Zawsze chętnie sięgałam po książki tej autorki, jednak Karuzela uczuć nie wywołała we mnie większych emocji i czytałam ją bardziej, żeby skończyć skoro zaczęłam, niż, żeby dowiedzieć się jak potoczą się losy bohaterów. Nie polecam, są lepsze pozycje o podobnej tematyce.

Zawsze chętnie sięgałam po książki tej autorki, jednak Karuzela uczuć nie wywołała we mnie większych emocji i czytałam ją bardziej, żeby skończyć skoro zaczęłam, niż, żeby dowiedzieć się jak potoczą się losy bohaterów. Nie polecam, są lepsze pozycje o podobnej tematyce.

Kolejna piękna, poruszająca historia od Pani Picoult. Niezmiennie zachwyca mnie jej styl i poruszane przez nią tematy. Jedyne do czego mogłabym się doczepić to to ,że postać Emily mogłaby być trochę obszerniej zarysowana, bo ostatecznie dużo musimy się sami domyślać. Może był to jednak zamierzony efekt? Nie mniej jednak książka jest bardzo wartościowa i w wielu chwilach wzruszenie ściskało mi gardło. Chciałam również docenić polski tytuł, który mocno odbiega od oryginału, ale niesamowicie oddaję klimat książki. Będę do niej wracać i polecać.

Kolejna piękna, poruszająca historia od Pani Picoult. Niezmiennie zachwyca mnie jej styl i poruszane przez nią tematy. Jedyne do czego mogłabym się doczepić to to ,że postać Emily mogłaby być trochę obszerniej zarysowana, bo ostatecznie dużo musimy się sami domyślać. Może był to jednak zamierzony efekt? Nie mniej jednak książka jest bardzo wartościowa i w wielu chwilach...

Zbyt duzo pytań zostaje bez odpowiedzi, zbyt dużo rzeczy nie wychodzi na światło dzienne. Pozostaje niedosyt.
Nie rozumiem niektórych wątków, po co się pojawiły? Można by spokojnie skrócić książkę.

Waham się między ocena 5 a 6, bo jednak książkę czyta się dobrze, historia mimo, że miejscami jest jak dla mnie mało realna i naciągana jest ciekawa, zwłaszcza druga połowa. Choć jakichś niesamowitych zwrotów akcji tutaj nie ma, a spodziewałam się...karuzeli uczuć.

Zbyt duzo pytań zostaje bez odpowiedzi, zbyt dużo rzeczy nie wychodzi na światło dzienne. Pozostaje niedosyt.
Nie rozumiem niektórych wątków, po co się pojawiły? Można by spokojnie skrócić książkę.

Waham się między ocena 5 a 6, bo jednak książkę czyta się dobrze, historia mimo, że miejscami jest jak dla mnie mało realna i naciągana jest ciekawa, zwłaszcza druga połowa....

DNF
Gdy zobaczyłam nazwisko autorki na okładce, z miejsca postanowiłam ją wziąć i przeczytać. Znałam już wcześniej dwie książki Jodi Picoult (oczarowały mnie),więc spodziewałam się podobnych wrażeń. Książkę "czytałam" ponad tydzień, a właściwie bardziej miałam zastój czytelniczy. Zmęczona, w końcu rzuciłam tą książkę, żeby wrócić do czytania czegoś innego.

Co mi się nie podobało: bohaterowie byli nijacy, przez większość czasu nic się nie działo. Nie znalazłam motywacji żeby dalej czytać.

DNF
Gdy zobaczyłam nazwisko autorki na okładce, z miejsca postanowiłam ją wziąć i przeczytać. Znałam już wcześniej dwie książki Jodi Picoult (oczarowały mnie),więc spodziewałam się podobnych wrażeń. Książkę "czytałam" ponad tydzień, a właściwie bardziej miałam zastój czytelniczy. Zmęczona, w końcu rzuciłam tą książkę, żeby wrócić do czytania czegoś innego.

Co mi się nie...

To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Trzymająca w napięciu i poruszająca trudne tematy lektura. Styl Jodi Picoult bardzo mi przypadł do gustu.

To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Trzymająca w napięciu i poruszająca trudne tematy lektura. Styl Jodi Picoult bardzo mi przypadł do gustu.

Sięgając po tę książkę kompletnie nie spodziewałam się, że wywrze ona na mnie aż tak duże wrażenie, że aż tak mnie pochłonie i pozostawi po sobie ogromnego kaca, a także tyle przemyśleń. Głowa nadal mi buzuje od natłoku wrażeń i emocji. Autorka serwuje bardzo lekkie pióro, jednocześnie nie bojąc się poruszać trudne tematy. W tym przypadku motywem przewodnim jest depresja u nastolatków i samobójstwa. Fabuła toczy się dwutorowo, zgrabnie łącząc teraźniejszość z przeszłością, tworząc spójny obraz sytuacji. Z książki momentami buzuje wręcz brutalny realizm i trzyma ona w napięciu niczym rasowy thriller. Najbardziej podobało mi się to, że autorka pozwala czytelnikowi do samego końca śledzić proces sądowy i przedstawia bieg zdarzeń tak by móc poczuć się jak członek ławy przysięgłych. Zakończenie w pełni mnie usatysfakcjonowało i przebiegło zgodnie z moim zamysłem, ale gdyby jednak Jodi Picoult zdecydowała się na inny finał, także mogłabym zrozumieć takie rozwiązanie i zapewne byłabym pod tak samo ogromnym wrażeniem. Na wyróżnienie zasługuje także cała galeria wiarygodnych bohaterów, dobrze nakreślonych z pełną gamą realnych emocji i problemów. Po tej lekturze moje oczekiwania odnośnie książek autorki diametralnie wzrosły i nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejny tytuł Jodi Picoult.

