Słabsza niż poprzednie.

Słabsza niż poprzednie.

Moim zdaniem najlepsza z całego cyklu i to po kilku książkach, które mogły świadczyć o nieco słabszej formie Akunina (o ile w ogóle można użyć tego określenia wobec autora). Świetnie zaplanowana fabuła utkana na tle realnych wydarzeń. W dodatku utkana sprawną ręką. Polecam!

Moim zdaniem najlepsza z całego cyklu i to po kilku książkach, które mogły świadczyć o nieco słabszej formie Akunina (o ile w ogóle można użyć tego określenia wobec autora). Świetnie zaplanowana fabuła utkana na tle realnych wydarzeń. W dodatku utkana sprawną ręką. Polecam!

Jedna z najlepszych części o Eraście Fandorinie.
Narratorem powieści jest hoffirer, sługa domu książąt Romanowych , wierny poddany tronu cesarskiego, Afanasij Stiepanycz Ziukin. Na własne życzenie ,zostaje on wplątany w wir tragicznych wydarzeń, w czasie kiedy cesarska rodzina Romanowów przygotowuje się do koronacji Mikołaja II. Ziukin, który nieufnie odnosi się do Erasta Fandorina, często, jak to się mówi "wychodzi przed szereg", psując plany Erasta w ujęciu nieprzeciętnie groźnego przestępcy,którym jest doktor Lind, a który porywa syna Wielkiego Księcia Gieorgija Aleksandrowicza, w zamian za życie chłopczyka żądając klejnotów rodowych. Fandorin ma swoje przeszłe porachunki z Lindem, czy dla niego ważniejszy będzie własny honor, czy życie chłopca czy odzyskanie klejnotów i uchronienie carskiej rodziny przed międzynarodową kompromitacją?
Niesamowite zwroty akcji i zaskakujące zakończenie, szkoda tylko , że sługa Fandorina, Masa, występuje epizodycznie. Natomiast sam Ziukin, chociaż ciekawa postać, według mnie nie wzbudza sympatii, momentami irytujący, kierujący się własną filozofią.
Dlaczego bardzo lubię cykl o Fandorinie Borisa Akunina. Otóż za lekkość pióra ,dowcip i bystrość spostrzeżeń życiowych, a przy tym za wciągające fabuły rozgrywające się w moim ulubionym XIX wieku. Za to, że stworzył postać Erasta Fandorina, którego cechuje spokój, nieprzeciętny potencjał umysłowy, gust i poczucie elegancji połączone ze znawstwem dobrych manier i twardymi zasadami. Mężczyznę, który swoją posturą, szpakowatymi włosami i błękitnymi oczyma , hipnotyzuje czytelnika.
Z ciekawostek - Gieorgij Aleksandrowicz jest postacią luźno opartą na postaci autentycznej. Jego pierwowzorem był Wielki Książę Aleksiej Aleksandrowicz Romanow, dowódca cesarskiej floty w latach 1881-1905.
Polecam.

Jedna z najlepszych części o Eraście Fandorinie.
Narratorem powieści jest hoffirer, sługa domu książąt Romanowych , wierny poddany tronu cesarskiego, Afanasij Stiepanycz Ziukin. Na własne życzenie ,zostaje on wplątany w wir tragicznych wydarzeń, w czasie kiedy cesarska rodzina Romanowów przygotowuje się do koronacji Mikołaja II. Ziukin, który nieufnie odnosi się do...

Nic nowego o Eraście Fandorinie nie napiszę. Miło, że mimo upływu lat, wciąż trzyma poziom. Czysty klasyk, który znakomicie się czyta, mimo że tym razem narratorem i głównym bohaterem jest ktoś inny ;)

Nic nowego o Eraście Fandorinie nie napiszę. Miło, że mimo upływu lat, wciąż trzyma poziom. Czysty klasyk, który znakomicie się czyta, mimo że tym razem narratorem i głównym bohaterem jest ktoś inny ;)

Bardzo przyjemny kryminał retro.
Piękny język, ciekawa historia, masa ciekawostek z okresu i życia dworskiego w carskiej Rosji. Problem tylko w tym, że nie za bardzo spodobało mi się zakończenie.

Bardzo przyjemny kryminał retro.
Piękny język, ciekawa historia, masa ciekawostek z okresu i życia dworskiego w carskiej Rosji. Problem tylko w tym, że nie za bardzo spodobało mi się zakończenie.

