Żona
- Kategoria:
- literatura piękna
- Cykl:
- Róża pustyni (tom 2)
- Wydawnictwo:
- Filia
- Data wydania:
- 2016-03-30
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-03-30
- Liczba stron:
- 480
- Czas czytania
- 8 godz. 0 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380750661
- Tagi:
- Literatura polska
Karen, odnosząca sukcesy nowojorska prawniczka, niespodziewanie trafia do Libii, kraju dzieciństwa. Tymczasem w Libii narasta terror, nastają chude lata, a Kaddafi zaostrza swoją politykę po opublikowaniu Zielonej książki. Czy w nowej rzeczywistości Karen odnajdzie klimat dzieciństwa, kiedy to żyła jak arabska księżniczka? Na domiar złego jej małżeństwo z Andrzejem także przechodzi kryzys. Kobieta musi stawić czoła trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła.
Teraz, gdy nasz świat znajduje się na styku trzech wielkich religii, libijska saga próbuje dać odpowiedź na nurtujące pytanie – czy możliwe jest życie w zgodzie? Jak daleko można posunąć się w walce o to, w co się wierzy? Na ile kompromisów można sobie pozwolić? A na ile trzeba?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Życie pod skrzydłami dyktatury
Długo przyszło miłośnikom sagi pióra Nike Faridy czekać na drugi tom cyklu „Róża pustyni”. Kolejna część serii ukazała się po kilkunastu miesiącach i została wydany przez inne wydawnictwo. Książka jest gruba, równie piękna jak jej poprzedniczka i zaprasza do wielokulturowego świata końca XX wieku. Akcja rozgrywa się na przestrzeni lat 80. i wiedzie nas na Bliski Wschód, do Europy, Afryki i Ameryki Północnej.
Tym razem pierwszoplanową bohaterką jest Karen, która poślubiła Andrzeja, choć wcześniej zakochała się w jego bracie Jacku. Karen odnosi sukcesy na niwie zawodowej i świetnie sobie radzi jako prawniczka. Praca nad pewnym projektem sprawia, że nasza bohaterka zamieszkuje wraz z mężem w Libii. To jej kraj dzieciństwa, który znajduje się pod dyktaturą Kaddafiego. Mimo tego cudzoziemcom w Libii żyje się dobrze i dostatnio, są wspaniale uposażani finansowo. W małżeństwie Karen nie jest zbyt zgodnie i różowo. Ona i Andrzej przechodzą kryzys. Czy pobyt w Libii poprawi ich wzajemne relacje? Czy ich małżeństwo się rozsypie, czy przyczyni się do tego Jacek? Jak potoczą się losy Esther, Romana, Marii i Beaty? Ciekawych odsyłam do książki, która odurza niczym narkotyk.
Lektura jest wyborna i barwna niczym kultury, które w niej współistnieją obok siebie, zazębiają się i blisko ze sobą sąsiadują. Czytając powieść ma się wrażenie, że islam, chrześcijaństwo i judaizm wywodzą się z jednego pnia, wcale ze sobą nie kolidują, nie rywalizują i nie niszczą się wzajem. To ludzie i mieszkające w nich zło tworzą podziały, wzniecają wojny mylnie interpretując święte księgi i założenia wiary. To w imię ludzkich instynktów, wybujałych ambicji, nieopanowanej żądzy wybuchają konflikty zbrojne, giną niewinni ludzie i rozrasta się terroryzm. W książce słusznie bowiem pada stwierdzenie, że w każdym z nas tkwią nieograniczone pokłady zła i dobra, wystarczy tylko, że ktoś umiejętnie pociągnie za odpowiednie sznureczki i już gotowe, idziemy albo drogą zła, albo dobra.
Książka to literacka podróż przez przepiękne miejsca, przez wyjątkowe zakątki, przez historyczne miejscowości, przez odmienne kultury. To lektura uświadamiająca, że jest całkiem możliwe życie różnych nacji w zgodzie i spokoju. Wystarczy tylko wyplenić zło z ludzkich serc. To również powieść o miłości i namiętności, o rozdartym na dwie połowy kobiecym sercu, które choć bardzo chce nie może zaznać szczęścia.
Nike Farida bardzo ciekawie i dynamicznie opisuje losy kilku rodzin wplatając w ich dzieje także polskie pierwiastki. Dzięki lekturze zajrzałam w różne miejsca na świecie. Trafiłam także do niespokojnej Polski w której powoli aczkolwiek skutecznie upadał komunizm. Jeszcze raz poczułam ducha rodzącej się wolności pod sztandarem ludzkiej solidarności. Mocniej zrozumiałam też zło jakim są rządy dyktatorskie, poczułam szpony tyrana na gardle niewinnych ludzi. Lektura „Żony” to była niesamowita przygoda, wielkie przeżycie literackie i miłe chwile z książką, która jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Jedyna w sobie i która kończy się mocnym akcentem. Pozostaje uzbroić się w cierpliwość i czekać na kolejny tom cyklu.
