Mam słabość do Ryszarda Ćwirleja od pierwszego kontaktu z jego powieściami.
Jego znakiem firmowym pozostaje doskonały cykl o poznańskich milicjantach w schyłkowym PRL-u, ale równie dobrze poradził sobie z przeniesieniem akcji w czasy współczesne w "Jedynym wyjściu".
Tym razem autor osadził fabułę w Poznaniu w pierwszych latach II RP i jak zwykle wyszedł z tej próby obronną ręką.
Nie potrafię być obiektywny w ocenie tej książki, bo generalnie wszystko w niej mi pasuje. Co z tego, że wątek kryminalno-szpiegowski nie wywołuje gęsiej skórki, a romantyczny wzbudza lekkie zażenowanie. Przecież nie o to chodzi u Ćwirleja. To wszystko jest rodzajem pastiszu, za to poprzez opisy miasta, ludzi oraz specyficzny język doskonale oddaje klimat tamtych czasów. Lubię też ten ćwirlejowski rodzaj poczucia humoru i ustawiczne eksponowanie takich zanikających wartości jak pozbawiony patosu patriotyzm czy złodziejski kodeks honorowy.
I jeszcze jedno - Ćwirlej jest bodaj jedynym znanym mi polskim autorem, który sugestywnie opisując środowiska policyjne nie epatuje wulgaryzmami i (o dziwo) jego bohaterowie ani trochę nie tracą przez to na wiarygodności.
Dla mnie książka jest świetna, a czas spędzony na czytaniu był doskonałą rozrywką.
Zdecydowanie polecam.

Mam słabość do Ryszarda Ćwirleja od pierwszego kontaktu z jego powieściami.
Jego znakiem firmowym pozostaje doskonały cykl o poznańskich milicjantach w schyłkowym PRL-u, ale równie dobrze poradził sobie z przeniesieniem akcji w czasy współczesne w "Jedynym wyjściu".
Tym razem autor osadził fabułę w Poznaniu w pierwszych latach II RP i jak zwykle wyszedł z tej próby obronną...