Książka interesująca, intrygująca, czasami jednak nużąca. Powieść jest właściwie autobiografią człowieka, który osiągną szczyty nauki. Widzimy człowieka , którego własne ja przesłania cały świat. Ja bym zaproponowała ją psychologom i psychiatrom, żeby postawili na podstawie tych wynurzeń diagnozę. Czy ten człowiek posiada jakiekolwiek uczucia, poza podziwem samego siebie? Czy on ludzi traktuje tak samo jak myszy laboratoryjne? Czy tak wygląda psychopata? Czy można niszczy wszystko wokół siebie w imię odkryć naukowych? Czy można ustalać czyje życie jest cenniejsze? Mamy też drugą postać badacza Tallenta, jakże inną od bohatera w podejściu do odkryć naukowych. Najbardziej zadziwia mnie jednak jego przyjaciel, narrator tej opowieści.
Jest też problem uniwersalny stosunku cywilizacji do tak zwanych kultur pierwotnych. Czy mamy prawo wkraczać w ich świat, często niszcząc ich kulturę i co dając w zamian? Czy wolno nam niszczyć czyjś świat w imię nawet szczytnych celów , jak zdrowie człowieka? Czy w tych badaniach zysk i prestiż są najwyższą wartością?
Historia miejscami przeraża, miejscami nudzi, ale warta jest poznania. Zmusza do refleksji nad etyką nauki, ale też zwykłego życia.? Zastanowienia się co jest w życiu ważne?
Polecam, chociaż nie jest to łatwa i przyjemna lektura.

Książka interesująca, intrygująca, czasami jednak nużąca. Powieść jest właściwie autobiografią człowieka, który osiągną szczyty nauki. Widzimy człowieka , którego własne ja przesłania cały świat. Ja bym zaproponowała ją psychologom i psychiatrom, żeby postawili na podstawie tych wynurzeń diagnozę. Czy ten człowiek posiada jakiekolwiek uczucia, poza podziwem samego...