profesor Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, japonistka specjalizująca się w badaniu teatru, literatury i kultury Japonii. Studia ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskała stopień doktora (1994) i doktora habilitowanego (2004). Kilka razy przebywała w Japonii jako stypendystka japońskiego Ministerstwa Edukacji oraz Fundacji Japońskiej. Jest autorką m.in. książek "Teatr japoński. Powrót do przeszłości" (1996),"Maska na japońskiej scenie. Od pradziejów do powstania teatru nō" (2003, Nagroda im. Wojciecha Bogusławskiego). Należy do rady naukowej serii "Oblicza Japonii" (Wydawnictwo TRIO).
Opracowania Estery Żeromskiej o teatrze japońskim to jest po prostu wzorcowy przykład pracy naukowej. Monografia wbrew pozorom nie ogranicza się tylko do teatru no i spokrewnionej z nim farsy kyogen, ale ukazuje fenomen japońskich masek na złożonym tle tradycji i kultury, od czasów prehistorycznych przez bardzo pierwotne obrzędy religijne i związane z nimi tańce, aż do starożytnych tańców dworskich - ciągłość i spójność wywodu może naprawdę przyjemnie zaskoczyć.
Chociaż autorka zaznacza, że ze względu na szczupłość miejsca nie jest możliwe szczegółowe omówienie wszystkich aspektów zagadnienia, pracy i tak nie można odmówić drobiazgowości. Wszystkie te zdjęcia, spisy, tabele i klasyfikacje masek są wręcz nieocenionym źródłem wiedzy.
Dla wszystkich, którzy nie mają dostępu do tej cokolwiek leciwej pozycji: część wiadomości o powstaniu, rozwoju i specyfice teatru no pokrywa się z treścią monograficznej pracy o klasycznym teatrze japońskim.
Jest to krótkie - co nie znaczy, że skrótowe - opracowanie dotyczące nurtu post-shingeki w historii teatru japońskiego, datującego się od lat 60. XX wieku, przedstawiające jego polityczne, ideologiczne i kulturowe zaplecze i analizujące, jak twórcy japońskiego teatru awangardowego ona nowo odkryli i twórczo zaadoptowali tradycję klasycznego japońskiego teatru z jednej strony, a z drugiej twórczo włączyli w obręb swoich zainteresowań dokonania europejskiego teatru awangardowego.
Opracowanie jest niewielkie objętościowo i pewne problemy są tylko zasygnalizowane, natomiast wartość niewątpliwie podnosi analiza trzech sztuk, dokonana przez autorkę.