Czyta się bardzo szybko, ale trudno powiedzieć, żeby była to lektura jakkolwiek ubogacająca. Theroux jakoś specjalnie nie eksploruje i nie przybliża kultury odwiedzanych krajów. Jest to raczej opowieść o siedzeniu w pociągowym przedziale i drogach między dworcem a hotelem, ewentualnie pobliskim barem. Gdy próbuje się wtopić w otaczający go świat, odczuwa raczej poirytowanie. Azję widzimy więc oczami białego, zamożnego obywatela świata zachodniego, który po dłuższym obcowaniu z lokalsami jest zmęczony tym, że nie wygląda to tak, jak w Europie Zachodniej.

Książka, którą można wziąć, przeczytać 8 stron, odłożyć i za 2 tygodnie wrócić, żeby znowu przeczytać z 15 stron. Ok dla zabicia czasu, ale nic wielkiego.

Czyta się bardzo szybko, ale trudno powiedzieć, żeby była to lektura jakkolwiek ubogacająca. Theroux jakoś specjalnie nie eksploruje i nie przybliża kultury odwiedzanych krajów. Jest to raczej opowieść o siedzeniu w pociągowym przedziale i drogach między dworcem a hotelem, ewentualnie pobliskim barem. Gdy próbuje się wtopić w otaczający go świat, odczuwa raczej...

Tak jak Theroux, ja też lubię podróżować pociągiem, więc rozumiem fascynację autora. Ale nie tylko dlatego ta xiążka mi się tak bardzo podobała. Dzisiaj "Wielki bazar kolejowy" to podróż, ale w czasie. Za chwilę minie pół wieku od wyprawy Theroux i ta lektura pozwala zobaczyć świat jakiego już nie ma. Nie chodzi mi tutaj tylko o rozwój techniki, chociaż to zabawne czytać narzekanie autora na pomysł stworzenia elektronicznej sieci przesyłania wiadomości, czyli de facto na pomysł stworzenia internetu. A jego boje o kupno biletu w kasie, robienie notatek w zeszytach czy wszechobecne palenie tytoniu dzisiaj brzmią niezrozumiale. Ta wyprawa pokazuje nam też świat, który zniknął jak na przykład Jugosławia czy ZSRR, które wówczas wydawały się zapewne wieczne. O ile Theroux mógł przypuszczać że być może Wietnam Południowy w ówczesnej formie przestanie istnieć to nie sądzę aby podobny los wieszczył Iranowi. A przecież z jego xiążki bije po oczach narastający wewnętrzny konflikt pomiędzy konserwatywną religijnością Persów a agresywną nowoczesnością.
I tylko jedna rzecz się nie zmieniła. Mieszkańcy ZSRR/Rosji tak jak byli zindoktrynowani propagandą tak są otumanieni nią nadal.

Tak jak Theroux, ja też lubię podróżować pociągiem, więc rozumiem fascynację autora. Ale nie tylko dlatego ta xiążka mi się tak bardzo podobała. Dzisiaj "Wielki bazar kolejowy" to podróż, ale w czasie. Za chwilę minie pół wieku od wyprawy Theroux i ta lektura pozwala zobaczyć świat jakiego już nie ma. Nie chodzi mi tutaj tylko o rozwój techniki, chociaż to zabawne czytać...

Bodajże pierwsza książka Paula Theroux z którą, już dość dawno temu miałem styczność. I zarazem jedna z ulubionych. Świetny pomysł na podróżowanie koleją i opisywanie napotykanych ludzi, krajów, zdarzeń. Dodatkowo opisuje ten kawałek świata który osobiście uwielbiam także czytało mi się ja świetnie. Warto sięgnąć także po napisaną kilkanaście lat później niejako druga część. Autor rusza ponownie w drogę, praktycznie tym samym szlakiem. Świat mocno się w tym czasie zmienił....

Bodajże pierwsza książka Paula Theroux z którą, już dość dawno temu miałem styczność. I zarazem jedna z ulubionych. Świetny pomysł na podróżowanie koleją i opisywanie napotykanych ludzi, krajów, zdarzeń. Dodatkowo opisuje ten kawałek świata który osobiście uwielbiam także czytało mi się ja świetnie. Warto sięgnąć także po napisaną kilkanaście lat później niejako druga...

