Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pełna dobrej woli sięgnęłam po "Pannę młodą" i "Żonę" Niki Faridy. Dobrej woli, bo przeczytałam sporo bardzo dobrych recenzji. Już po kilkunastu stronach "Panny" jeszcze raz sprawdziłam, czy na pewno czytam tę polecaną książkę! Niestety, to była ona. Tak złej książki doprawdy dawno nie czytałam. Dobrnęłam do końca, sięgnęłam po "Żonę". To samo. Język, styl, opisy miejsc niczym kopiuj-wklej z wikipedii powodowały, że nie raz miałam ochotę zamknąć książkę i zapomnieć o niej. Co mnie więc trzymało? Chyba zdumienie i chęć zrozumienia, dlaczego tak zła książka staje się popularna. Owszem, był w niej potencjał, bo splatająca się historia kilku par jest ciekawa, równie interesujący jest zabieg z datami rozpoczynającymi każdy rozdział, ale autorka wyraźnie nie poradziła sobie z materią, czyli ze słowem, a przede wszystkim z umiejętnością pisania dialogów. Nie każdy przecież musi tworzyć książki, o czym Nike Farida zdaje się zapomniała. Same chęci nie wystarczą. Gdzie był redaktor tego "dzieła"??? Kto mi wyjaśni, z wyjątkiem samej autorki i jej fanek, skąd te zachwyty nad obu książkami?

Pełna dobrej woli sięgnęłam po "Pannę młodą" i "Żonę" Niki Faridy. Dobrej woli, bo przeczytałam sporo bardzo dobrych recenzji. Już po kilkunastu stronach "Panny" jeszcze raz sprawdziłam, czy na pewno czytam tę polecaną książkę! Niestety, to była ona. Tak złej książki doprawdy dawno nie czytałam. Dobrnęłam do końca, sięgnęłam po "Żonę". To samo. Język, styl, opisy miejsc...