Bardzo ciekawa krótka proza pisana z perspektywy jeżozwierza. Historia nawiązuje do legendy afrykańskiej o zwierzęcym sobowtórze człowieka. W tym przypadku poznajemy jeżozwierza, który jako sobowtór człowieka posiada cech ludzkie. Opisuje on świat ludzki i zwierzęcy ze swojej perspektywy, szczerze, bezkompromisowo, czasami nawet wulgarnie i dosadnie, ale dzięki takim zabiegom stylistycznym bardziej to do nas przemawia.
Całkiem inna proza od tej która jest na rynku wydawniczym.
Warta przeczytania

Bardzo ciekawa krótka proza pisana z perspektywy jeżozwierza. Historia nawiązuje do legendy afrykańskiej o zwierzęcym sobowtórze człowieka. W tym przypadku poznajemy jeżozwierza, który jako sobowtór człowieka posiada cech ludzkie. Opisuje on świat ludzki i zwierzęcy ze swojej perspektywy, szczerze, bezkompromisowo, czasami nawet wulgarnie i dosadnie, ale dzięki takim...

„Zwierzenia jeżozwierza” są dowodem na to, że absolutny zachwyt nad Mabanckou po przeczytaniu „Kielonka” nie był przedwczesny i przypadkowy. Kolejną książką tylko mnie w tym przekonaniu utwierdził. I chociaż „Zwierzeniami” aż tak mnie nie zachwycił jak „Kielonkiem” (wiedziałem już bowiem czego – mniej więcej – mogę się spodziewać) to i tak jest to rewelacyjna powieść.

Po raz drugi dałem się porwać fabule, arytmicznej, pozbawionej interpunkcji, uznającej li i jedynie przecinki. Po raz drugi autor rzuca mnie w swojej akcji do Afryki, przedstawiając mi egzotyczną mieszankę kultury, tradycji, wierzeń i obyczajów. Snuje opowieść, w której przygląda się dwoistej naturze człowieka, jego moralności oraz złu, któremu ów ulega. Robi to w sposób inteligentny, czasem złośliwy, z ogromną dozą dowcipu.

W powieści padają o jeżozwierzu następujące słowa – „jest ujmujący, gadatliwy, a zarazem bystry, który bardzo dobrze zna naturę ludzką i posługuje się dygresją jak orężem, by sportretować nas, ludzi, czasami bez litości wytykając nam błędy”. Nic dodać, nic ująć. Jak dla mnie w zdaniu tym zawiera się wszystko, co mógłbym i chciałbym o tej powieści powiedzieć.

Fantastyczna literacka podróż. Bardzo uniwersalna w wymowie, nad wyraz egzotyczna i barwna. Niejednoznaczna i wielowymiarowa. Bardzo gorąco polecam i zachęcam.

„Zwierzenia jeżozwierza” są dowodem na to, że absolutny zachwyt nad Mabanckou po przeczytaniu „Kielonka” nie był przedwczesny i przypadkowy. Kolejną książką tylko mnie w tym przekonaniu utwierdził. I chociaż „Zwierzeniami” aż tak mnie nie zachwycił jak „Kielonkiem” (wiedziałem już bowiem czego – mniej więcej – mogę się spodziewać) to i tak jest to rewelacyjna powieść.

Po...

Niezwykle ciekawa koncepcja zwierzęcego "double", nadająca historii zupełnie nowej perspektywy. Zacieranie się granic między człowiekiem a zwierzęciem, głębokie pytania o moralność i naturę ludzką, fascynujący opis kultury i zwyczajów afrykańskich ludów - to wszystko czyni z powieści Mabanckou odświeżające doświadczenie literackie, zupełnie inne od tego, co proponują pisarze europejscy.

Niezwykle ciekawa koncepcja zwierzęcego "double", nadająca historii zupełnie nowej perspektywy. Zacieranie się granic między człowiekiem a zwierzęciem, głębokie pytania o moralność i naturę ludzką, fascynujący opis kultury i zwyczajów afrykańskich ludów - to wszystko czyni z powieści Mabanckou odświeżające doświadczenie literackie, zupełnie inne od tego, co proponują...