Sięgając po tę książkę kompletnie nie spodziewałam się, że wywrze ona na mnie aż tak duże wrażenie, że aż tak mnie pochłonie i pozostawi po sobie ogromnego kaca, a także tyle przemyśleń. Głowa nadal mi buzuje od natłoku wrażeń i emocji. Autorka serwuje bardzo lekkie pióro, jednocześnie nie bojąc się poruszać trudne tematy. W tym przypadku motywem przewodnim jest depresja u...

Emily i Chris znają się od dziecka, mieszkają niedaleko siebie, chodzą do tej samej szkoły, ich rodzice przyjaźnią się od lat.Można by uznać, że byli pisani sobie (albo skazani na siebie).Gdy dziewczyna pewnego dnia zdradza Chrisowi, swoje plany , on przystaje na tę propozycję, jednak w głębi duszy pragnie odwieść Emily od jej zamysłu..

Książkę skończyłam około 2 miesiące temu i przyznaję - nie pamiętam szczegółów.W historii tej mamy dwie zaprzyjaźnione rodziny, w których nastoletnie dzieci dorosłych bohaterów stanowią parę. Życie płynie bezproblemowo, aż do pewnego dnia, który zmieni losy bohaterów diametralnie.I tutaj zaczyna się „jazda bez trzymanki”. Z miłą chęcią sięgnęłam po tą lekturę i nie rozczarowałam się, aczkolwiek nie będzie ona należała do moich ulubionych.Na pewno nie wstrząsnęła mną jakoś szczególnie mocno.Możliwe, że dlatego, że nie jestem nastolatką, ani rodzicem, tak więc problemy tutaj poruszane są mi obce.Kolejną kwestią jest fakt, że kilka kwestii było mocno przesadzonych, albo niedopowiedzianych.Pewne „mechanizmy” po prostu były dla mnie za bardzo „łopatologiczne”.Najlepszą częścią powieści była ostatnia, która dosyć podniosła mi ciśnienie, i niesamowicie ciekawa byłam rozwiązania.Samo zakończenie były dla mnie zaskoczeniem (raczej „na plus”).

Myślę, że jest to powieść dobra do poczytania, ale nie szukałabym w niej jakieś myśli psychologicznej, bądź „złotego środka” na radzenie sobie w podobnej sytuacji.

Emily i Chris znają się od dziecka, mieszkają niedaleko siebie, chodzą do tej samej szkoły, ich rodzice przyjaźnią się od lat.Można by uznać, że byli pisani sobie (albo skazani na siebie).Gdy dziewczyna pewnego dnia zdradza Chrisowi, swoje plany , on przystaje na tę propozycję, jednak w głębi duszy pragnie odwieść Emily od jej zamysłu..

Książkę skończyłam około 2 miesiące...

Bardzo dobra historia, czytałam ją z zapartym tchem i nie mogłam doczekać się rozwiązania. Końcówka z jednej strony zaskakująca, z drugiej zostawia uczucie niedopowiedzenia. Mam wrażenie, że dosłownie wszystkie zawarte wątki były potrzebne, nie wydawały się naciągane i konsekwentnie dążyły do zgrabnego końca, który gdyby był pociągnięty mocniej, uniósłby fabułę wyżej o kolejną gwiazdkę.

Bardzo dobra historia, czytałam ją z zapartym tchem i nie mogłam doczekać się rozwiązania. Końcówka z jednej strony zaskakująca, z drugiej zostawia uczucie niedopowiedzenia. Mam wrażenie, że dosłownie wszystkie zawarte wątki były potrzebne, nie wydawały się naciągane i konsekwentnie dążyły do zgrabnego końca, który gdyby był pociągnięty mocniej, uniósłby fabułę wyżej o...

Porywająca i wciągająca historia. Jak wiele tej autorki 🙂

Porywająca i wciągająca historia. Jak wiele tej autorki 🙂

"Karuzela uczuć" - Jodi Picoult

Nie zliczę które to już moje spotkanie z Jodi. I za każdym razem kończy się tak samo. Zamykam książkę i nic nie wiem. Myślę, nie dowierzam, sama nie wiem po której stronie jestem. Z jednej strony wydaje mi się, że przecież nigdy w życiu nie postąpiłabym tak, jak Chris, a z drugiej? Skąd mogę wiedzieć...

Jodi Picoult w swoich książkach zawsze wywołuje wielkie emocje, porusza bardzo ważne kwestie: życia, śmierci, miłości, poświęcenia. Sprawia, że na pewne rzeczy zaczynamy patrzeć inaczej. Historii z "Karuzeli uczuć" nigdy bym sama nie wymyśliła. W pewnym sensie wydaje mi się całkowicie nieprawdopodobna. No, ale gdy dotarłam do ostatniej strony, to już sama nie wiedziałam po czyjej stronie jestem, kogo najbardziej żal i nie wiedziałam nawet jakiemu wyrokowi sądu kibicuje.

Książki Jodi po prostu warto przeczytać, w ciemno. Jeszcze nigdy się nie zawiodłam.
Jestem właśnie w trakcie kolejnej, znów poruszona do głębi.

"Karuzela uczuć" - Jodi Picoult

Nie zliczę które to już moje spotkanie z Jodi. I za każdym razem kończy się tak samo. Zamykam książkę i nic nie wiem. Myślę, nie dowierzam, sama nie wiem po której stronie jestem. Z jednej strony wydaje mi się, że przecież nigdy w życiu nie postąpiłabym tak, jak Chris, a z drugiej? Skąd mogę wiedzieć...

Jodi Picoult w swoich książkach...