Interesujące informacje historyczne o historii jednego z wielu królestw w środkowej części Indii gdzie wybucha powstanie przeciwko władzom brytyjskim a na jej czele staje lokalna królowa.

Interesujące informacje historyczne o historii jednego z wielu królestw w środkowej części Indii gdzie wybucha powstanie przeciwko władzom brytyjskim a na jej czele staje lokalna królowa.

Przepiękna opowieść, zabierająca czytelnika w podróż do Indii połowy XIX wieku. Kto lubi powieści historyczne, egzotyczne klimaty, silne i waleczne kobiety tego „Zbuntowana Królowa” nie zawiedzie.
Książka zaczyna się bardzo dramatycznie. W małej wiosce położonej na odludziu, podczas drugiego porodu, umiera młoda kobieta. Osierociła dwie córeczki, ich wychowaniem zajął się ich ojciec oraz babka. W Indiach opisywanego okresu nowo narodzone dziewczynki po urodzeniu były często zabijane, ich utrzymanie i uzbieranie posagu często wykracza poza możliwości finansowe rodziny. Dlatego też, aby zebrać na posag dla młodszej siostry, który umożliwiłby jej wyjście za mąż, Sita – starsza z sióstr długie lata uczy się i ćwiczy sztuki walki, aby zostać durgawasi (członkinią osobistej ochrony królowej Dźhansi -Lakszmi). Choć wydaje się to praktycznie niemożliwe, Sicie udało się pozyskać zaufanie królowej i dostać się pod jej służbę. Jest to ogromne wyróżnienie i zaszczyt dla skromnej dziewczyny z małej wioski. Doskonale wyszkolone durgawasi są bardzo cenione ze względu na zagrażający i coraz bardziej narastający konflikt między Imperium Brytyjskim a Indiami ( właściwie wieloma niezależnymi, drobnymi indyjskimi królestwami).
Po przybyciu do pałacu w Dźhansi Sitę zaskakuje piękno i przepych królewskiej rezydencji. Jest oszołomiona barwnymi strojami, klejnotami, a nawet smakami i zapachami potraw. Wszystko jest dla niej nowe, nieznane, niewyobrażalnie piękne. Niemiło zaskoczona jest pałacowymi intrygami, dochodzącymi do jej uszu szokującymi plotkami, nieprzychylnością innych durgawasi co do jej osoby. Stabilne i dostatnie życie u boku królowej Lakszmi przerywa przybycie wojsk brytyjskich do Dźhansi. Władczyni, jak również mieszkańcy królestwa, są zaskoczeni brutalnością i bezwzględnością wojsk angielskich, a te z kolei nie spodziewały się tak silnego oporu i bezkompromisowej walki tubylców o niezależność.
Całość powieści jest niezwykle barwna, oczarowuje czytelnika kolorami strojów, zdumiewa wystrojem pałacu, ogrodów pełnych egzotycznych, wonnych kwiatów i spacerujących wokół rezydencji pawi. Michelle Moran pokazuje również ciemną stronę Indii tego okresu. Biedę, głód, dramatyczną sytuację kobiet, bardzo niesprawiedliwy system kastowy, handel ludźmi, mordowanie noworodków płci żeńskiej lub wydawane za mąż kilkuletnich dziewczynek, patriarchalny model rodziny (kobiety nie miały absolutnie żadnych praw). Autorka nie boi się również mówić o barbarzyńskich czynach wojsk Imperium Brytyjskiego – gwałtach, napadach na ludność cywilną, podstępnych działaniach w celu grabieży i zawłaszczenia cudzego mienia. Jest to tematyka bardzo rzadko poruszana w literaturze, niełatwo znaleźć tak dramatyczny opis polityki kolonialnej Imperium Brytyjskiego.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści. Gorąco polecam

Przepiękna opowieść, zabierająca czytelnika w podróż do Indii połowy XIX wieku. Kto lubi powieści historyczne, egzotyczne klimaty, silne i waleczne kobiety tego „Zbuntowana Królowa” nie zawiedzie.
Książka zaczyna się bardzo dramatycznie. W małej wiosce położonej na odludziu, podczas drugiego porodu, umiera młoda kobieta. Osierociła dwie córeczki, ich wychowaniem zajął się...

Jak wiele osób podkreśla, ta książka jest napisana z perspektywy Sity z gwardii przybocznej Lakszmi, nie jest więc biografią królowej . Historia jednak wciągająca , dla mnie tym bardziej, że miałam okazje obejrzeć indyjski serial pt. „Jhansi Ki Rani”. To dlatego sięgnęłam po tę książkę mając nadzieję dowiedzieć się czegoś więcej o władczyni Dżhansi , ale w tym znaczeniu zawiodłam się. Wiadomo tylko,że była wyedukowana , a jednocześnie wychowywana jak chłopak umiała posługiwać się bronią.