Benardeta Łagodzic-Mielnik
Książka na półkach
- 222
- 81
- 25
- 3
- 2
- 2
- 2
- 2
- 2
- 2
OPINIE i DYSKUSJE
Minęłam ponad połowę i dalej nie przeczytam. "Żona" to drugi tom z serii Róża pustyni. Opis bardzo zachęcający, okładka również, ale sama treść już nie do końca. Od samego początku nie było między nami chemii. Fabuła dotyczy lat 80, o których wiem już dość sporo. Przytaczane przez autorkę wiadomości nie były więc zaskoczeniem. Problem w tym, że brakowało również jakichkolwiek emocji. Język jest prosty, ale mało przystępny, brakuje mu płynności. Na plus uznam, że bez problemu, mimo że nie czytałam "Panny młodej" odnalazłam w się w rodzinnych powiązaniach. Kto kogo kocha, kto kogo nie, kto jest z kim i dlaczego.
Książka sama w sobie jest po prostu nudna. Mimo wtrąceń związanych z religią i mitologią w żaden sposób nie wzbudza mojej ciekawości. W przypadku takiej rodzinnej sagi liczyłam jednak na większe emocje. Kolejne 200 stron czytania o wszystkim i o niczym jest dla mnie zbyteczne. To raczej seria dla osób, które lubią delektować się powolną akcją, bardzo delikatną fabułą. Odradzam tym, którzy lubują się w mocniejszych akcentach i dramatach. Brakuje mi tutaj tradycjonalizmu Libii i samego terroryzmu, o którym miałam przeczytać.
Minęłam ponad połowę i dalej nie przeczytam. "Żona" to drugi tom z serii Róża pustyni. Opis bardzo zachęcający, okładka również, ale sama treść już nie do końca. Od samego początku nie było między nami chemii. Fabuła dotyczy lat 80, o których wiem już dość sporo. Przytaczane przez autorkę wiadomości nie były więc zaskoczeniem. Problem w tym, że brakowało również...
więcej Pokaż mimo toPrzeczytałam ją właściwie z rozpędu, bo czytałam jednocześnie oba tomy tej mini serii.
Drugi tom jeszcze bardziej zamotany niż pierwszy. Historia, to kontynuacja pierwszej części. Jeszcze więcej się dzieje, często gubiłam się kto, co, dlaczego i po co, a raczej z kim? Bohaterowie nijacy.
I znowu - jedyny plus, czyta się szybko, bo napisana prostym językiem.
Przeczytałam ją właściwie z rozpędu, bo czytałam jednocześnie oba tomy tej mini serii.
Pokaż mimo toDrugi tom jeszcze bardziej zamotany niż pierwszy. Historia, to kontynuacja pierwszej części. Jeszcze więcej się dzieje, często gubiłam się kto, co, dlaczego i po co, a raczej z kim? Bohaterowie nijacy.
I znowu - jedyny plus, czyta się szybko, bo napisana prostym językiem.
Super!!!! Cudownie się czytało :-)
Super!!!! Cudownie się czytało :-)
Pokaż mimo to"Od zawsze pod hasłami rewolucji, demokracji i dobra ludu, robi się wszystko na odwrót, pod ładnymi hasłami lud się morduje, panuje terror i strach" (str 80)
Trochę wtopiłam, gdyż zbyt późno się zorientowałam, iż jest to kontynuacja losów naszych bohaterów tylko 10 lat później. Moja strata wiele wątków mi na pewno uciekło cóż....
Akcja dzieje się w różnych miejscach na świecie, lecz większość z nich skupia się w Libii za czasów Kaddafiego z jego mackami, mądrościami i niszczeniu wszystkiego na drodze do sukcesu.Jest to kraj "gdzie władzę sprawuje lud, a w jego imieniu Kadafi" (str 73). Bohaterami są ludzie różnych wyznań, ich wybory,decyzje, krzywdzące najbliższych lub chroniące je.Autorka dowodzi, iż odmienność religijna może jednoczyć ludzi, lecz także dzielić.W każdym z odwiedzanych miejsc widać wzajemne wpływy kultury arabskiej, żydowskiej i katolickiej. Jest to też podróż wgłąb starożytnej historii i kultury. Odwiedzamy piękne miejsca stworzone przez naszych praprzodków, czytamy różne przypowieści nieżyjących już wielkich tego świata. Książka jest też przekazem miłości do literatury i sztuki.
