Aneta Jadowska to nazwisko, które dosyć często przewija się przez polski, czytelniczy światek. Dotychczas jednak ja i ona skutecznie się rozmijałyśmy ale tylko do czasu. Potem, całkiem przypadkowo, wpadł w moje ręce ,,Szamański blues" i przepadłam z kretesem. Jako, że nie czytałam wcześniej cyklu o Dorze Wilk, nie znałam całego universum do lektury podeszłam bez żadnych oczekiwań. Miała to być kolejna lektura do autobusu. Muszę przyznać z pewnym zdziwieniem, że po raz pierwszy odkąd mieszkam w Krakowie, cieszyłam się, że to tak zakorkowane miasto a gdy już nadeszła pora wysiadania bardzo ciężko było mi zamknąć książkę i zostawić bohaterów.

Głównym bohaterem i narratorem powieści jest Witkac, świeżo upieczony szaman. Dopiero poznaje swój fach, przy okazji uparcie wzbraniając się przed pełnym wtajemniczeniem. Trudno się więc dziwić, że gdy na progu jego mieszkania staje dawna ukochana z prośbą o pomoc, zdaje sobie sprawę, że łatwo nie będzie i w którymś momencie nieźle oberwie.

Mam dziwną słabość do bohaterów, takich jak nasz Witkacy. Lubie gdy są mrukliwi, trochę nieprzystosowani, niepasujący do świata a pod płaszczykiem szorstkości, noszący ogromną empatię i głupie poczucie misji. A jeszcze, gdy w to wszystko wmieszane są zjawiska paranormalne i duża dawka świetnego humoru - to coś w sam raz dla mnie. Z pewnością będę próbować nadrobić zaległości i lepiej poznać tę szaloną ferajnę, bo zakończenie tego tomu dało przedsmak tego co dalej będzie się dziać i na pewno będzie to epickie :)

Aneta Jadowska to nazwisko, które dosyć często przewija się przez polski, czytelniczy światek. Dotychczas jednak ja i ona skutecznie się rozmijałyśmy ale tylko do czasu. Potem, całkiem przypadkowo, wpadł w moje ręce ,,Szamański blues" i przepadłam z kretesem. Jako, że nie czytałam wcześniej cyklu o Dorze Wilk, nie znałam całego universum do lektury podeszłam bez żadnych...