Bardzo lubię cykl o Fandorinie. Ktoś porównał go do dziewiętnastowiecznego Sherlocka Holmesa z Rosji. Ja zdecydowanie wolę Erasta Pietrowicza i jego japońskiego przyjaciela Mase. Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Bardzo lubię cykl o Fandorinie. Ktoś porównał go do dziewiętnastowiecznego Sherlocka Holmesa z Rosji. Ja zdecydowanie wolę Erasta Pietrowicza i jego japońskiego przyjaciela Mase. Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Kolejne spotkanie z Borisem Akuninem i jego bohaterem Erastem Fandorinem. Okładka sugeruje, że "Koronacja" to "kryminał retro wysokiej próby". I rzeczywiście jest to książka o ciekawie zarysowanej fabule, dość wartkiej akcji oraz nieoczywistym zakończeniu (chociaż, znając już co nieco autora, udało mi się odgadnąć tożsamość porywacza). Jedyne, co mi przeszkadzało, to czasami dość irytujące wtrącenia i komentarze narratora powieści. Recenzując "Azazela" zwróciłem uwagę, że zbyt krótka forma dała wrażenie, jakbym czytał jakiś bryk. Tym razem nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że niektóre opisy i "wyjaśnienia" zostały wplecione tylko po to, aby odwrócić uwagę czytelnika od głównego wątku powieści... Ryzykowny zabieg, który chyba jednak się nie powiódł.

Kolejne spotkanie z Borisem Akuninem i jego bohaterem Erastem Fandorinem. Okładka sugeruje, że "Koronacja" to "kryminał retro wysokiej próby". I rzeczywiście jest to książka o ciekawie zarysowanej fabule, dość wartkiej akcji oraz nieoczywistym zakończeniu (chociaż, znając już co nieco autora, udało mi się odgadnąć tożsamość porywacza). Jedyne, co mi przeszkadzało, to...

Akunin lubi zaskakiwać. Tym razem poprzez zmianę sposobu narracji. Dzięki temu seria cały czas jest żywa i przyciąga czytelnika. Na plus.

Akunin lubi zaskakiwać. Tym razem poprzez zmianę sposobu narracji. Dzięki temu seria cały czas jest żywa i przyciąga czytelnika. Na plus.

W powieści "Koronacja" B.Akunina z cyklu przygód detektywa (i radcy dworu carskiego) Ersta Fandorina polityki i rozważań nad polityką i Rosją, jej XIX-wiecznymi dylematami jest więcej niż w innych książkach rosyjsko-gruzińskiego pisarza. Dlatego, przykładowo, pojawiają się rzadkie wcześniej dłużyzny, które są najlepszym dowodem na to, że komercja wzięła górę nad literaturą. Bo, jak powiedział pewien krytyk literacki o bardzo znanym i poczytnym polskim twórcy powieści sensacyjnych, "powieści są dobre, tylko pisarz nieodporny na kasę i presję wydawców, dlatego nie nauczył się skreślać". Niektóre fragmenty nużą nazbyt hermetycznymi dla polskiego czytelnika dywagacjami o przeznaczeniu i wyzwaniach Rosji. To wszystko spowalnia akcję i czyni powieść mniej uniwersalną. Niemniej, i tak polecam.

W powieści "Koronacja" B.Akunina z cyklu przygód detektywa (i radcy dworu carskiego) Ersta Fandorina polityki i rozważań nad polityką i Rosją, jej XIX-wiecznymi dylematami jest więcej niż w innych książkach rosyjsko-gruzińskiego pisarza. Dlatego, przykładowo, pojawiają się rzadkie wcześniej dłużyzny, które są najlepszym dowodem na to, że komercja wzięła górę nad...

Ta część przygód Erasta Fandorina jest jak dla mnie majstersztykiem. Bardzo sprawnie napisana, ale przede wszystkim znakomicie poprowadzona intryga. Trzymała w napięciu do ostatniej strony. Jedna z najlepszych w cyklu przygód detektywa.

Ta część przygód Erasta Fandorina jest jak dla mnie majstersztykiem. Bardzo sprawnie napisana, ale przede wszystkim znakomicie poprowadzona intryga. Trzymała w napięciu do ostatniej strony. Jedna z najlepszych w cyklu przygód detektywa.