Jesteśmy społecznością, która kocha książki

to banda debili, bycie człowiekiem to ich ostatni argument, a przecież zdolność latania nie czyni muchy ptakiem...

usiądź u stóp baobabu, a po pewnym czasie ujrzysz, jak cały Wszechświat przesuwa się przed tobą.

myśl jest istotą rzeczy, to ona skłania ludzi do smutku, litości, wyrzutów sumienia, a nawet do podłości czy dobroci.

zrywa się wiatr, twoje liście opadają na mnie, to przyjemne uczucie, teraz te drobne rzeczy pozwalają mi naprawdę cieszyć się życiem, a gdy spoglądam w niebo, myślę sobie, że masz nie lada szczęście, mogąc żyć w tej rajskiej okolicy, wszystko jest tutaj zielone, stoisz na szczycie wzgórza, patrzysz na to z wysoka, drzewa dokoła kornie się uginają, a ty kontemplujesz kaprysy nieba z obojętnością kogoś, kto widział już wszystko w czasie swojego istnienia...

bo jeśli któryś z pociotków małpy przeczytał wiele książek, może się tym przechwalać, pomiatać innymi, a ludzie, którzy dużo czytali, bez przerwy coś mówią, cytują zwłaszcza zdania z najtrudniejszych do zrozumienia książek, chcą, by inni ludzie wiedzieli, że są oczytani.

gdy ludzie mówią o drugim życiu, łudzą się, biedacy, i w tym drugim życiu widzą błękitne niebo, wszędzie wokół anioły, mówią o nim w samych superlatywach, widzą siebie w ogrodzie, w spokojnym buszu, gdzie lew nie będzie miał już kłów i pazurów, nie będzie ryczał, tylko parskał śmiechem, śmierć przestanie istnieć, znikną zazdrość, nienawiść, chciwość, istoty ludzkie będą sobie równe...

wspólna przeszłość najbardziej zbliża do siebie ludzi.