"Od zawsze pod hasłami rewolucji, demokracji i dobra ludu, robi się wszystko na odwrót, pod ładnymi hasłami lud się morduje, panuje terror i strach" (str 80)
więcej Pokaż mimo toTrochę wtopiłam, gdyż zbyt późno się zorientowałam, iż jest to kontynuacja losów naszych bohaterów tylko 10 lat później. Moja strata wiele wątków mi na pewno uciekło cóż....
Akcja dzieje się w różnych miejscach na...
Dalsze losy Karen i pozostałych Polaków w Libii. Podobnie jak pierwsza część ("Panna Młoda") nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie. Przeczytałam z ciekawości
Dalsze losy Karen i pozostałych Polaków w Libii. Podobnie jak pierwsza część ("Panna Młoda") nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie. Przeczytałam z ciekawości
Pokaż mimo toPełna dobrej woli sięgnęłam po "Pannę młodą" i "Żonę" Niki Faridy. Dobrej woli, bo przeczytałam sporo bardzo dobrych recenzji. Już po kilkunastu stronach "Panny" jeszcze raz sprawdziłam, czy na pewno czytam tę polecaną książkę! Niestety, to była ona. Tak złej książki doprawdy dawno nie czytałam. Dobrnęłam do końca, sięgnęłam po "Żonę". To samo. Język, styl, opisy miejsc niczym kopiuj-wklej z wikipedii powodowały, że nie raz miałam ochotę zamknąć książkę i zapomnieć o niej. Co mnie więc trzymało? Chyba zdumienie i chęć zrozumienia, dlaczego tak zła książka staje się popularna. Owszem, był w niej potencjał, bo splatająca się historia kilku par jest ciekawa, równie interesujący jest zabieg z datami rozpoczynającymi każdy rozdział, ale autorka wyraźnie nie poradziła sobie z materią, czyli ze słowem, a przede wszystkim z umiejętnością pisania dialogów. Nie każdy przecież musi tworzyć książki, o czym Nike Farida zdaje się zapomniała. Same chęci nie wystarczą. Gdzie był redaktor tego "dzieła"??? Kto mi wyjaśni, z wyjątkiem samej autorki i jej fanek, skąd te zachwyty nad obu książkami?
Pełna dobrej woli sięgnęłam po "Pannę młodą" i "Żonę" Niki Faridy. Dobrej woli, bo przeczytałam sporo bardzo dobrych recenzji. Już po kilkunastu stronach "Panny" jeszcze raz sprawdziłam, czy na pewno czytam tę polecaną książkę! Niestety, to była ona. Tak złej książki doprawdy dawno nie czytałam. Dobrnęłam do końca, sięgnęłam po "Żonę". To samo. Język, styl, opisy miejsc...
więcej Pokaż mimo toKsiążka Żona to kontynuacja Panny młodej. Czyta się ją bardzo dobrze, chociaż momentami się pogubiłam - zbyt wiele wątków i postaci, każdy rozdział to rok do przodu. Ale chętnie przeczytam ciąg dalszy :)
Książka Żona to kontynuacja Panny młodej. Czyta się ją bardzo dobrze, chociaż momentami się pogubiłam - zbyt wiele wątków i postaci, każdy rozdział to rok do przodu. Ale chętnie przeczytam ciąg dalszy :)
Pokaż mimo toSaga z cyklu „Kwiat pustyni” zaczyna się od książki „Panna młoda”. Kolejny tom „Żona” kontynuuje wiele wątków, wyjaśnia wiele zagadek i po raz kolejny ukazuje nam piękno przeplatające się z brutalnością wielokulturowych rodów. Akcja pierwszego tomu toczy się w latach 70, a w drugim autorka zabiera nas w świat lat 80, czyli czasów, których większość młodych ludzi na szczęście już nie zna. Znajdziemy tu wspomnienia z komunizmu, dyktatury Kadafiego i wielu ważnych wydarzeń historycznych, przez co starsi czytelnicy – poza wędrówką do innych regionów – odbędą sentymentalną podróż w czasie, a młodsi będę mogli odkryć czasy młodości ich rodziców, dojrzałości dziadków. Akcja wiedzie nas do Ameryki, Afryki, Europy i na Bliski Wschód. Czytelnicy w ten sposób poznają różne modele życie, będą mogli zajrzeć do domów ludzi o odmiennych stylach życia, wykonujących odmienne zawody, pełniących różne funkcje społeczne. W gronie licznych bohaterów nie zabraknie też Polaków i Polek. Te ostatnie nie zawsze spotykał dobry los w krajach, w których kobiety są własnością męża.
