Opracowania Estery Żeromskiej o teatrze japońskim to jest po prostu wzorcowy przykład pracy naukowej. Monografia wbrew pozorom nie ogranicza się tylko do teatru no i spokrewnionej z nim farsy kyogen, ale ukazuje fenomen japońskich masek na złożonym tle tradycji i kultury, od czasów prehistorycznych przez bardzo pierwotne obrzędy religijne i związane z nimi tańce, aż do starożytnych tańców dworskich - ciągłość i spójność wywodu może naprawdę przyjemnie zaskoczyć.
Chociaż autorka zaznacza, że ze względu na szczupłość miejsca nie jest możliwe szczegółowe omówienie wszystkich aspektów zagadnienia, pracy i tak nie można odmówić drobiazgowości. Wszystkie te zdjęcia, spisy, tabele i klasyfikacje masek są wręcz nieocenionym źródłem wiedzy.
Dla wszystkich, którzy nie mają dostępu do tej cokolwiek leciwej pozycji: część wiadomości o powstaniu, rozwoju i specyfice teatru no pokrywa się z treścią monograficznej pracy o klasycznym teatrze japońskim.

Opracowania Estery Żeromskiej o teatrze japońskim to jest po prostu wzorcowy przykład pracy naukowej. Monografia wbrew pozorom nie ogranicza się tylko do teatru no i spokrewnionej z nim farsy kyogen, ale ukazuje fenomen japońskich masek na złożonym tle tradycji i kultury, od czasów prehistorycznych przez bardzo pierwotne obrzędy religijne i związane z nimi tańce, aż do...