Jak to w zbiorze opowiadań - jedne lepsze, drugie gorsze. Ale oceniając całość - nic nadzwyczajnego. Przeczytałam, ale żadnych emocji we mnie książka ta nie wzbudziła.

Jak to w zbiorze opowiadań - jedne lepsze, drugie gorsze. Ale oceniając całość - nic nadzwyczajnego. Przeczytałam, ale żadnych emocji we mnie książka ta nie wzbudziła.

Jeśli lubicie opowiadania to ta swego czasu głośna książka powinna przypaść Wam do gustu. Autorem jest rewelacyjny aktor, którego wszyscy znają. Sama postać Hanksa zachęca do lektury i próby zmierzenia się z jego prozaicznymi wprawkami.
Jak to w cyklu opowiadań bywa trafiły się w tym tomie lepsze i nieco mniej udane teksty. Wszystkie łączy maszyna do pisania, niezwykły przedmiot posiadający pewne właściwości. Hanks opisuje historie z życia zwykłych ludzi, Amerykanów również takich jak on. Opowiadania niosą optymizm, pogodę ducha - ot dobre, może chwilami błahe, ale za to lekkie i przyjemne w czytaniu. Zwłaszcza dla tych, którzy przepadają za wolną akcją.

Jeśli lubicie opowiadania to ta swego czasu głośna książka powinna przypaść Wam do gustu. Autorem jest rewelacyjny aktor, którego wszyscy znają. Sama postać Hanksa zachęca do lektury i próby zmierzenia się z jego prozaicznymi wprawkami.
Jak to w cyklu opowiadań bywa trafiły się w tym tomie lepsze i nieco mniej udane teksty. Wszystkie łączy maszyna do pisania, niezwykły...

Naprawdę się starałam. Ale dotarłam tylko do setnej strony. Styl pisania jest dla mnie za ciężki, a tematyka całkowicie bezsensowna. Więc albo jestem na tą książkę za głupia, albo jest napisana stylem tylko dla wybranych.

Naprawdę się starałam. Ale dotarłam tylko do setnej strony. Styl pisania jest dla mnie za ciężki, a tematyka całkowicie bezsensowna. Więc albo jestem na tą książkę za głupia, albo jest napisana stylem tylko dla wybranych.

Bardzo chciałabym napisać coś entuzjastycznego, choćby krzepiącego czy wreszcie wyrozumiałego. Ale nie...
Obrazki, jedne ciut ciekawsze, inne nudne ale wszystkie mierne. Ot, takie wprawki, jakie każdy amator słowa kiedyś popełnił. Dwa podejścia do lektury nie zmieniły mojego pierwszego wrażenia.
Ciśnie mi się na usta, w formie komentarza, przesłanie, jakie Wisława Szymborska serwowała każdemu ze swoich znajomych i przyjaciół, choćby opowiadał przy kawie wydarzenia poranka : puenta musi być.
JAKA JEST PUENTA, Mr Hanks?

Bardzo chciałabym napisać coś entuzjastycznego, choćby krzepiącego czy wreszcie wyrozumiałego. Ale nie...
Obrazki, jedne ciut ciekawsze, inne nudne ale wszystkie mierne. Ot, takie wprawki, jakie każdy amator słowa kiedyś popełnił. Dwa podejścia do lektury nie zmieniły mojego pierwszego wrażenia.
Ciśnie mi się na usta, w formie komentarza, przesłanie, jakie Wisława...

Bardzo dziwna książka. Jedne opowiadania bardzo przyjemnie mi się czytało, inne mnie męczyły, jedne zaskoczyły, a niektóre wręcz wkurzyły. Wiem, że to zbiór różności, ale poziom opowiadań w tej książce jest bardzo nierówny. Mimo wszystko na plus motyw przewodni :)

Bardzo dziwna książka. Jedne opowiadania bardzo przyjemnie mi się czytało, inne mnie męczyły, jedne zaskoczyły, a niektóre wręcz wkurzyły. Wiem, że to zbiór różności, ale poziom opowiadań w tej książce jest bardzo nierówny. Mimo wszystko na plus motyw przewodni :)

Opowiadania w książce Toma Hanksa kojarzą mi się bardzo z jego rolami, z których jest znany. Jednocześnie są to wyśmienite kąski, którymi można się delektować zarówno ze względu na słownictwo, jak i narrację, a zawsze przemyślane umieszczenie maszyny do pisania jako motywu przewodniego zbioru jest wręcz zachwycające.

