Opowiadania różnorodne i ciekawe. Ale opowieść "Przed końcem świata - wstrząsająca! I nie ze względu na zagadkę kryminalną ale dlatego, że cudowne opisuje wiele aspektów rosyjskiej duszy., co w dzisiejszych czasach jest dla nas- sąsiadów bardzo istotne. Autor zabiera nas na głuchą "głubinkę" , w świat jurodiwych raskolników- bezpopowców, uważających się za świętszych od zwierzchnika Cerkwi, ustalających własne reguły świętości, żarliwości wiary i moralności. Starowiercy - odszczepieńcy żyją bez jakichkolwiek wygód, jak pustelnicy, według prastarych pism i podań. Nie zawahają się oddać życie Bogu, jeśli w ich mniemaniu nastał TEN czas. Wierzą w nadejście Antychrysta i są zdolni zarazić tą wiarą mnóstwo ludzi, wraz z całymi rodzinami, aż do nakłonienia ich do samobójstwa. W opowieści występuje przewija się niejaka Kiriłła - święta pielgrzymująca ze wsi do wsi, głosząca Słowo Boże, z zawiązanymi oczami - ma dobry wzrok ale chce być ślepa na brud i nędzę doczesnego świata, i choćby groziło jej śmiertelne niebezpieczeństwo, nie zdejmuje opaski z oczu. Raskoł - schizma od kościoła prawosławnego zdarzył się w XVII wieku ale nie zdziwiłabym się, gdyby część odszczepieńców żyła w Rosji do dziś. Po przeczytaniu tego opowiadania zaczęłam poważnie zastanawiać się nad nazwiskiem "Raskolnikow" ze Zbrodni i Kary. Może w tym nazwisku też jest jakaś rosyjska zagadka, ukryta w innej, jak w matrioszce? No i ta dzisiejsza rosyjska mentalność i żarliwa wiara w słuszność własnych agresywnych działań ku "zbawieniu zachodniego świata"... Daje do myślenia, oj daje!

Opowiadania różnorodne i ciekawe. Ale opowieść "Przed końcem świata - wstrząsająca! I nie ze względu na zagadkę kryminalną ale dlatego, że cudowne opisuje wiele aspektów rosyjskiej duszy., co w dzisiejszych czasach jest dla nas- sąsiadów bardzo istotne. Autor zabiera nas na głuchą "głubinkę" , w świat jurodiwych raskolników- bezpopowców, uważających się za świętszych od...

Zbiór opowiadań, które uzupełniają luki w dotychczasowej historii Erasta Fandorina. Krótsze i dłuższe historie, wszystkie wciągające, rozwiązania łatwiejsze do przewidzenia niż w poprzednich książkach z serii. Mimo to bardzo polecam.

Zbiór opowiadań, które uzupełniają luki w dotychczasowej historii Erasta Fandorina. Krótsze i dłuższe historie, wszystkie wciągające, rozwiązania łatwiejsze do przewidzenia niż w poprzednich książkach z serii. Mimo to bardzo polecam.

Świetny zbiór opowiadań.

Świetny zbiór opowiadań.

Ponowne spotkanie z postacią rosyjskiego Sherlocka Holmesa, którego porzuciłem gdzieś pomiędzy 8. ("Koronacja") a 9. ("Kochanka Śmierci") tomem serii, było doświadczeniem bardzo przyjemnym, aczkolwiek w żadnym zawartych tu opowiadań nie udało się Borysowi Akuninowi ująć mnie jakąś szczególnie przemyślnie skomplikowaną zagadką... Mam wrażenie, że jednak w krótszych formach, ten aspekt twórczości autora wypada zdecydowanie gorzej... Ponadto, ktoś kto sięgnąłby po ten zbiór, nie znając historii Erasta Fandorina z poprzednich tomów, może nie do końca rozumieć decyzje podejmowane przez niego w niektórych z zawartych tu historii...

Pomijając powyższe mankamenty, naprawdę fajnie było wrócić do postaci Fandorina, który w serii krótkich opowieści wychodzi daleko poza rejony, w których operował i prowadził swoje dochodzenia do tej pory. Wraz ze swoim japońskim "sidekickiem", Masą, przemierza Orient, Anglię, ląduje na Dzikim Zachodzie (znów, opowiadanie interesujące przede wszystkim dzięki westernowemu klimatowi, ale z niekoniecznie absorbującą szaradą kryminalną),by w finałowej opowieści, rozgrywającej się we Francji, zmierzyć się z dwoma innymi gwiazdami kryminału Sherlockiem Holmesem i Arsènem Lupinem (to bodajże najciekawsze z zawartych tu opowiadań).

