Przewrotna, pełna – nie tylko czarnego – humoru powieść nawiązuje do afrykańskiej legendy, wedle której każdy człowiek posiada swego zwierzęcego sobowtóra. Mabanckou ze swobodą godną ikonoklasty parodiuje przypowieść i oddaje głos jeżozwierzowi, który zwierza się ze swych zwierzęcych, acz duchowych, trosk Baobabowi. W afrykańskim świecie, w którym, jak wiadomo, wszystko to czarna magia, a ludzkim losem rządzą duchy i czarownicy, nie ma rzeczy niemożliwych, toteż nawet biali etnologowie – dla ułatwienia zwani antropologami społecznymi - zostają porwani przez nieboszczyka, zresztą, kto wie, może to oni go porywają? Co potem opisują w liczącej dziewięćset stron rozprawie.

Alain Mabanckou, znany dekonstruktor kulturowych klisz i mistrz metaliterackich rozgrywek, tym razem wyprawia się w świat afrykańskich legend i wierzeń, aby w gąszczu aluzji i kryptocytatów odnaleźć rozkosz opowieści i jakąś część prawdy o ludzkiej naturze.

Za powieść tę Alain Mabanckou otrzymał w 2006 roku nagrodę Renaudot.