"Uwikłanie" to druga książka pana Miłoszewskiego, którą przeczytałam (zaczęłam przypadkiem od drugiego tomu cyklu, od "Ziarna prawdy"). Uwikłanie podobało mi się odrobinę mniej, ale wyłącznie ze względu na tematykę - generalnie w obu książkach jest wiele elementów wspólnych i poczytuje to za plus.

I tu i tu mamy oczywiście tajemnicze morderstwo, podejrzane okoliczności, a im dalej posuwa się śledztwo tym bardziej cofamy się w czasie ku faktom historycznym i teoriom spiskowym z przeszłości. W Ziarnie... cofamy się dalej - do czasów powojennych, w Uwikłaniu tylko do czasów młodości bohaterów, ale i tu tło historyczne jest wyraźnie nakreślone. I tu i tu jest wątek związany z prywatnym życiem pana prokuratora (całkiem ciekawy), są barwne postacie, błyskotliwe dialogi i pewne przyjemne umiarkowanie w języku i opisach.

Uwikłanie (również podobnie jak Ziarno...) przeczytałam błyskawicznie, jest wciągające i trzymające w napięciu. Chyba odrobinę rozczarowało mnie rozwiązanie zagadki, ale nie na tyle, żeby zepsuć mi odbiór całości. Polecam. Naprawdę dobry kryminał.

"Uwikłanie" to druga książka pana Miłoszewskiego, którą przeczytałam (zaczęłam przypadkiem od drugiego tomu cyklu, od "Ziarna prawdy"). Uwikłanie podobało mi się odrobinę mniej, ale wyłącznie ze względu na tematykę - generalnie w obu książkach jest wiele elementów wspólnych i poczytuje to za plus.

I tu i tu mamy oczywiście tajemnicze morderstwo, podejrzane okoliczności, a...