Tak więc zbiór polecam wszystkim fanom klasycznej powieści kryminalnej - do której stylem i narracją nawiązuje Akunin - a wielbicielom serii, jako ciekawostkę, która ukazuje ulubionych bohaterów w niezwykłych dla nich sytuacjach.

Ponowne spotkanie z postacią rosyjskiego Sherlocka Holmesa, którego porzuciłem gdzieś pomiędzy 8. ("Koronacja") a 9. ("Kochanka Śmierci") tomem serii, było doświadczeniem bardzo przyjemnym, aczkolwiek w żadnym zawartych tu opowiadań nie udało się Borysowi Akuninowi ująć mnie jakąś szczególnie przemyślnie skomplikowaną zagadką... Mam wrażenie, że jednak w krótszych formach,...

FANDORIN w świetnej formie.

FANDORIN w świetnej formie.

Urocze, trochę naiwne historie kryminalne. Jedne lepsze, drugie trochę gorsze. Dla relaksu i tylko tyle.

Urocze, trochę naiwne historie kryminalne. Jedne lepsze, drugie trochę gorsze. Dla relaksu i tylko tyle.

Lubię ten typ kryminału . Intrygujący, budzący ciekawość ,a zarazem spokojny , z klasą .
Warto przeczytać , nie tylko tą cześć ale inne także.
Polecam

Lubię ten typ kryminału . Intrygujący, budzący ciekawość ,a zarazem spokojny , z klasą .
Warto przeczytać , nie tylko tą cześć ale inne także.
Polecam

Kolejna pozycja z cyklu powieści o detektywie Fandorinie, detektywie, który zajmuje u mnie najwyższe miejsce na kryminalnym piedestale. Skąd to wynika, sam nie wiem, może z zainteresowań carską Rosją.... ale tu nie o tym.

Książka zawiera kilka kryminalnych historii w różnych częściach świata, jak zawsze barwnie opowiedzianych i wykorzystujących różne style literackie. Fandorin wraz ze swym pomocnikiem, byłym japońskim yakuzą, Masą wpadają w wir wydarzeń, które o mały włos nie kosztowały ich życia. Jednak dzięki swoim zdolnością doprowadzają wszystkie sprawy "do końca". Są na ustach wszystkich, zdobywają ogromną popularność, co pozwala im przeciwstawiać się kolejnym, jeszcze bardziej skomplikowanym zagadką.

Kolejna pozycja z cyklu powieści o detektywie Fandorinie, detektywie, który zajmuje u mnie najwyższe miejsce na kryminalnym piedestale. Skąd to wynika, sam nie wiem, może z zainteresowań carską Rosją.... ale tu nie o tym.

Książka zawiera kilka kryminalnych historii w różnych częściach świata, jak zawsze barwnie opowiedzianych i wykorzystujących różne style literackie....

Przez chwilę byłam rozczarowana. Jakieś krótkie opowiadanka, bez ładu i składu.

Pomyślałam sobie: no tak, potrzebna była kasa, to wyjął Akunin z szuflady jakieś wprawki i wydał, że niby zbiór opowiadań.

Ale potem, po tych krótkich przyszły dłuższe. Były i te z Japonii, i z USA, i z Francji. A co jedno to lepsze.
Nie mogłam się nadziwić, że tyle dobrego w jednej książce.

I, no cóż, w konfrontacji z Sherlockiem Holmesem powodzenia życzyłam Fandorinowi. Wiadomo.

Kubuś Puchatek powiedziałby: pycha miodek.

Przez chwilę byłam rozczarowana. Jakieś krótkie opowiadanka, bez ładu i składu.

Pomyślałam sobie: no tak, potrzebna była kasa, to wyjął Akunin z szuflady jakieś wprawki i wydał, że niby zbiór opowiadań.

Ale potem, po tych krótkich przyszły dłuższe. Były i te z Japonii, i z USA, i z Francji. A co jedno to lepsze.
Nie mogłam się nadziwić, że tyle dobrego w jednej książce....

W 79

W 79