Trzeci tom Pozłacanego rogu wstrząsa człowiekiem i porusza naszą wrażliwość na krzywdę ludzką.
Tutaj poznajemy dalsze pokolenia rodzin o których czytaliśmy wcześniej. Na pierwszy plan wysuwa nam się wnuczka Franza von Diehsa – Róża Osielska. Dziewczyna wraz ze swoją nianią ucieka z dworu wskutek najazdu bolszewików. Tym sposobem są zdane tylko na siebie, tylko to co ukradną będą mogły zjeść, gdyż nie mają przy sobie zbyt wiele pieniędzy. Czeka ich długa podróż w poszukiwaniu rodziny…
Róża wraz ze swoją opiekunką trafiają do domu Elizy. Tutaj widzimy Elizę już jako starą kobietę, która doczekała się dzieci i wnuków, a męża Krzysztofa Kamieńskiego pochowała już jakiś czas temu. Strasznie ubolewałam nad tym, że tak niewiele jest tutaj powiedziane o tym jak przebiegało małżeństwo i wspólne życie Elzy z Krzysztofem, można się albo domyślać, że dobrze, bo przecież doczekali się dzieci, albo dedukować po tej małej ilości wspomnień które są przytoczone w książce. Dla mnie jako dla czytelnika, który niesamowicie mocno kibicował Elzie i Krisowi, to trochę był zawód. Co prawda Krzysztof Kamieński, mąż Elzy już nie żyje, ale w zamian za to poznajemy losy Krzysia Kamieńskiego – wnuka Elzy. Prawie przez cały czas mu towarzyszymy, i zdradzę Wam tylko tyle, że Róży także Krzyś wpadł w oko, co będzie dla niej potem niekomfortowe.
W tej części możemy z bliska przyjrzeć się życiu wojskowemu, bitwom, a także cierpieniom żołnierzy. Czasy się zmieniają i nie ma już aż tak wielkiego nacisku na branie ślubu z osobami z tej samej warstwy społecznej, tak wielkiej ingerencji rodziców w zawieraniu małżeństw. Młodzi stają się samodzielni i coraz więcej z nich stawia na karierę zawodową i naukę.
Jest jeszcze jeden szczegół o którym chciałabym tutaj wspomnieć. Jest to śmierć jednej z bohaterek (bardzo nagła śmierć już pod koniec książki),odkąd przeczytałam ten rozdział w którym to wszystko się dzieje, ta tragedia rodzinna, nie mogę oprzeć się myśli, że autorka nie miała co zrobić z tą bohaterką i dlatego ją uśmierciła. Szkoda, bo odebrało to szczęście rodzinne jednego z bohaterów. Z takim wielkim smutkiem kończy się ten tom.
Moja ocena: 9/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Trzeci tom Pozłacanego rogu wstrząsa człowiekiem i porusza naszą wrażliwość na krzywdę ludzką.
Tutaj poznajemy dalsze pokolenia rodzin o których czytaliśmy wcześniej. Na pierwszy plan wysuwa nam się wnuczka Franza von Diehsa – Róża Osielska. Dziewczyna wraz ze swoją nianią ucieka z dworu wskutek najazdu bolszewików. Tym sposobem są zdane tylko na siebie, tylko to co...

Jestem miłośniczką „Pozłacanego rogu” od jego pierwszego tomu. Trzeci tom jest równie dobry, jak poprzednie. Nie jest to literatura wysokich lotów i za Gombrowiczem mówiącym o „Potopie” Sienkiewicza, że jest to „pierwszorzędna literatura drugorzędna” można w ten sposób ocenić sagę Dody Około – Kułak. Ja „Potop” czytałam na początku liceum z zapartym tchem i nadal wspominam ten urywek wakacji jako wspaniałe doświadczenie. Tak samo jest z czytaniem „Pozłacanego rogu”: jestem świadoma, że jest to świetne czytadło napisane w stylu Orzeszkowej, Żeromskiego i Sienkiewicza (Prusa nie, bo on za bardzo kochał opisy i powolną akcję, a tego Kułak nam nie serwuje),a i tak zawsze czekam na kolejne tomy.

W trzeciej części autorka zabiera nas do świata, w którym modry i gwałty są na porządku dziennym. Z napadniętego dworku, przebraną za chłopaka panienkę Różę, zabiera zaradna służąca Nastka, która poświęca się dla dziecka i walczy o jego przetrwanie. Podróż jest nie tylko niebezpieczna i obfitująca w niespodziewane zwroty akcji. Autorka umiejętnie buduje napięcie, by nie pozwolić czytelnikowi odejść od kolejnego rozdziału. Tak gnałam przez przygody ograbionej szlachcianki, którą los doświadczył i nauczył dobrego traktowania ludzi, że po skończeniu tomu znowu poczułam niedosyt. A co będzie dalej? Pozostanie mi czekać na kolejny tom… Oby nie za długo.

