Bardzo mroczna (wręcz usilnie) historia, która grubymi nićmi jest szyta.
Pani Flynn chyba strasznie zależało wywrzeć mocne emocje, więc postanowiła nie brać żadnych jeńców, pisząc tak bardzo negatywne postacie i tak bardzo sensacyjną fabułę rozwiązującą się spontanicznie.
Jednak to faktycznie działa. Ciarki odczuwa się cały czas, ale po autorce Zaginionej Dziewczyny spodziewałem się czegoś głębszego.

Bardzo mroczna (wręcz usilnie) historia, która grubymi nićmi jest szyta.
Pani Flynn chyba strasznie zależało wywrzeć mocne emocje, więc postanowiła nie brać żadnych jeńców, pisząc tak bardzo negatywne postacie i tak bardzo sensacyjną fabułę rozwiązującą się spontanicznie.
Jednak to faktycznie działa. Ciarki odczuwa się cały czas, ale po autorce Zaginionej Dziewczyny...

Zdecydowanie najbardziej mocna i mroczna powieść tej autorki.

Zdecydowanie najbardziej mocna i mroczna powieść tej autorki.

Główna bohaterka irytująca (ale lepsza taka, niż bezpłciowa, przecież nie muszę bohatera lubić). Postać pełna sprzeczności, nie do końca wiarygodna. Jak na niby nieogarniętą życiowo osobę, zadziwiająco dobrze idzie jej analiza faktów i śledztwo. Ale co ja tam wiem o ludziach po traumach?
Wątki obyczajowe dobrze prowadzone, wciąga. Ale nocy przez nią bym nie zarwała.

Główna bohaterka irytująca (ale lepsza taka, niż bezpłciowa, przecież nie muszę bohatera lubić). Postać pełna sprzeczności, nie do końca wiarygodna. Jak na niby nieogarniętą życiowo osobę, zadziwiająco dobrze idzie jej analiza faktów i śledztwo. Ale co ja tam wiem o ludziach po traumach?
Wątki obyczajowe dobrze prowadzone, wciąga. Ale nocy przez nią bym nie zarwała.

Ameryka... to nie jest kraj dla zwykłych ludzi.

Ameryka... to nie jest kraj dla zwykłych ludzi.

Świetnie skonstruowana historia pełna napięcia i niewiadomych. Wraz z główną bohaterką odkrywamy powoli sekrety rodzinne i wydarzenia jednej nocy. Do końca książki nie byłam w stanie wskazać, kto jest odpowiedzialny za tragedię.

Świetnie skonstruowana historia pełna napięcia i niewiadomych. Wraz z główną bohaterką odkrywamy powoli sekrety rodzinne i wydarzenia jednej nocy. Do końca książki nie byłam w stanie wskazać, kto jest odpowiedzialny za tragedię.

Miało być mrocznie, przemocowo, przytłaczająco. To lubię i tego oczekiwałam po przeczytaniu Sharp Objects. I tak było, ale nie było to zrobione chociaż w połowie tak dobrze, jak w Sharp Objects. Postaci Flynn nie dają się łatwo lubić i takie mają być, ale w przypadku Dark Places nie da się im też współczuć. Całe założenie, że z Dayami jest po prostu coś nie tak, coś we krwi, co pobudza ich skłonności do przemocy, jest pójściem na łatwiznę i dziwnym sposobem wytłumaczenia rzeczy, które obronie podlegać nie powinny. Sytuacja Bena z Krissi jasno pokazuje jego skłonności pedofilskie - wszystkie zabiegi mające czytelnikom później udowodnić, że Ben wcale pedofilem nie jest w moim przypadku definitywnie spełzły na niczym. Libby i jej nieogarnięcie życiowe są prawie zrozumiałe. Prawie, bo Flynn trochę z tym nieogarnięciem przesadza - Libby nie radzi sobie w ogóle, telefon do firmy energetycznej ją przerasta, nie umie obsługiwać internetu, nie jest w stanie pracować, ale jakimś cudem jadąc samochodem jest w stanie znaleźć wszystko i wszystkich, nie boi się tych interakcji, a także jest w stanie ukraść coś z każdego miejsca, w którym się znajdzie.
Michelle jest opisana jako irtująca, przemądrzała dziewczynka której wścibliwość w jakimś stopniu sprawia, że zasługuje na śmierć - nie jest to oczywiście bezpośrednio napisane, ale niechęć wszystkich postaci do Michelle jest namacalna i przez to łatwo jest podejść do jej morderstwa jak do czegoś, co wydarzyło się z jakiegoś logicznego powodu, mimo, że tak nie jest.
Cała reszta postaci, czy to biedna, nieogarnięta Patty, stereotypowa lesbijka Diane czy szalona Diondra...wszystkie są równie nieinteresujące.
Po przeczytaniu 3/4 książki spodziewałam się innego zakończenia i szczerze mówiąc, zakończenie które sobie wyobraziłam było dużo lepsze niż to, co faktycznie się wydarzyło, haha. Prawdopodobnie przeczytam coś jeszcze od Gillian Flynn - zależności i relacje pomiedzy jej postaciami w Sharp Objects były fascynujące i bardzo dobrze napisane. Szkoda, że w Dark Places tego kompletnie zabrakło.

Miało być mrocznie, przemocowo, przytłaczająco. To lubię i tego oczekiwałam po przeczytaniu Sharp Objects. I tak było, ale nie było to zrobione chociaż w połowie tak dobrze, jak w Sharp Objects. Postaci Flynn nie dają się łatwo lubić i takie mają być, ale w przypadku Dark Places nie da się im też współczuć. Całe założenie, że z Dayami jest po prostu coś nie tak, coś we...

Zakończenie najlepsze , ale cała reszta męcząca. Główna bohaterka też irytująca

Zakończenie najlepsze , ale cała reszta męcząca. Główna bohaterka też irytująca

Szczerze, książka mnie męczyła. Jak dla mnie strasznie ciągnęła, za dużo opisów, nie lubię czegoś takiego w książkach. Przeczytałam do końca i odetchnęłam z ulgą.

Szczerze, książka mnie męczyła. Jak dla mnie strasznie ciągnęła, za dużo opisów, nie lubię czegoś takiego w książkach. Przeczytałam do końca i odetchnęłam z ulgą.

Po przeczytaniu 350 stron nareszcie zaczęło się coś dziać. Długie, mega szczegółowe opisy sprawiały, że przysypiałam.

Po przeczytaniu 350 stron nareszcie zaczęło się coś dziać. Długie, mega szczegółowe opisy sprawiały, że przysypiałam.

Niesamowicie wciągający kryminał, który trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Jeden z tych, od których nie można się oderwać.

Niesamowicie wciągający kryminał, który trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Jeden z tych, od których nie można się oderwać.