Meksyk to kraj na egzotyczny, słoneczny urlop, ewentualnie na spędzenie emerytury (najlepiej emerytury made in USA),kraj serdecznych, rodzinnych, radosnych ludzi, świetnej kuchni, kolorowych tradycji. Kraj wysysany z bogactwa przez sąsiednie mocarstwo. Ojczyzna biednych, straumatyzowanych opresją policji i karteli, ludzi, udręczonych swoim losem, dzielnie stawiających czoło przeciwnościom, na które nie mają wpływu, porzuconych przez własne państwo. Solidarnych i zaradnych w swojej niedoli. I często, bardzo często, marzących o wyjeździe z tej biedy - do miasta lub do znienawidzonego sąsiedniego mocarstwa (przez coraz trudniejszą do sforsowania granicę) lub do Europy. Kraj z lepszymi i gorszymi (raczej bardzo dobrymi i bardzo złymi) adresami. Gdzie domy mają wysokie mury i ochroniarzy lub tylko kraty w lichych okienkach...

W Meksyku nie byłam. Znam kilkoro Meksykanek i Meksykanów. Z ich losów i postaw, czasem opowieści, wyłania się podobny obraz.

Książka napisana stosunkowo niedawno, więc aktualna. Może chwilami zbyt rozwlekła, ale oparta na autentycznej, jak to u Theroux, podróży po trasach innych niż w turystycznych przewodnikach, na granicy ryzyka (ryzyka okradzenia, porwania, wymuszenia okupu, a nawet śmierci).

Jak w piosence Klausa Mitffocha:
"Ciemnych przejść
Późnych pór
Zakamarków, schodów, wind
Baru "Park"
Końca tras
Brudnych ulic gdzie jest mrok
Strzeż się tych miejsc
Strzeż się tych miejsc
Tu nie wolno głośno śmiać się
I za dobre mieć ubranie"

Znacie? Znamy. W Meksyku są takie miejsca razy kilka. A przy tym wspaniałe miejsce na wakacje. Paradoks.

Meksyk to kraj na egzotyczny, słoneczny urlop, ewentualnie na spędzenie emerytury (najlepiej emerytury made in USA),kraj serdecznych, rodzinnych, radosnych ludzi, świetnej kuchni, kolorowych tradycji. Kraj wysysany z bogactwa przez sąsiednie mocarstwo. Ojczyzna biednych, straumatyzowanych opresją policji i karteli, ludzi, udręczonych swoim losem, dzielnie stawiających...

Się rozczarowałem. Najsłabsza książka Theroux jaką przeczytałem...

Się rozczarowałem. Najsłabsza książka Theroux jaką przeczytałem...

W moim odczuciu to podróż bez pośpiechu. A ja lubię podróżować bez pośpiechu, więc mi się podobało :)

W moim odczuciu to podróż bez pośpiechu. A ja lubię podróżować bez pośpiechu, więc mi się podobało :)

Podróż po Meksyku poprzez tereny opanowane przez kartele, zapadłe wioseczki i miasta. Całe spektrum ciekawych postaci, ludzi spotkanych po drodze. Warto moim zdaniem

Podróż po Meksyku poprzez tereny opanowane przez kartele, zapadłe wioseczki i miasta. Całe spektrum ciekawych postaci, ludzi spotkanych po drodze. Warto moim zdaniem

Wspaniały reportaż, do którego kiedyś jeszcze wrócę, kiedy trochę przeleży w mojej głowie. Meksyk ma różne oblicza: kolorowe, radosne, turystyczne, piękne, natchnione, ale też niebezpieczne, smutne, brudne, nudne lub przerażające. Jest to kraj ogromny i niesamowicie różnorodny, a choć autor przemierza wiele jego zakątków, to wciąż zaledwie ułamek. Ale za to jaki. Czyta się bardzo dobrze, polecam wielbicielom dobrego reportażu.

Wspaniały reportaż, do którego kiedyś jeszcze wrócę, kiedy trochę przeleży w mojej głowie. Meksyk ma różne oblicza: kolorowe, radosne, turystyczne, piękne, natchnione, ale też niebezpieczne, smutne, brudne, nudne lub przerażające. Jest to kraj ogromny i niesamowicie różnorodny, a choć autor przemierza wiele jego zakątków, to wciąż zaledwie ułamek. Ale za to jaki. Czyta się...