Ciekawe natomiast były obyczaje panujące w stronach Sity, tak różne od tych w Dżhansi. Także opis fascynującej wyprawy do Anglii i zderzenia kultur .Z książki nie wynika czy Sita była postacią prawdziwą czy zmyśloną, jednak mało prawdopodobne wydaje mi się ,żeby ktoś z małej wsi trafił na dwór królewski i to do najbliższego kręgu królowej, a jeszcze mniej, żeby dopuszczono tam pariaskę. Wiele rzeczy pozostaje niedopowiedzianych.

Z książki przebija indyjski rasizm. „Nawet mężczyźni, którym zdarzyło się podróżować za granicę Indii, rzadko byli potem mile widziani w swoich wioskach, często dlatego, że przywozili ze sobą radykalne idee. Uznawano ich za skażonych wojażami, bo nikt nie wiedział, jakie zło mogą przywlec ze sobą, wracając.” Niechęć Hindusów do Europejczyków wyczuwa się też w sposobie w jaki Dźhalkari i Azimullah Khan wypowiadają się o królowej Wiktorii. Nie sądzę,żeby odważyli się tak wyrażać o rodzimych władcach. Natomiast serialowa Lakszmi- wręcz miotała rasistowskimi antybrytyjskimi wyzwiskami , wiadomo, serial został nakręcony w Indiach.

Akcja książki (bunt sipajów) częściowo pokrywa się z tą opisaną w „Miejscu na ziemi” , gdzie jednak ani razu nie wspomniano o Lakszmi, za to Azimullah Khan tak samo knuje po swojemu.

Ogólnie oceniam książkę dobrze, tylko szkoda ,że tytuł rozmija się z treścią .

Jak wiele osób podkreśla, ta książka jest napisana z perspektywy Sity z gwardii przybocznej Lakszmi, nie jest więc biografią królowej . Historia jednak wciągająca , dla mnie tym bardziej, że miałam okazje obejrzeć indyjski serial pt. „Jhansi Ki Rani”. To dlatego sięgnęłam po tę książkę mając nadzieję dowiedzieć się czegoś więcej o władczyni Dżhansi , ale w tym znaczeniu...

Powieść napisana tak emocjonująco, że ignorowałam wiedzę historyczną i do końca trzymałam kciuki za zwycięstwo przegranych...

Powieść napisana tak emocjonująco, że ignorowałam wiedzę historyczną i do końca trzymałam kciuki za zwycięstwo przegranych...

Michelle Moran jest pisarką, którą odkryłam kilka lat temu za sprawą ,,Córki Kleopatry”, jednak dopiero w ciągu ostatnich miesięcy miałam okazję lepiej poznać jej twórczość za sprawą książek o egipskich królowych, a teraz także ,,Zbuntowanej królowej”, historii rani Lakszmi, żony indyjskiego radży, która po śmierci męża próbowała walczyć z brytyjskim kolonializmem.

Sita to młoda Hinduska, której matka umiera przy porodzie drugiej córki. Ponieważ posiadanie dwóch córek nie jest dla Hindusa powodem do dumy, a problemem, pojawia się propozycja, by dziewczynka została oddana do świątyni jako prostytutka. Ojciec Sity, pragnąć ocalić ją przed takim losem, postanawia wyszkolić ją i w przyszłości sprowadzić do pałacu radży jako strażniczkę i damę dworu jego żony. Na dworze Sita znajduje przyjaźń i uczy się, że ona też ma wpływ na swój los, a zarazem zostaje wciągnięta w konflikt z Kahini – kuzynką władcy, urodzoną intrygantką. Jednocześnie coraz mocniej zaznaczają się w Indiach wpływy Brytyjczyków, pragnących podporządkować sobie ludność miejscową.

Moran wprowadza tu podobny wątek jak w ,,Nefertiti”, gdzie narratorką nie była tytułowa bohaterka, ale jej młodsza siostra. Tutaj poznajemy historię rani Lakszmi z perspektywy jej fikcyjnej strażniczki. Nie znaczy to jednak, że sama rani pozostaje w tle. Przeciwnie, jest ona bardzo wyrazistą postacią. To kobieta silna, zdecydowana i walcząca o swoje, ale też świadoma pozycji kobiety w tamtym okresie. Zabiega o uznanie męża, tolerując nawet jego zdrady, ale nie dlatego, że dzięki temu może żyć wygodnie, ale ponieważ wie, że nie ma innego wyjścia i dzięki temu sama będzie mogła układać sobie życie. Jednocześnie jest świadoma, że jej inteligencja i możliwości wykraczają poza tradycyjną rolę kobiety i gdy sytuacja staje się trudna, staje na czele armii i próbuje udowodnić, że ona też może być przywódcą. W książkach Moran podoba mi się to, że są bardzo prokobiece, ale nie ma w nich agresywnego ,,feminazizmu”, pokazywania tylko jednej wizji kobiecości jako wartościowej. Jej rani Lakszmi jest jednocześnie silną i niezależną królową, ale też kobietą świadomą swoich ograniczeń i kochającą matką, nie jest też kryształowa. Podobnie ukazana jest Sita. To bohaterka, która nie chciała być wojowniczką, dołączyła do gwardii, aby uchronić się przed losem prostytutki, a wychowała się na wsi, gdzie różnice między płciami były akcentowane dużo bardziej niż w pałacu. Tam dziewczyna odkrywa swoją siłę, uczy się stawiać na swoim, a jednocześnie pozostaje sobą – kocha swoją rodzinę i to ta miłość determinuje jej działania.

