Piątek wieczór. W centrum Szczecina, zupełnie niespodziewanie, zapada się parking nowego biurowca, odsłaniając tajemniczy tunel, na którego końcu znajduje się komnata z ciężarówką z okresu II wojny światowej. Za jej kierownicą znajdują się zwłoki żołnierza, a na pace spoczywa sarkofag. I to właśnie z nim wiążą się losy trójki głównych bohaterów – architekta, dziennikarki i potomka starej pomorskiej rodziny.

Tajemnicza ciężarówka i jeszcze bardziej niezwykły ładunek, szybko stają się obiektem zainteresowania sporego grona osób, które to związane są ze Szczecinem. Miasto to jest zresztą punktem, wokół którego kręci się cała akcja książki, nawet wtedy, gdy główni bohaterowie je opuszczają w poszukiwaniu kolejnych wskazówek, zbliżających ich do rozwiązania zagadki zwłok i sarkofagu. A ta, praktycznie z każdą nową informacją, zdaje się coraz bardziej zapętlać. Okazuje się bowiem, że sarkofag skrywa ciało jednego z najznamienitszych książąt pomorskich, związanego z Templariuszami. Stąd już prosta droga do Loży Masońskiej, która to odgrywa w całej historii niepoślednią rolę.

Leszek Herman pełnymi garściami czerpie z historii Szczecina. Nawiązuje nie tylko do początków jego istnienia, ale także gładko przeskakuje pomiędzy wiekami i wydarzeniami, które to wpłynęły na to miasto. A jest ich wiele – część skrywają mroki zamierzchłych czasów, część historia ostatniej wojny. Taka mieszanka naprawdę potrafi wciągnąć, ale też nieco zagubić. Na szczęście fabuła książki, mimo wielowątkowości nie jest przesadnie skomplikowana. Czasem nawet wydaje się nieco zbyt przewidywalna. Szczególnie w kontekście narodowościowych animozji i wynikających z nich sprzecznych interesów bohaterów drugoplanowych. A tych jest całkiem sporo. Autor jednak na tyle udanie prezentuje swych „podopiecznych”, że z określeniem kto jest tym dobrym, a kto złym nie ma większych problemów. Pytanie – czy to akurat dobrze, pozostawiam czytelnikom.

To objętościowo wielka książka. Momentami zdaje się być zbyt wielka – nie da się bowiem nie odnieść wrażenia, że momentami akcja zwalnia, a fabuła jest naginana, tylko po to, by całość się dobrze czytało. Efekt jest niekoniecznie zadowalający. Jednak, co warto podkreślić, historia prezentowana przez Hermana wciąga, nawet wtedy, gdy nieco już zaczyna nużyć. Dzieje się tak za sprawą niezliczonych informacji, które to trafiają do czytelnika, zasklepiając fabularne luki wątkami historycznymi. To zresztą niewątpliwy plus „Sedinum” – nie tylko bowiem można bawić się losami bohaterów, ale także w sposób nienachlany poznawać historię miasta niezwykle złożonego.

W zasadzie to książka dla każdego, z naciskiem na mieszkańców Szczecina. Oni to bowiem o swoim mieście dowiedzą się z kart książki Hermana naprawdę sporo. Reszta po prostu będzie się dobrze bawić. A czegóż więcej oczekiwać po książce?

Bartek `barneej` Szpojda