Moja opinia na temat całej serii :).

Cała seria jest bardzo obszerna, ponieważ liczy 14 tomów, plus dodatkowo „Deadlocked”, który opisuje, co stało się później, niestety książka ta nie została wydana w języku polskim. Jeszcze jej nie przeczytałam, ponieważ nie lubię czytać w języku angielskim, ale przymierzam się i do niej.
Szczerze powiedziawszy miałam mieszane uczucia przed zakupieniem całego cyklu. Zawsze czytam najpierw opis, recenzje innych itd. Po tym jakoś mnie nie byłam zachwycona. Czytałam kiedyś „Zmierzch”, więc fabuła typu „Kelnerka umiejąca czytać w myślach, spotyka pewnego dnia wampira, od tego dnia nic nie jest już takie samo. Bohaterka spotyka wiele nadprzyrodzonych istot, a jej hermetyczny świat rozszerza się coraz bardziej”- generalnie szału nie ma, (pewnej części ciała) nie urywa. Myślałam, że będzie to kopia historii o Belli Swan, nic bardziej mylnego.

Historia niebagatelnie ognista, porywająca i zaskakująca na każdym kroku. Fabuła sformułowana w taki sposób, że 14 lat pracy Charlaine Harris obaliłam w jakieś 3 tygodnie, może nawet mniej. Jedna z niewielu historii, która w ten sposób mnie pochłonęła, zero życia, póki nie skończyłam ostatniej części.

Sookie, jest główną bohaterką, kelnerką, telepatką, którą wszyscy uważają za dziwadło, właśnie z powodu jej niespotykanych zdolności. Nie jest jednak ciapą, która się użala nad sobą, jest kobietą niezwykłą, z jajami, potrafi sobie poradzić w każdej sytuacji, na początku historii ma 25 lat, co jest miłą odmianą jeżeli chodzi o historie o wampirach. Zazwyczaj bohaterką jest młoda dziewczyna, która na każdym kroku potrzebuje pomocy, a tu-zupełnie inaczej. Spotyka Billa i już tego samego dnia ratuje mu życie- ratuje życie WAMPIROWI pragnę zaznaczyć. No i generalnie później jest sam cud, miód i orzeszki, oprócz kilku sytuacji, gdzie inne wampiry chcą Billowi zjeść jego ukochaną, ale co tam :D W Bon Temps szaleje morderca no i nasza wojownicza Sookie chce go znaleźć, więc prosi Billa by poszli do Fangtasii (baru wampirzego), żeby być może się czegoś dowiedzieć, tam wpada w oko Ericowi, szeryfowi piątej sterfy stanu Luizjana- znaczy się sporego bossa i szefa Billa. No i generalnie można pisać i pisać co się działo dalej, ale nie o to chodzi by streszczać.

Bardzo podobała mi się postać samej Sookie, co jest dość nadzwyczajne, ponieważ zwykle główne bohaterki podobnych książek są niezwykle irytujące. Babeczka z jajami, bardzo pomysłowa i kreatywna, zawsze coś wymyśli, nie czeka na innych, jednak dość często pakuje się w różne kłopoty związane z wampirami, zmiennokształtymi, wilkołakami, wróżkami i innymi nadprzyrodzonymi.

Co najważniejsze? Co różni tę historię od innych?

Przede wszystkim charakter wampirów- jednak głównych bohaterów w cyklu. Są to pełnokrwiste wampiry, które palą się na słońcu, żywią krwią ludzi (naturalną lub zsyntetyzowaną przez japońskich naukowców), cięzko je zabić- jest tylko kilka sposobów- z czego najlepszy to wbicie drewnianego kołka w serce. Są nieprawdopodobnie szybkie, silne, bezlitosne, a także niewiarygodnie lubiące seks, który z pożywianiem się stanowią dwie ulubione wampirze rozrywki. Są to istoty nadzwyczaj instynktowne, a większość z nich to instynkty mordercze. Nie mogą mieć dzieci, szybko się goją, a ich krew ma niezwykłe właściwości, dlatego są celem tzw. osuszaczy ( ich krew działa jak narkotyk, więc jest niebywały popyt na nią), jednak po oszuszeniu wampiry giną, lub przez wiele miesięcy dochodzą do zdrowia, jeśli ktoś je uratuje. Srebro je parzy, a także działa jak trucizna, gdy dostanie się do krwi. Niewiarygodnie ważna jest w życiu wampirów relacja stwórca-”dziecko”. Wampir, który został stworzony przez innego, jest mu wierny i lojalny, a rozkaz musi być wypełniony, jest to uwarunkowane wręcz biologicznie, nic nie zależy od wampira-dziecka. Przez cały cykl widać to głównie na przykładzie Pam i Erica, a także Billa i Loreny ( co stało się przyczyną rozpadu związku Billa i Sookie) a także Erica i jego stwórcy, który potem na szczęście umarł, ale przed śmiercią zdążył niezłego bagna narobić. Jest to relacja nieprzeciętna, chociażby na przykładzie Pam, która kocha Erica, jest jej ojcem, bratem, a niegdyś kochankiem. Wampiry potrafią również zauroczyć ludzi, jednak Sookie nie podlega ich wpływom (później wiadomo dlaczego, ale nie będę może zdradzać wszystkiego). Wampiry są często przez to niezwykle bogate.