Książka bardzo przyjemna szczególnie dzięki fajnemu klimatowi. Czytając teraz ma się poczucie, że większość z opisywanych rzeczy dawno już przeminęła. Może nie jest to samo w sobie wadą książki jednak autor odnosi się do otaczającego go świata w sposób, który sprawia, że raczej nie chciałbym go spotkać w przedziale pociągu.

Książka bardzo przyjemna szczególnie dzięki fajnemu klimatowi. Czytając teraz ma się poczucie, że większość z opisywanych rzeczy dawno już przeminęła. Może nie jest to samo w sobie wadą książki jednak autor odnosi się do otaczającego go świata w sposób, który sprawia, że raczej nie chciałbym go spotkać w przedziale pociągu.

Samotna podróż koleją z Europy przez Azję, Japonię i powrót przez Rosję, opis różnych warunków i spotykanych po drodze ludzi!

Samotna podróż koleją z Europy przez Azję, Japonię i powrót przez Rosję, opis różnych warunków i spotykanych po drodze ludzi!

Pierwsza książka podróżnicza Paula Theroux, znanego wcześniej, jako powieściopisarz, który nie przepadając za książkami podróżniczymi, postanowił podejść do tematu w inny sposób. Podróż, którą odbył i opisał w 1973 roku, zaowocowała jedną z najczęściej czytanych relacji z podróży i zapoczątkowało jego karierę, jako autora książek podróżniczych i specjalisty od obserwacji świata w okien pociągu.

Wielki Bazar Kolejowy to podróż w poszukiwaniu sensu i istoty podróżowania oraz przy okazji opisanie w ciekawy, często humorystyczny i szczery sposób sporego kawałka świata w czasach, gdy zimna wojna była w pełni, w Wietnamie wciąż trwały walki, Iranem rządził jeszcze Szach, w Afganistanie można było spędzić wakacje a wycieczka Orient Expresem nie była tylko rozrywką dla bogatych.

Czego się spodziewać?

Autor rusza w podróż pociągami z Londynu, przez Paryż, Zagrzeb, Istambuł, Iran, Afganistan, Pakistan do Indii i na Sri Lankę a później do Azji Południowej (Laos, Birma, Wietnam, Malezja) następnie samolotem do Japonii i promem do Rosji i powraca do Europy Koleją Transsyberyjską.

Podróż odbywa się pociągami o różnej klasie, autor zatrzymuje się na dłużej w niektórych miejscach, zwłaszcza w Indiach i Wietnamie, w którym nadal trwa wojna a Amerykanie wycofali się ledwie kilka miesięcy wcześniej. Poznajemy, zatem świat w okien pociągów i przede wszystkim setki ludzi i ich historii oraz perspektyw, jakie mają na świat i życie.

Paul Theroux często rozmawia ze współpasażerami, ale też często się nudzi, czyta książki i przesiaduje w wagonie restauracyjnym i barach w miejscach, w których się zatrzymuje. Jego opowieść jest odważna, skupiona na wszystkim innym niż zwiedzanie – dowiadujemy się o niewygodach podróży, różnych patologiach i zjawiskach, które obserwuje autor w różnych miejscach. Nie brakuje oczywiście opisów krajobrazów czy kontekstu historycznego i politycznego odwiedzanych miejsc.

O czym przeczytamy?

