyjaźń Barnaby'ego i Troy'a - niewymuszona, naturalna, zgrana i szczera - to jeden z najlepszych wątków kryminałów C. Garaham. Bo jak się nie roześmiać na taki dialog:

..." - Co się stało?
- Słucham?
- Nigdy nie przychodzisz wcześniej niż ja.
- Wiem. Zawsze mi pan o to suszy głowę. Więc pomyślałem, że się postaram.
- Lubię konsekwencję w moich podwładnych, Troy. Nie wprowadzaj zamieszania, dobra?"...

"... angielska wieś, wbrew pozorom, nigdy całkiem nie zasypia".

Historia kryminalna była dobra. Mamy szantaż, morderstwo, napaść. Mamy ciekawych bohaterów i mamy dwóch policjantów, którzy z uporem i trudem przedzierali się przez tajemnice. Z jednej strony brakowało mi trochę nagłych zwrotów akcji. Z drugiej strony opisy związków międzyludzkich i uczuć miały w sobie dużo...

Moje bezpieczne miejsce to mój dom. Po złym dniu tu znajduję wytchnienie, tu ze mnie odpadają wszystkie troski. Bezpieczne miejsce to podstawowa potrzeba każdego człowieka. A jeśli w to schronienie zostanie wprowadzony intruz, który podobno potrzebuje pomocy, lecz tak naprawdę wykorzystuje czyjeś dobre serce? Gdy we własnym domu człowiek czuje się jak zaszczute zwierzę? Trudno mi sobie wyobrazić taką sytuację, ale dzięki Carolinie Graham nie musiałam się bardzo trudzić, bo ona doskonale opisała to w swojej powieści.

Przeraża mnie stanowisko, że jeżeli komuś się dobrze powodzi, to musi płacić tym, którzy nie mieli tyle szczęścia. Rozumiem, pomóc stanąć na własne nogi, ułatwić jakieś sprawy, dać drugą szansę. Ale ludzie z patologicznych środowisk często wcale nie chcą takiej pomocy. Przecież prościej kogoś zniszczyć, upokorzyć, zaszantażować – ma duży dom, niczego w nim nie brakuje – niech płaci. A jak nie ma się do czegoś przyczepić, to zawsze można coś sprokurować. Tylko, że w małej miejscowości o przypadkowego świadka wcale nie jest trudno. A łatwy zarobek każdą szumowinę pociągnie. Gdy więcej klientów u wodopoju się pojawia, któryś musi zginąć. I to właśnie jest ten moment, w którym na scenę wkracza nadinspektor Barnaby i sierżant Troy.

Dzielnym detektywom kolejny raz przyjdzie się zmierzyć z małą społecznością i jej niedomówieniami. Z reguły ludzie nie zdają sobie sprawy, jakie pewne mało istotne szczegóły mogą mieć znaczenie dla wielkiej sprawy. Gdy na pewne wydarzenia nakładają się problemy bliskich, trudno o trzeźwy osąd i zaufanie.

Caroline Graham oprócz zawiłej zagadki kryminalnej znów doskonale opisała toksyczną namiętność na granicy obłędu. W jej książkach często pojawiają się wątki par homoseksualnych, przy czym nigdy nie są pokazane jako wynaturzenie, raczej pisarka stawia na uniwersalizm uczuć. Równie często pisarka bierze na warsztat interakcje między rodzeństwem, przy czym często w niepokojący sposób te relacje są przedstawione. Zaskakujące jest to, że w powieściach tej autorki, które miałam przyjemność czytać, w zasadzie jedynie inspektor Barnaby ma udane życie rodzinne. I tylko on tak naprawdę wie, czym jest bezpieczne schronienie.

Tym razem sierżant Troy jakiś taki spokojniejszy jest, choć poznajemy kilka faktów z jego dzieciństwa, co poniekąd tłumaczy jego różnorakie maniery i sposób widzenia świata. Co prawda uważam, że nazwanie kota córki imieniem kobiety, którą się aktualnie uwielbia, byle tylko móc wymawiać jej imię, jest lekko niepokojące, ale jak na możliwości Gavin’a to i tak pikuś.

Muszę zmienić dobór lektur, bo ostatnio non stop trafiam na książki, w których małżeństwo jest pokazane jako dopust boży dla kobiet i generalnie nie ma co liczyć na faceta, lepiej zamieszkać z przyjaciółką i psem. Dobrze chociaż, że ten Barnaby nieustająco w żonie zakochany a ona w nim.

Książki Caroline Graham oprócz wątku kryminalnego zawierają zawsze wiele wnikliwych obserwacji obyczajowych i myślę, że to czyni je tak dobrymi czytadłami.

Moje bezpieczne miejsce to mój dom. Po złym dniu tu znajduję wytchnienie, tu ze mnie odpadają wszystkie troski. Bezpieczne miejsce to podstawowa potrzeba każdego człowieka. A jeśli w to schronienie zostanie wprowadzony intruz, który podobno potrzebuje pomocy, lecz tak naprawdę wykorzystuje czyjeś dobre serce? Gdy we własnym domu człowiek czuje się jak zaszczute zwierzę?...

Kryminały Caroline Graham zainspirowały filmowców do stworzenia serialu "Morderstwa w Midsomer", mającego podobno już status kultowego. To właśnie pod wpływem serialu sięgnęłam po książkę, bo kilka odcinków które obejrzałam przez święta wciągnęło mnie mocno.
Kochanowski pisał "wsi spokojna, wsi wesoła", a już od pierwszych stron jesteśmy świadkami, jak pod tymi pozorami buzują różne emocje, plączą się relacje i napinają konflikty. W takim wrzącym tyglu musi wcześniej czy później dojść do zbrodni, nawet jeśli dla kogoś miało to być bezpieczne miejsce.
Kryminały zlokalizowane na angielskiej wsi uwielbiam, a ten oprócz świetnie oddanego tła wyróżnia się również dobrze skonstruowaną intrygą kryminalną i świetnie oddanymi ludzkimi charakterami.
Minusem dla mnie był wątek rodzinny nadinspektora Barnaby'ego, ale może to dlatego że nie zaczęłam serii od początku i te fragmenty po prostu mnie nudziły. Poza tym czytało się całkiem miło, chociaż chyba nie było tego "czegoś", co ma w sobie serial. Niemniej jednak jest to niezły kąsek dla kryminalnych łasuchów.

Kryminały Caroline Graham zainspirowały filmowców do stworzenia serialu "Morderstwa w Midsomer", mającego podobno już status kultowego. To właśnie pod wpływem serialu sięgnęłam po książkę, bo kilka odcinków które obejrzałam przez święta wciągnęło mnie mocno.
Kochanowski pisał "wsi spokojna, wsi wesoła", a już od pierwszych stron jesteśmy świadkami, jak pod tymi pozorami...

Dobry kryminał. Brakowało mi tylko szybkiej akcji, ale fabuła jest ciekawa.

Dobry kryminał. Brakowało mi tylko szybkiej akcji, ale fabuła jest ciekawa.

Solidna, ciekawa powieść kryminalna z popularnej serii o inspektorze Barnabym. Klimat angielskiego miasteczka, uroczy angielski humor, idealna książka na letnie wieczory.

Solidna, ciekawa powieść kryminalna z popularnej serii o inspektorze Barnabym. Klimat angielskiego miasteczka, uroczy angielski humor, idealna książka na letnie wieczory.