Opisany jest również świat np. zmiennokształtnych, w sposób osobliwie fascynujący-człowiek jak to czyta żałuje, że jest tylko człowiekiem :)

Warto zaznaczyć, iż to jest chyba jedyna historia, gdzie główna bohaterka zostaje aż tyle razy dotkliwie pobita, połamana, poharatana, wyssana, objedzona, torturowana etc. Sam jej dom również nie jest zwyczajny. Na jej podwórku zginęło tyle wampirów, demonów, wróżek i innych, że aż ciężko to zliczyć ;) Wiele również było okazji to chowania trupów, pozbywania się ich i tak dalej. Wiele także trupów było w szafach, lochach i równie dziwnych, niezidentyfikowanych miejscach

No więc jeżeli chodzi o bohaterów moimi ulubionymi byli Pam i Eric oraz Lafayette.
Eric jest postacią wprost niewiarygodną, autorka zawarła w nim chyba wszystko, co może kusić, zachwycać i ekscytować, a nieraz rozczulać i wręcz rozkochać. Dzięki więzi krwi z Sookie wiele się dzieje w umyśle dziewczyny. Eric natomiast jest tysiącletnim wampirem, który kocha kocha najbardziej na świecie siebie, nie jest to jednak jakiś typowy narcyzm, o nie, zdecydowanie nie. Jest pewnym siebie facetem, wysokim, blondynem mającym włosy do pasa, niezwykle zbudowanym, pod każdym względem ;) W każdym razie wszystko działa na wyobraźnię.

Jeżeli chodzi o Pam, jest to wampirzyca baaaardzo bezpośrednia, baaaaaaaaaaardzo. Kocha Erica, zostaje przyjaciółką Sookie, co dla niej samej jest wielkim szokiem, że „coś tak nieistotnego jak człowiek” może być kimś tak ważnym dla niej. Swoją nieczułością potrafi wręcz rozśmieszyć. Generalnie cykl tych ksiązek cechuje wiele zabawnych wypowiedzi, ale chyba najbardziej mnogość scen seksu, wszelakiego, dość wymownie opisanych, jednak pozostawiających również wiele pola dla wyobraźni, co powoduje iż nie są to książki dla nieletnich ;) Jest to niewiarygodnie wielką zaletą, trzeba to zaznaczyć, czytałam odrobinę szalejącego wszędzie „Grey’a” no i smiem powiedzieć, że opisane tam sceny seksu są straszne, chociaż nie wiem, czy jest to wina autorki czy tłumacza, ale no cóż, w każdym razie ilu ludzi-tyle opinii.

No i trzecią ulubioną moją postacią był Lafayette, bezpośredni, dość wulgarny, zabawny i niezwykle sympatyczny gej, lubiący malować się i ubierać dość ekstrawagancko. Osobowość oszołamiająca i charakter, którego Harris chyba lepiej opisać nie mogła. Szkoda jedynie, że autorka uśmierciła go juz na początku drugiego tomu, jednak w filmie „Czysta krew”, który powstał na podstawie cyklu, nie uśmiercono go w ogóle, co mnie bardzo rozradowało, wręcz skakałam przed komputerem ze szczęścia :D Być może sam film też opisze, bo właśnie dziś skończyłam ostatni sezon.

W każdym razie polecam w 100% cykl tych książek, połknęłam wszystkie od początku do końca, ani przez moment się nie nudzi, wielkie miłości towarzyszą na każdym kroku, jednak mało kiedy są to miłości niewinne, raczej pożądliwe, ogniste, szybkie i pełne dzikiego seksu.

Co prawda jedyną wadą może być zakończenie historii Erica i Sookie, wręcz się wkur…żyłam bardzo.

Ps. Opinia pochodzi z mojego bloga kasi-recenzje-ksiazek.blog.pl

Moja opinia na temat całej serii :).

Cała seria jest bardzo obszerna, ponieważ liczy 14 tomów, plus dodatkowo „Deadlocked”, który opisuje, co stało się później, niestety książka ta nie została wydana w języku polskim. Jeszcze jej nie przeczytałam, ponieważ nie lubię czytać w języku angielskim, ale przymierzam się i do niej.
Szczerze powiedziawszy miałam mieszane uczucia...