- O tym jak wyglądała podróż Orient Expresem z Paryża do Stambułu zanim został wycofany a potem przemianowany na rozrywkę tylko dla bogatych
- Zobaczymy unikalną relację z Wietnamu w grudniu 1973 roku w okresie pomiędzy wycofaniem wojsk USA a zwycięstwem Północy w wojnie
- Odwiedzimy Iran w czasie przed rewolucją, gdy Szach wprowadzał zachodnie normy kulturowe a społeczeństwo było rozdarte pomiędzy nowoczesnością a zachowaniem swojej kultury a amerykanie z firm naftowych panoszyli się po całym kraju i swoim zachowaniem budowali niekoniecznie dobry obraz USA dla miejscowych
- Zobaczymy jak w latach 70-tych popularne były podróże-pielgrzymki do Indii do licznych guru, a wielu hippisów i ludzi szukających siebie wybierało podróż pociągiem przez Afganistan i Pakistan
- Zwiedzimy niemal całe Indie i Sri Lankę w okresie napięć i konfliktu pomiędzy Syngalezami a Tamilami, który później przerodził się w wieloletni konflikt
- W Indiach zobaczymy nie tylko ważne miejsca związane z kulturą tego kraju, ale także slumsy i wszechobecną biedę – autor nie owija w bawełnę i stara się relacjonować jak wyglądają ulice Delhi, Madrasu, Kalkuty czy Bombaju
- Odwiedzimy Birmę i Tajlandię oraz tamtejsze bary, speluny i burdele, ponieważ autor lubi takie miejsca, które mówią wiele o danym kraju i jego mieszkańcach
- Zobaczymy jak Singapur wkraczał na drogę dynamicznego rozwoju i z jaką opresyjną polityką się to wiązało
- W pociągach spotkamy różnych ludzi: biznesmenów, naukowców, narkomanów, głupawych turystów, prostych ludzi jadących do pracy czy do domu, urzędników, żołnierzy
- Odwiedzimy odbudowaną już Japonię z jej szybkimi pociągami, idealną organizacją i ludźmi działającymi jak automaty
- Pojedziemy koleją transsyberyjską – dość szybko i skrótowo, ponieważ autor był już wtedy bardzo zmęczony, ale udało mu się pokazać ZSRR z jej bylejakością i widoczną w ludziach mieszanką beznadziei i doktrynerstwa

Książka bardzo wartościowa ze względu na pokazanie, oczywiście w dość skondensowany sposób, obrazu świata w 1973 roku z perspektywy dociekliwego podróżnika. To była pierwsza książka podróżnicza Theroux, więc jego styl dopiero się tu szlifuje. Niemniej w kontekście tego, że po 33 latach napisał książkę Pociąg do Gwiazdy Wschodu – będącą powtórzeniem i rozwinięciem podróży w Wielkim Bazarze Kolejowym – zyskujemy coś unikalnego – dwa obrazy tych samych miejsc w 1973 roku i w 2006 roku – a to daje nam piękny obraz przemian świata.

Pierwsza książka podróżnicza Paula Theroux, znanego wcześniej, jako powieściopisarz, który nie przepadając za książkami podróżniczymi, postanowił podejść do tematu w inny sposób. Podróż, którą odbył i opisał w 1973 roku, zaowocowała jedną z najczęściej czytanych relacji z podróży i zapoczątkowało jego karierę, jako autora książek podróżniczych i specjalisty od obserwacji...

Ciekawa ze względu na mnogość i różnorodność "postaci", czyli współpasażerów i osób poznanych w kolejnych miatach. Mimo, że ci chwilowi znajomi szybko się zmieniają, to jesdnak są opisani w sposób nadający im charakter i pozwalający ich zapamiętać na dłużej.
Zdecydowanie jeszcze sięgnę po jego ksiązki.

Ciekawa ze względu na mnogość i różnorodność "postaci", czyli współpasażerów i osób poznanych w kolejnych miatach. Mimo, że ci chwilowi znajomi szybko się zmieniają, to jesdnak są opisani w sposób nadający im charakter i pozwalający ich zapamiętać na dłużej.
Zdecydowanie jeszcze sięgnę po jego ksiązki.