Bohaterką drugiego tomu jest Karen, która poślubiła Andrzeja. Z wzajemnością zakochana wcześniej w Jacku wybrała pragmatycznego i zabiegającego o jej względy jego brata Andrzeja. Jego i jej sukcesy zawodowe w pewien sposób zastępują szczęście rodzinne i zmusza ich do zamieszkania w Libii, którą zna z dzieciństwa. Jest to jednak kraj bardzo odmienny, bo znajdujący się pod dyktaturą Kadafiego, dla którego pojedynczy człowiek się nie liczy. Ludzie giną w przypadkowych wypadkach pod kołami samochodów robiących drogę władcy wizytującemu kolejne miejscowości, w kraju panuje strach. Mimo tego obcokrajowcom żyje się dobrze, robią kariery, nie doświadczają ograniczeń, a do tego świetnie zarabiają.
Akcja zaczyna się od wątpliwości i podejrzeń Karen. Sądzi, że jej mąż wcale nie spędza tak wiele czasu w pracy, że jego niezaangażowanie w dbanie o wymarzony dom ma inne powody niż nadmiar obowiązków. Pobyt w Libii ma poprawić ich stosunki. Czy jest to możliwe? Czy może stali się dla siebie rutyną? A może Andrzej lub Karen nie potrafią dochować wierności i poszukają szczęścia gdzie indziej?
W główną akcję wplecione są losy Esther, Romana, Marii, Beaty i wielu innych bohaterów. Wejdziemy w świat wielkiej miłości, która zmusi do ucieczki z kraju, szukania wyzwań, spełniania marzeń i planów, które miało się ze zmarłym małżonkiem. Nie zabraknie tu również polskiej prowincji, jej małomiasteczkowych mieszkańców, zazdrosnych teściowych, krytycznych ludzi, zdradzających mężów, uwodzących sąsiadek, samotnych starych ojców, którzy cierpią przez własne słabości.
Książka zabiera nas w interesującą przygodę, w której ludzie różnych wyznań żyją obok siebie, wzbogacają się obcowaniem ze sobą, a czasami sobie szkodzą. „Żona”, tak jak „Panna młoda” napisana jest w dość specyficzny sposób. Nike Farida nie boi się zabierać nas w świat opisów, emocjonalnych walk bohaterów. Całość skomponowana jest w taki sposób, że początkowo tworzy wrażenie chaosu, z którego wyłaniają się zapachy, przeżycia, a nie losy określonych bohaterów. Dopiero czytanie ze skupieniem pozwala odnaleźć się w fabule. Czytając miałam wrażenie, że całość byłaby dużo łatwiejsza w odbiorze w formie filmu, ale ten z kolei pozbawiłby odbiorców opisów doskonale oddających tygiel kulturowy, z jakim mamy do czynienia w książce.
Myślę, że jest to lektura godna uwagi zwłaszcza teraz, kiedy tak bardzo boimy się odmienności, zamykamy wyłącznie na swój krąg kulturowy.
Saga z cyklu „Kwiat pustyni” zaczyna się od książki „Panna młoda”. Kolejny tom „Żona” kontynuuje wiele wątków, wyjaśnia wiele zagadek i po raz kolejny ukazuje nam piękno przeplatające się z brutalnością wielokulturowych rodów. Akcja pierwszego tomu toczy się w latach 70, a w drugim autorka zabiera nas w świat lat 80, czyli czasów, których większość młodych ludzi na...
więcej Pokaż mimo toMam mieszane uczucia. Z jednej strony chylę czoła przed dokładnością, z jaką autorka przybliża nam bliskowschodnią kulturę i obyczaje, a z drugiej trochę nie mogłam się wciągnąć w tę opowieść. Oceniam jednak tę książkę powyżej przeciętnej i z pewnością dam szansę kolejnej części.
Mam mieszane uczucia. Z jednej strony chylę czoła przed dokładnością, z jaką autorka przybliża nam bliskowschodnią kulturę i obyczaje, a z drugiej trochę nie mogłam się wciągnąć w tę opowieść. Oceniam jednak tę książkę powyżej przeciętnej i z pewnością dam szansę kolejnej części.
Pokaż mimo tohttp://agnesscorpio.blogspot.com/2016/03/nike-farida-zona.html
http://agnesscorpio.blogspot.com/2016/03/nike-farida-zona.html
Pokaż mimo to