,,Zbuntowana królowa” to też opowieść o upadku niepodległości Indii i ludziach, którzy do końca próbują walczyć o swój kraj. Autorka ogromnie poruszająco przedstawiła reakcje bohaterów, którzy muszą sobie uświadomić, że świat, który znali, się kończy i że z warstwy uprzywilejowanej stają się ofiarami. Czuć tu ogromne emocje, smutek, beznadzieję, ale też wiarę, że można się starać, by było lepiej. Jednak Moran nie próbuje nas przekonać, że wystarczą nasze własne starania, by wszystko ułożyło się dobrze. Jej Sita walczy o siebie i szuka szczęście, ale jednocześnie jest bezradna, gdy nie może pomóc swoim bliskim. To historia słodko-gorzka, pokazująca blaski i cienie życia. Bardzo podobało mi się też to, że różnice kulturowe nie były pokazane z idealizowaniem żadnej ze stron. Autorka krytykuje działania Brytyjczyków, ale pokazuje też, że kultura hinduska nie była doskonała, co widać na przykładzie losów wiejskiej rodziny Sity, gdzie wdowy są lekceważone, a córki traktowane z pogardą, a nawet uśmiercane przez własnych rodziców.

Bardzo polecam ,,Zbuntowaną królową” wszystkim fanom powieści historycznych o silnych kobietach, a Michelle Moran dołącza do grona moich ulubionych autorek.

,, (…) możemy pomóc utorować drogę tym, którzy nas otaczają, ale nie możemy wybrać jej kierunku.”

Michelle Moran jest pisarką, którą odkryłam kilka lat temu za sprawą ,,Córki Kleopatry”, jednak dopiero w ciągu ostatnich miesięcy miałam okazję lepiej poznać jej twórczość za sprawą książek o egipskich królowych, a teraz także ,,Zbuntowanej królowej”, historii rani Lakszmi, żony indyjskiego radży, która po śmierci męża próbowała walczyć z brytyjskim kolonializmem.

Sita to...

Biorąc do ręki książkę Michelle Moran jestem przekonana, że spotkam w powieści silne kobiety umiejscowione w ciekawych miejscach na świecie z barwnie opisanym tłem historycznym.
Tak było i tym razem. Polubiłam bohaterki, zachwyciłam się Indiami po raz kolejny. Oczywiście polecam.

Biorąc do ręki książkę Michelle Moran jestem przekonana, że spotkam w powieści silne kobiety umiejscowione w ciekawych miejscach na świecie z barwnie opisanym tłem historycznym.
Tak było i tym razem. Polubiłam bohaterki, zachwyciłam się Indiami po raz kolejny. Oczywiście polecam.

Zgodnie z wyzwaniem na czerwiec odbyłam cudowną podróż do Indii. Autorka przedstawia barwnie epokę kolonializmu Anglii w Indiach. Życie jednej dziewczynki stało się podstawą do opowieści o kulturze, zwyczajach i dworze maharadży. Czytając poznamy też kobiety silne, zdolne przeciwstawić się władzy i zachłanności obcego państwa. W książce to kobiety podejmują walkę o kraj i wolność ludzi, to one biorą odpowiedzialność za naród.

Zgodnie z wyzwaniem na czerwiec odbyłam cudowną podróż do Indii. Autorka przedstawia barwnie epokę kolonializmu Anglii w Indiach. Życie jednej dziewczynki stało się podstawą do opowieści o kulturze, zwyczajach i dworze maharadży. Czytając poznamy też kobiety silne, zdolne przeciwstawić się władzy i zachłanności obcego państwa. W książce to kobiety podejmują walkę o kraj i...

Klimat kolonialnych Indii... Cóż można powiedzieć więcej aby zarekomendować książkę? Dawno nie spotkałam się z tak interesującym tematem. Duży plus - Moran wskazuje na zbrodnie Brytyjczyków, pokazując jak zachłanni wtedy się stali.

Klimat kolonialnych Indii... Cóż można powiedzieć więcej aby zarekomendować książkę? Dawno nie spotkałam się z tak interesującym tematem. Duży plus - Moran wskazuje na zbrodnie Brytyjczyków, pokazując jak zachłanni wtedy się stali.

Nieznana mi dotąd historia sprawiła że książkę tę czytałam z dużym zaciekawieniem. Wciągająca, wzruszająca powieść. Polecam.

Nieznana mi dotąd historia sprawiła że książkę tę czytałam z dużym zaciekawieniem. Wciągająca, wzruszająca powieść. Polecam.

Przepiękna i bardzo wciągająca .

Przepiękna i bardzo wciągająca .