Książka podróżnicza amerykańskiego pisarza, napisana w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych. Autor opisuje w niej swoją podróż z Londynu przez Bliski Wschód, Indie, Azję Południkowo-Wschodnią, Japonię i ZSRR z powrotem do Wielkiej Brytanii. Wartością dodaną tej eskapady jest jej forma – koleją (oczywiście pewne odcinki musiały być pokonane promami, samochodami lub samolotami). A wszystko odbyło się w drugiej połowie 1973 roku.
Książka ma swoje plusy i minusy. Do pierwszych zalicza się niewątpliwie warstwa informacyjna i faktograficzna, dziś po części archiwalna. Nie ma już Jugosławii, otwartego na zachód Iranu, Wietnamu Południowego i ZSRR. Przestał istnieć Orient Express (fatalnie prezentujący się w książce),zamknięto dworzec Sirkeci, wiele linii zapewne znikło, inne zmodernizowano, za to w Wietnamie połączono dawny Sajgon z Hanoi. Ale opis autora ma wartość jako portret w określonym czasie. Niezbyt fachowy, ale za to łatwo przyswajalny i budzący chęć pogłębienia wiedzy w tym zakresie. Kolejny atut to rozmowy autora z niektórymi współpasażerami. Jako typowy Anglosas Paul Theroux nie mówi w językach odwiedzanych krajów (słabo po niemiecku),za to oczywiście przytacza i obśmiewa wszelkie błędy w języku angielskim swoich rozmówców. Więcej dowiedziałby się od nich poszerzając własną wiedzę językową.
Niektóre fragmenty zaciekawiają przy jednoczesnym wzbudzeniu niechęci do postawy autora. Chociażby informacje o cenach usług prostytutek na każdym postoju w Azji (z obowiązkowym przelicznikiem na USD, aby amerykańscy incele i nieudacznicy wiedzieli, że opłaci im się tam pojechać) czy też wartości innych usług (np. taxi) i cen jedzenia z sensacyjną konstatacją ich taniości. W ogóle pochodzący z bogatego zachodniego kraju Theroux nie rozumie biedy i jej konsekwencji. Niemodne, stare ciuchy i samochody Turków to nie efekt zakończenia modernizacji wraz ze śmiercią Atatürka, lecz wypadkowa możliwości finansowych większości społeczeństwa. Podobnie skąpa odzież i praktyki higieniczne Hindusów.
Dopiero w Japonii autor zauważa wreszcie, że kultura bycia mieszkańców kraju kwitnącej wiśni po prostu umożliwia funkcjonowanie zindustrializowanych zagonionych społeczeństw w przepełnionych miastach. Równie uczciwie opisał postawę Amerykanów w Wietnamie.
Jednym słowem podróż ciekawa, ale wrażenia autora nierówne i mocno odstające od opisów. Niektóre interesujące, inne świadczące o kompletnym braku zrozumienia innych kultur oraz powielające stare, szkodliwe stereotypy (m.in. na temat Turków, Hindusów czy Rosjan). Mimo to będę kontynuował znajomość z autorem, z pełną świadomością wad jego podejścia do obserwowanych krajów i ich mieszkańców.

Książka podróżnicza amerykańskiego pisarza, napisana w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych. Autor opisuje w niej swoją podróż z Londynu przez Bliski Wschód, Indie, Azję Południkowo-Wschodnią, Japonię i ZSRR z powrotem do Wielkiej Brytanii. Wartością dodaną tej eskapady jest jej forma – koleją (oczywiście pewne odcinki musiały być pokonane promami, samochodami lub...

Autor opisuje kraje w większości nieznane mi z autopsji. Tutaj samo podróżowanie, a nie dotarcie do celu, jest głównym motywem. Szkoda tylko, że powrót z Azji przez Polskę został niemal pominięty, ale powód jest zrozumiały: zmęczenie tak długą podróżą spowodowało, że Theroux nasz kraj… przespał.
Naturalną koleją rzeczy jest przeczytanie w pewnym sensie ciągu dalszego, czyli książki „Pociąg widmo do Gwiazdy Wschodu. Szlakiem Wielkiego bazaru kolejowego”.

Autor opisuje kraje w większości nieznane mi z autopsji. Tutaj samo podróżowanie, a nie dotarcie do celu, jest głównym motywem. Szkoda tylko, że powrót z Azji przez Polskę został niemal pominięty, ale powód jest zrozumiały: zmęczenie tak długą podróżą spowodowało, że Theroux nasz kraj… przespał.
Naturalną koleją rzeczy jest przeczytanie w pewnym sensie ciągu dalszego, czyli...

Kapitalne w treści i nastroju. Czytając masz wrażenie, że siedzisz obok autora w przedziale.

Kapitalne w treści i nastroju. Czytając masz wrażenie, że siedzisz obok autora w przedziale.