Zaskakująco błyskotliwa opowieść osadzona gdzieś między afrykańskim oniryzmem, a oślizgłą życiówką. Gdyby nie zakończenie to już biegłbym po kolejnego Mabankou, a tak to jeszcze chwilkę sobie poczekam.

Zaskakująco błyskotliwa opowieść osadzona gdzieś między afrykańskim oniryzmem, a oślizgłą życiówką. Gdyby nie zakończenie to już biegłbym po kolejnego Mabankou, a tak to jeszcze chwilkę sobie poczekam.

ciekawe przedstawienie afrykańskiej legendy o sobowtórach

nietypowy język i brak znaków interpunkcyjnych tylko nadają charakter tej historii

ciekawe opowiadanie

ciekawe przedstawienie afrykańskiej legendy o sobowtórach

nietypowy język i brak znaków interpunkcyjnych tylko nadają charakter tej historii

ciekawe opowiadanie

W niektórych rejonach Afryki każdy człowiek posiada swojego zwierzęcego sobowtóra. Nie każde zwierzę może zostać takim sobowtórem; nie jestem pewien na jakiej zasadzie dokonuje się selekcji – ale wiem, że wybrane stworzenie musi na zawsze opuścić zwierzęcą rodzinę i poświęcić się bez reszty swojemu człowiekowi. Sobowtór posłusznie wykonuje polecenia swojego pana aż do śmierci, po czym umiera razem z nim.

Wspomnienia jeżozwierza spisane są bardzo ciekawym i wciągającym, ale dość dziwnym, językiem. Jeżozwierz nie zaczyna zdań wielkimi literami, ani nie kończy ich kropkami, używa za to bardzo dużo przecinków. Nie wiem czy jest to sposób pisania wszystkich jeżozwierzy (jako gatunku),czy tylko tego konkretnego jeżozwierza Kibandiego. Na początku trudno jest się przyzwyczaić do tej jeżozwierzowej maniery, ale po kilkudziesięciu stronach dochodzi się do wniosku, że tylko w taki sposób można było spisać tę opowieść.

Więcej na blogu Poczytane.pl http://poczytane.pl/zwierzenia-jezozwierza-alain-mabanckou/

W niektórych rejonach Afryki każdy człowiek posiada swojego zwierzęcego sobowtóra. Nie każde zwierzę może zostać takim sobowtórem; nie jestem pewien na jakiej zasadzie dokonuje się selekcji – ale wiem, że wybrane stworzenie musi na zawsze opuścić zwierzęcą rodzinę i poświęcić się bez reszty swojemu człowiekowi. Sobowtór posłusznie wykonuje polecenia swojego pana aż do...

dziwne, ale przyjemnie się czyta, szybko, bo nie ma zdań, kropek itp., tylko przecinki

dziwne, ale przyjemnie się czyta, szybko, bo nie ma zdań, kropek itp., tylko przecinki

Czytając tą pozycję czułem się niemal zanurzony w jednej pięknej afrykańskiej legendzie. Przewrotność, dowcip, kreatywność. Niebanalna fabuła w połączeniu z oryginalnymi przemyśleniami zapewnia wyjątkowe doznania.

Czytając tą pozycję czułem się niemal zanurzony w jednej pięknej afrykańskiej legendzie. Przewrotność, dowcip, kreatywność. Niebanalna fabuła w połączeniu z oryginalnymi przemyśleniami zapewnia wyjątkowe doznania.

pierwsze strony spowodowały u mnie lekką dezorientację, jednak szybko przyzwyczaiłem się do stylu tej powieście, zdania są proste, pisane po przecinku, dla mnie rewelacja, dla niektórych być może zbyteczne efekciarstwo, ciekawe spostrzeżenia autora na temat świata, ludzi, zwierząt, inspirujące, dla miłośników - niebanalnych - cytatów pozycja obowiązkowa, polecam

pierwsze strony spowodowały u mnie lekką dezorientację, jednak szybko przyzwyczaiłem się do stylu tej powieście, zdania są proste, pisane po przecinku, dla mnie rewelacja, dla niektórych być może zbyteczne efekciarstwo, ciekawe spostrzeżenia autora na temat świata, ludzi, zwierząt, inspirujące, dla miłośników - niebanalnych - cytatów pozycja obowiązkowa, polecam

W mordę jeżozwierza!

W mordę jeżozwierza!