W porównaniu z innymi książkami o tej tematyce, "Barwy miłości" wypadają tak sobie, jeśli jednak nie zestawimy jej z innymi tytułami, to książka okazuje się być bardzo wciągająca, akcja toczy się szybko i bez zbędnego naciągania czy przeciągania. Autorka miała pomysł na książkę, którego nie spotkałam w innych pozycjach. Nie bała się poruszyć tematu, dla niejednego z Nas, wstydliwego czy obrzydliwego, złamała pewne tabu. Pisała z pełną swobodą, lekkością, nie przeciągając struny, nie męcząc tematu, nie w sposób bardzo brutalny czy wulgarny, przez co ciężko było ją odłożyć i iść do pracy. Miejscami jednak naiwność i dziecinność Grace była denerwująca. Zmieniała zdanie szybciej niż ściągała majtki. Miejscami mówiłam pod nosem "dobrze Ci tak, sama tego chciałaś, jesteś sobie winna i za błędy musisz zapłacić". No ale mamy do czynienia z młodą i niedoświadczoną dziewczyną, której asertywność jest obca.
Autorka pozostawiła otwarte zakończenie i już z niecierpliwością czekam na dalsze wydarzenia.

W porównaniu z innymi książkami o tej tematyce, "Barwy miłości" wypadają tak sobie, jeśli jednak nie zestawimy jej z innymi tytułami, to książka okazuje się być bardzo wciągająca, akcja toczy się szybko i bez zbędnego naciągania czy przeciągania. Autorka miała pomysł na książkę, którego nie spotkałam w innych pozycjach. Nie bała się poruszyć tematu, dla niejednego z Nas,...