Literarura, historia, socjologia, reportaz, jezyk meksykanski. Wszystko w rytm niespiesznej podrozy leciwego gringo.

Literarura, historia, socjologia, reportaz, jezyk meksykanski. Wszystko w rytm niespiesznej podrozy leciwego gringo.

Na pewno nie polecam tej książki przed wyjazdem do Meksyku. Szczerze mówiąc mocno mnie zniechęciła. To co miało być atutem, czyli pokazanie prawdziwego kraju, okazało się brudne, smutne i pełne przemocy, mimo prób pokazania że to wcale nie takie złe. Jako reportaż, bardzo dobrze się czyta. Ale niszczy wizje kolorowego, sympatycznego państwa dla turystów.

Na pewno nie polecam tej książki przed wyjazdem do Meksyku. Szczerze mówiąc mocno mnie zniechęciła. To co miało być atutem, czyli pokazanie prawdziwego kraju, okazało się brudne, smutne i pełne przemocy, mimo prób pokazania że to wcale nie takie złe. Jako reportaż, bardzo dobrze się czyta. Ale niszczy wizje kolorowego, sympatycznego państwa dla turystów.

Wnikliwy (momentami nawet baaaardzo) reportaż z samochodowej podróży przez Meksyk. Barwny język i autentyczność tego dzieła - na plus. Fragmenty rozwlekania się autora nt. kultury, architektury itd. mogą męczyć. Generalnie polecam.

Wnikliwy (momentami nawet baaaardzo) reportaż z samochodowej podróży przez Meksyk. Barwny język i autentyczność tego dzieła - na plus. Fragmenty rozwlekania się autora nt. kultury, architektury itd. mogą męczyć. Generalnie polecam.

Najnowsza podróż Paula Theroux, który tym razem zabiera nas do Meksyku i jego realiów roku 2017-2018.
To dla niego trochę podróż sentymentalna, bo przecież był już tam przejazdem 40 lat wcześniej w trakcie podróży do Patagonii, którą opisał w książce Stary Ekspres Patagoński (polecam bo to świetna książka).

Z drugiej jednak strony autor, który jest wnikliwym obserwatorem i nieco wścibskim "gringo" zabiera nas w świat rozważań o granicy, jej znaczeniu, jej przekraczaniu - a granica USA z Meksykiem jest pod wieloma względami wyjątkowa i osobliwa. W książce znajdziemy zarówno relację z pierwszej ręki autora, jego perypetii, przemyśleń, obserwacji ale również całkiem pokaźne fragmenty rysu historycznego, polityczno społecznego, wiedzy, która pozwala lepiej interpretować jego podróż i sprawia że to nie tylko książka podróżnicza, ale też reportaż czy esej historyczny - dodatkowa wartość książki.

Ale granica to nie jedyny element i zagadnienie, który porusza książka, jest też sporo o codzienności, kulturze np. kulcie Santa Muerte, o narcos, przestępczości i skorumpowanych policjantach, o różnicach mentalnych w meksyku i meksykanach, o biedzie i motywacjach ludzi do ucieczki do USA, o życiu Mezcaleros (wytwórców Mezcalu) o społecznościach indiańskich, wreszcie o Zapatystach - autor spotyka samego Marcosa i spędza z nimi trochę czasu.

Szczególnie interesujące było czytanie tej książki równocześnie oglądając nowy sezon serialu Narcos Meksyk oraz obserwując sytuacje na granicy Polski... na pewno dość długi fragment rozważań o granicy rzucił mi inną perspektywę na te wydarzenia.

Nie mogło też zabraknąć wielu nawiązań do literatury, autorów meksykańskich i analizy tego jak pisano i pisze się o meksyku - wszak autor jest pisarzem i jest to element charakterystyczny jego książek, podobnie jak swoiste poczucie humoru, analiza własnych stanów emocjonalnych na różnych etapach podróży i zwracanie uwagi na to jak to jest być kimś obcym w jakimś miejscu.

Szczerze polecam, podobnie jak inne książki podróżnicze Theroux :)

Najnowsza podróż Paula Theroux, który tym razem zabiera nas do Meksyku i jego realiów roku 2017-2018.
To dla niego trochę podróż sentymentalna, bo przecież był już tam przejazdem 40 lat wcześniej w trakcie podróży do Patagonii, którą opisał w książce Stary Ekspres Patagoński (polecam bo to świetna książka).

Z drugiej jednak strony autor, który jest wnikliwym obserwatorem...