Pierwsze co wydało mi się niezwykłe, już w przedmowie to data powstawania książki 1941 do 1943, czyli czasy okupacji. Autor zaznaczył jak trudno mu było w tym okresie zebrać materiał do powieści o dawnej Polsce, o jej dziejach i świetności.
Saga o jarlu Broniszu dzieje się w latach panowania króla Bolesława Chrobrego, gdy na północy panowała jego siostra Świętosława jako królowa Szwecji Sygiryda a na południu królową Węgier była jego siostra Adelajda. Dzięki odpowiednim małżeństwom sióstr, córek, krewniakom król miał wpływy na wielu dworach i korzystał z tego w swoich dążeniach do korony.
Głównym bohaterem jest kuzyn Piastów, namiestnik Bolesława Bronisz. Król często powierzał mu swoje sprawy, choć woj był całkowicie uczciwym i prawym człowiekiem, niezbyt zdolnym do knucia a raczej do wojen. W tej powieści jest ich mnóstwo, w tym bitwy morskie z wikingami, Danami, Norwegami a miecz Bronisza Ścinacz Łbów przeszedł do legendy. Taką trochę baśniową klechdą jest ta opowieść oparta na faktach. Myślę, że warto ją przeczytać i spodoba się nie tylko fanom historii i wieków średnich. Napisano ją chyba ku pokrzepieniu serc. Muszę przestrzec tom jest naprawdę opasły.

Pierwsze co wydało mi się niezwykłe, już w przedmowie to data powstawania książki 1941 do 1943, czyli czasy okupacji. Autor zaznaczył jak trudno mu było w tym okresie zebrać materiał do powieści o dawnej Polsce, o jej dziejach i świetności.
Saga o jarlu Broniszu dzieje się w latach panowania króla Bolesława Chrobrego, gdy na północy panowała jego siostra Świętosława jako...