Od tej książki nie można się oderwać. Już pierwsza część była niezwykle ciekawa, ale ta po prostu pochłania czytelnika. Mi zazwyczaj wystarczało przeczytać parę stron, żeby się wciągnąć w akcję. Miałam też wrażenie, że jest znacząco mniej tych niezręczności w formułowaniu dialogów czy opisów, które czasami pojawiały się w pierwszym tomie. Polepszyło to odbiór historii. Denerwowało mnie parę rzeczy, ale nie było ich jakoś dużo i też nie były uciążliwe. Były takimi małymi niedogodnościami przy czytaniu, na przykład fakt wiecznego ładowania się Ka-poel na kolana Taniela. Wolałam, gdy była bardziej subtelna, tak jak w poprzedniej części. Jedna postać, którą wcześniej miałam za wariatkę, wywołała u mnie litość i żal i jest to Julene. Nie spodziewałam się, że mogę mieć wobec niej jakiekolwiek pozytywne emocje. Za to czystą nienawiścią obdarzyłam parę nowych bohaterów i są to Lord Vetas oraz generał Ket i spółka. O, jak ja się cieszyłam z akcji Bo w związku z powyższym.
Co tu dużo mówić, książka nie jest arcydziełem, ale dostarcza wspaniałej rozrywki. Nie nudzi i podtrzymuje zainteresowanie czytającego. Polecam i idę czytać następny tom.

Od tej książki nie można się oderwać. Już pierwsza część była niezwykle ciekawa, ale ta po prostu pochłania czytelnika. Mi zazwyczaj wystarczało przeczytać parę stron, żeby się wciągnąć w akcję. Miałam też wrażenie, że jest znacząco mniej tych niezręczności w formułowaniu dialogów czy opisów, które czasami pojawiały się w pierwszym tomie. Polepszyło to odbiór historii....