Doda Około –Kułak pokazuje nam świat naszych dziadków i pradziadków. Zmagania z rewolucją w Rosji, którą wiele starszych osób mieszkających na zachodzie Polski pamięta z opowieści rodziców, którzy po wojnach uciekli w bezpieczniejsze rejony kraju. Świat dworków i ludzi z wyższych sfer jest przepleciony życiowym podejściem Róży, którą rewolucja nauczyła kraść ziemniaki, by przetrwać. Bohaterka, która na początku jest małą, nieporadną szlachcianką dbającą o swoją urodę bardzo szybko dojrzewa i udaje jej się tego dokonać przy pragmatycznej Nastce. Dzięki temu po latach swoje przygody oraz życie w Paryżu będzie traktowała z przymrużeniem oka i uśmiechem, a stwierdzenia „wypada”, „nie wypada” i „wstyd” potraktuje z ironią.

Książkę polecam wszystkim, którzy są miłośnikami sag z historią w tle. Myślę, że nie trzeba znać poprzednich tomów, by móc wejść w świat tego, ale warto i sięgnąć po nie ze względu na czasy, w jakie zostali wrzuceni bohaterowie.

Jestem miłośniczką „Pozłacanego rogu” od jego pierwszego tomu. Trzeci tom jest równie dobry, jak poprzednie. Nie jest to literatura wysokich lotów i za Gombrowiczem mówiącym o „Potopie” Sienkiewicza, że jest to „pierwszorzędna literatura drugorzędna” można w ten sposób ocenić sagę Dody Około – Kułak. Ja „Potop” czytałam na początku liceum z zapartym tchem i nadal wspominam...

Ostatnio nabrałam ochoty na kino kostiumowe, nawiązujące do wydarzeń historycznych. Udało mi się obejrzeć kilka ciekawych filmów, jednak rozbudzona wyobraźnia wołała o coś więcej. Nadszedł więc czas, aby poszukać książki, która nakarmi ją do syta. I udało się. III tom Pozłacanego rogu zatytułowany W czepku urodzeni okazał się dla niej znakomitą porcją literatury.

Akcja rozgrywa się w czasach bolszewickiej inwazji posuwającej się na zachód Europy na początku I połowy XX wieku. Wszystkie majątki ziemskie na Rusi i Litwie są stopniowo plądrowane, a ich mieszkańcy bez względu na pozycję, płeć czy wiek, mordowani, brani w niewolę lub rozpędzani. Taki również los spotyka dwór Osielskich, w którym pozostają jedynie pańskie córki: Julia i Róża oraz ich niania Anastazja. Pewnego dnia rosyjski komisarz wraz ze swoją kompanią napada na posiadłość i atakuje dziewczęta. Róża uderzona, pada nieprzytomna na ziemię, zaś Julię spotyka o wiele bardziej tragiczny los i śmierć. Nastce udaje się ukryć młodszą panienkę w kufrze w kuchni i przeczekać czas plądrowania dworu. Kiedy dziewczynka odzyskuje przytomność okazuje się, że komisarz podpala domostwo. Kobietom nie pozostaje nic innego, jak ucieczka. Nastka jednak wie, że podróżowanie z pańską córką na pewno nie zakończy się sukcesem, dlatego też postanawia zmienić ją w chłopca. Odtąd rozpoczyna się ich wędrówka, która przyniesie im wiele wysiłku, cierpienia i załamań. Podróż stawia przed nimi wiele niewiadomych, ale ich upór i wola życia każą im przeć naprzód.

Lektura bardzo mi się podobała. Umieszczona w epoce, okraszona z lekka wschodnimi wpływami historia intryguje, wzrusza i wciąga na wiele godzin. Akcja trzyma w napięciu przez cały czas na tyle, że chce się pochłonąć książkę jak najszybciej, jednocześnie prosząc o to, by się nie kończyła. Bohaterowie są barwni, mają swoje zalety i przywary.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/pozlacany-rog-tom-iii-w-czepku-urodzeni-doda-okolo-kulak/

Ostatnio nabrałam ochoty na kino kostiumowe, nawiązujące do wydarzeń historycznych. Udało mi się obejrzeć kilka ciekawych filmów, jednak rozbudzona wyobraźnia wołała o coś więcej. Nadszedł więc czas, aby poszukać książki, która nakarmi ją do syta. I udało się. III tom Pozłacanego rogu zatytułowany W czepku urodzeni okazał się dla niej znakomitą porcją literatury.

Akcja...