Opowiadania w książce Toma Hanksa kojarzą mi się bardzo z jego rolami, z których jest znany. Jednocześnie są to wyśmienite kąski, którymi można się delektować zarówno ze względu na słownictwo, jak i narrację, a zawsze przemyślane umieszczenie maszyny do pisania jako motywu przewodniego zbioru jest wręcz zachwycające.

[...]
Maszyny do pisania muszą być używane. Tak jak żaglówka musi pływać, a samolot latać. Po co komu pianino, na którym nikt nie gra?
[...]
Nauczyłam się delektować jej wszechobecnością. Bez względu na problemy czy troski w nocnej ciszy jest pociecha.

𝐍𝐒𝐏𝐈𝐑𝐔𝐉Ą𝐂𝐘 𝐇𝐎Ł𝐃 𝐃𝐋𝐀 𝐌𝐀𝐒𝐙𝐘𝐍𝐘 𝐃𝐎 𝐏𝐈𝐒𝐀𝐍𝐈𝐀 !
Tom Hanks pisywał już wcześniej. Jego teksty ukazywały się w „The New York Times”, „Vanity Fair” i „The New Yorker”, więc nie jest nowicjuszem w tym rzemiośle. W każdym razie Tom Hanks ma takie same kwalifikacje, by pokazać światu swoje umiejętności pisarskie, jak każdy inny. Te 17* opowiadań to ambitne przedsięwzięcie jak na jego pierwszy zbiór beletrystyki, a wszystko to zainspirowane całkowicie pochłaniającymi uderzeniami w klawisze maszyny do pisania. Muzyka dla pisarza.
To są proste, zwyczajne historie, więc nie oczekuj głębi.
A jednak są wyjątkowe. Tak, Hanks potrafi całkiem dobrze pisać na starych maszynach do pisania.
Ja miałam to szczęście, że taką maszynę do pisania (Olivetti VALENTINE czerwona) miałam w domu rodzinnym to wiem "z czym to się je" i nawet uczęszczałam na kurs dla "asystentek", który obejmował między innymi naukę szybkiego pisania na maszynie - 50 sł/min. to już było coś. Pamiętam wykładowcę, starszego Pana, zawsze w garniturze, z chusteczką w kieszonce, zawsze szarmancki. Mam dyplom ukończenia 😊
I to jest wspaniałe przeniesienie do przeszłości za sprawą kilku opowiadań, taka magia słów wystukanych na maszynie do pisania w telegramie z przeszłości.. 😉👍
𝐏𝐎𝐋𝐄𝐂𝐀𝐌 𝐓Ę 𝐍𝐈𝐄𝐓𝐔𝐙𝐈𝐍𝐊𝐎𝐖Ą 𝐊𝐎𝐋𝐄𝐊𝐂𝐉Ę !

