Dwa miesiące nastawiałem się na ten zbiór. Widocznie byłem zbytnio zaślepiony okładką i opisem z tyłu książki, gdyż nie zauważyłem iż tylko połowa dotyczy tytułowego Smokobójcy, a reszta to już całkiem inne historie. Człowiek uczy się na błędach.

Pierwsza część książki to cztery opowiadania o dzielnym rycerzu Sir Rogerze z Mons, stanowiące parodię rycerskiego etosu i honoru. Ukazany tu Smokobójca to typowy egoistyczny kombinator. Poszczególne historie są interesujące, a fakt iż głównym bohaterem jest czarny charakter, dodatkowo nadaje smaku całości:

1. Nagroda (30 stron) - Słynny Sir Roger kontra zwykły szewczyk czekający od lat na swoją okazję. Kto ma większą szansę ubić smoka? (ocena: 7/10)

2. Zapłata (23 strony) - Smokobójca zwraca się do młodej wiedźmy z nietypową sprawą. Zapłata do negocjacji... Szybka historia z podtekstem erotycznym. (ocena: 6/10)

3. Nic osobistego (40 stron) - Czy można zaufać smokowi? I co zrobić jeżeli zna on sekret Sir Rogera mogący zniszczyć całą jego karierę? Najlepsze opowiadanie z tej części książki. (8/10)

4. Diabelska alternatywa (29 stron) - W końcu się doigrał. Czy słynny Sir Roger ucieknie z miejsca swojej egzekucji? Kat już nie może się doczekać... (6/10)

Druga część książki to trzy opowiadania, związane ze wcześniejszymi właściwie jedną cechą. Nadal zostajemy w mrocznym, smutnym średniowieczu, a poniższe historie jedynie mocniej dołują swoim ironicznym przekazem.

5. Komu wyje pies (140 stron) - Najemnik Claymore otrzymuje zlecenie zabicia bestii w ludzkiej skórze, która w bestialski sposób zamordowała swoją żonę i dzieci. Szaleniec na tym nie skończy, a chociaż główny bohater próbuje zrozumieć motywy jego działań wciąż jest krok za nim, podążając jedynie po krwawych śladach. Świetna historia psychologiczna z doskonałymi postaciami i dialogami. Zdecydowanie najlepsza historia z całego zbiorku "Smokobójcy". (9/10)

6. Wspomnienie (36 stron) - Jak to jest być kotem czarodziejki? Historia z perspektywy właśnie ów zwierzęcia jest dość zabawna ale nie skończy się szczęśliwie. Zakończenie skłania do przemyśleń. (6/10)

7. Dziedzictwo (65 stron) - Opowiadanie skupia się na losach małej, biednej i brzydkiej dziewczynki, która w brutalnym średniowiecznym świecie ucieka w swój własny świat drewnianych lalek. Jednocześnie w mieście panuje strach przed makabrycznymi zabójstwami dokonywanymi za pomocą zaklęć. Wiedźma wciąż pozostaje nieuchwytna, toteż całkowicie załamany opat wraz z księciem posyłają po słynnego i diabelnie skutecznego łowcę czarownic... Ciekawa historia z charakterystyczną postacią łowcy, wcale nie gorszą od samego smokobójcy. (8/10)

Podsumowując. Książkę polecam fanom średniowiecza, smoków, pogańskich zaklęć i uroków oraz wszystkim, którzy lubują się w mrocznym, posępnym i dość ciężkim w odbiorze klimacie z filozoficznymi dysputami w tle. Reszta będzie się raczej nudzić, bo chociaż historie są interesujące, nie da się uświadczyć tu ciekawej akcji czy opisów walk. Następnym razem dobrze przeczytam recenzje i fragmenty w sieci zanim kupię tego typu książkę, chociaż zawsze jest to coś nowego. I tak to zamierzam traktować.

Dwa miesiące nastawiałem się na ten zbiór. Widocznie byłem zbytnio zaślepiony okładką i opisem z tyłu książki, gdyż nie zauważyłem iż tylko połowa dotyczy tytułowego Smokobójcy, a reszta to już całkiem inne historie. Człowiek uczy się na błędach.

Pierwsza część książki to cztery opowiadania o dzielnym rycerzu Sir Rogerze z Mons, stanowiące parodię rycerskiego etosu i...