Cytat dnia
Trzeba mieć pasję, by nie zwariować w tym szalonym świecie. Z pasją lepiej się żyje, a chwilami pomaga ci przetrwać. Jest jak maska tlenowa.
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2019
2018
2017
2016
2015
Wściekłe Ewa Podsiadły-Natorska 
Muszę przyznać, że mam bardzo duży problem z oceną tej książki, bowiem wszystko, co jest w niej dobre, należy po prostu do kogoś innego. Ta książka jest swoistym połączeniem motywów znanych bardzo dobrze czytelnikom z innych tekstów kultury. Gdyby tak odrzeć książkę "Wściekłe" z "Opowieści podręcznej" Atwood, "Roku 1984" i ""Folwarku zwierzęcego" Orwella, "Władcy much" Goldinga, twórczości Freddiego Mercurego, Chłopców z Placu Broni, T. Love, Golden Life, Edyty Bartosiewicz, Wojciecha Młynarskiego, Agnieszki Osieckiej i pozostałych tekstów kultury, których nie wspomniałam, zostałoby... no właśnie, co by zostało? Książka niby dobra, niby taka wściekła jak sam tytuł, a jednak coś jest nie tak, czegoś brakuje, czegoś jest za dużo. Zdecydowanie za dużo tu wpływów, kontekstów i inspiracji, za dużo przeświadczenia, że oto dostajemy do ręki dzieło ważne. "Wściekłe" nie bronią się same, "Wściekłe" są bronione kontekstem kulturowym, a to nie to samo. Zdecydowanie brakuje tu oryginalności i przeświadczenia, że słowo pisane obroni się samo wielkością tego słowa, a nie wielkością jego liter.
Wściekłe Ewa Podsiadły-Natorska
Rozczarowanie, to chyba jedyne słowo którym mogę napisać.
Temat wydawał się być interesujący i obiecujący. Niestety, ale nie rozumiem całej konspiracji 10 osób które próbują ugrać coś by zmienić władzę. Te ich spotkania na których piją piwo niczego nie wnoszą. Ośrodek w którym przebywa Tamara, osobny pokój z łazienką i brak ciepłej wody, bardzo napawa grozą.
Temat niby wścibskiej sąsiadki dalej mnie bawi. Tu niby zaczepia i chce wszystko widzieć, a jak Tamara chodzi codziennie przebrana już ją nie interesuje, choćby częsta zmiana peruk.
I koniec też jest zabawny, siostra chowa broń w swoim domu gdzie mieszka z dwójką małych dzieci.
Pomysł, że Tamara uzyskuje pomoc od burdel mamy napawa mnie obrzydzeniem.
Książka nietrzyma się żadnej logiki. Zmarnowany czas, nie polecam.