-𝑻𝒓𝒛𝒚 𝒕𝒚𝒈𝒐𝒅𝒏𝒊𝒆 𝒎ę𝒌𝒊
-𝑾𝒊𝒈𝒊𝒍𝒊𝒂 𝟏𝟗𝟓𝟑
-𝑩𝒂𝒍𝒂𝒏𝒈𝒂 𝒘 𝑴𝒊𝒆ś𝒄𝒊𝒆 Ś𝒘𝒊𝒂𝒕𝒆ł
-𝑴𝒊𝒆𝒋𝒔𝒌𝒊𝒆 𝒔𝒑𝒓𝒂𝒘𝒚. 𝑭𝒆𝒍𝒊𝒆𝒕𝒐𝒏 𝑯𝒂𝒏𝒌𝒂 𝑭𝒊𝒔𝒆𝒕𝒂
-𝑾𝒊𝒕𝒂𝒋 𝒏𝒂 𝑴𝒂𝒓𝒔𝒊𝒆
-𝑴𝒊𝒆𝒔𝒊ą𝒄 𝒏𝒂 𝒖𝒍𝒊𝒄𝒚 𝑮𝒓𝒆𝒆𝒏𝒆
-𝑨𝒍𝒂𝒏 𝑩𝒆𝒂𝒏 𝒊 𝒄𝒛𝒘𝒐́𝒓𝒌𝒂
-𝑴𝒊𝒆𝒋𝒔𝒌𝒊𝒆 𝒔𝒑𝒓𝒂𝒘𝒚. 𝑭𝒆𝒍𝒊𝒆𝒕𝒐𝒏 𝑯𝒂𝒏𝒌𝒂 𝑭𝒊𝒔𝒆𝒕𝒂
-𝑵𝒐𝒕𝒂 𝒐 𝒂𝒌𝒕𝒐𝒓𝒂𝒄𝒉
-𝑵𝒊𝒆𝒛𝒘𝒚𝒌ł𝒚 𝒘𝒆𝒆𝒌𝒆𝒏𝒅
-𝑶𝒕𝒐 𝒓𝒆𝒇𝒍𝒆𝒌𝒔𝒋𝒆 𝒎𝒐𝒋𝒆𝒈𝒐 𝒔𝒛𝒆𝒇𝒂
-𝑴𝒊𝒆𝒋𝒔𝒌𝒊𝒆 𝒔𝒑𝒓𝒂𝒘𝒚. 𝑭𝒆𝒍𝒊𝒆𝒕𝒐𝒏 𝑯𝒂𝒏𝒌𝒂 𝑭𝒊𝒔𝒆𝒕𝒂
-𝑷𝒓𝒛𝒆𝒔𝒛ł𝒐ść 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒅𝒍𝒂 𝒏𝒂𝒔 𝒘𝒂ż𝒏𝒂
-𝒁𝒂𝒕𝒓𝒛𝒚𝒎𝒂𝒋𝒄𝒊𝒆 𝒔𝒊ę 𝒖 𝒏𝒂𝒔
-𝑰𝒅ź 𝒅𝒐 𝑲𝒐𝒔𝒕𝒂𝒔𝒂
-𝑴𝒊𝒆𝒋𝒔𝒌𝒊𝒆 𝒔𝒑𝒂𝒘𝒚. 𝑭𝒆𝒍𝒊𝒆𝒕𝒐𝒏 𝑯𝒂𝒏𝒌𝒂 𝑭𝒊𝒔𝒆𝒕𝒂
-𝑺𝒕𝒆𝒗𝒆 𝑾𝒐𝒏𝒈 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒅𝒐𝒔𝒌𝒐𝒏𝒂ł𝒚.

[...]
Maszyny do pisania muszą być używane. Tak jak żaglówka musi pływać, a samolot latać. Po co komu pianino, na którym nikt nie gra?
[...]
Nauczyłam się delektować jej wszechobecnością. Bez względu na problemy czy troski w nocnej ciszy jest pociecha.

𝐍𝐒𝐏𝐈𝐑𝐔𝐉Ą𝐂𝐘 𝐇𝐎Ł𝐃 𝐃𝐋𝐀 𝐌𝐀𝐒𝐙𝐘𝐍𝐘 𝐃𝐎 𝐏𝐈𝐒𝐀𝐍𝐈𝐀 !
Tom Hanks pisywał już wcześniej. Jego teksty ukazywały się w „The New York...

Dziwna to książka. Nigdy bym nie powiedział że autorem jest Tom Hanks choć starałem się go znaleźć w tych opowiadaniach. W przeważającej większości są to średnie opowiadania choć zdarzają się też super. Średniak

Dziwna to książka. Nigdy bym nie powiedział że autorem jest Tom Hanks choć starałem się go znaleźć w tych opowiadaniach. W przeważającej większości są to średnie opowiadania choć zdarzają się też super. Średniak

Nuuuuuuda! Książka udowadnia, że nie każdy jest stworzony do pisania i wydawania książek. Jak lubię Toma Hanksa jako aktora, tak jako autor sprawdził się tragicznie. Mamy tutaj zbiór opowiadań o niczym i bez puenty. Nie wiadomo co mają za sobą nieść te opowiadania. Na pewno nie prawdę życiową i morał. Nie niosą za sobą absolutnie nic. Po co ta książka w ogóle wyszła na światło dzienne? Szuflada w biurku w zupełności by im wystarczyła. NIE POLECAM

Nuuuuuuda! Książka udowadnia, że nie każdy jest stworzony do pisania i wydawania książek. Jak lubię Toma Hanksa jako aktora, tak jako autor sprawdził się tragicznie. Mamy tutaj zbiór opowiadań o niczym i bez puenty. Nie wiadomo co mają za sobą nieść te opowiadania. Na pewno nie prawdę życiową i morał. Nie niosą za sobą absolutnie nic. Po co ta książka w ogóle wyszła na...

Podobało mi się, ładny język

Podobało mi się, ładny język