O tej chorobie nikt nie powie mi niczego, czego już nie wiem, bo spotykam się z nią na co dzień w rodzinie, więc może dlatego udało mi się przewidzieć poszczególne kroki tej książki. Autorka bardzo dobrze pokazała, na czym polega choroba Alzheimera, od czego zaczyna i jak stopniowo odbiera choremu jego własną tożsamość. Jak zapomina o spotkaniu, o położeniu jakiejś rzeczy i o tym, że trzeba raz na jakiś czas coś zjeść. I że przychodzi też okres upokorzenia. To nie jest choroba jednej osoby - to choroba całej rodziny i całego otoczenia. Znam to z doświadczenia i mogę potwierdzić, że mniej więcej tak to wygląda. Dlaczego mniej więcej - autorka pominęła wiele bardzo upokarzających szczegółów, zajęła się raczej tymi "znośnymi" skutkami choroby. Nie wspomniała o ucieczkach z domu, krzykach, o wmawianiu sąsiadom, że najbliższa rodzina nie karmi/bije/trzyma w piwnicy czy o pluciu i rzucaniu brudnymi pampersami - na złość domownikom - po białych ścianach. Ale może to i lepiej, nie każdy chce o tym czytać.
Nie podoba mi się jedynie, że choroba ta jest pokazana jako coś, na co się umiera. Nie umiera się na Alzheimera. Umiera się na jego skutki uboczne: że ktoś udusi się gazem, spłonie w pożarze przez palnik pod zapomnianym garnkiem z zupą, odmrozi sobie palce podczas ucieczki z domu w środku zimy w samej piżamie albo w końcu zapomni, jak się w ogóle połyka posiłki.
Miejscami gubiłam się w fabule, ale podejrzewam, że może to być celowy zabieg autorki - byśmy choć trochę poczuli, jak to jest zgubić się we własnym domu. Mimo to mogłoby być w niej więcej realiów, bo było ich trochę za mało.
Jeśli chodzi o ogólne wrażenia, to chyba spodziewałam się czegoś lepszego. Czegoś dosadniejszego, o wyraźniejszych bohaterach i o lepszym języku. Miejscami nudziły mnie niepotrzebne opisy otoczenia, które nijak miały się do sedna historii. Myślałam, że będzie mi się ją lekko czytać i przez większą część tak własnie było, ale czasami szło mi to nieco oporniej.
Czy polecam? Chyba tak, bo w ogólnej ocenie nie jest to zła książka. Jest prawdziwa, ale mogłaby być nieco bardziej. Dla osoby, która ma w rodzinie kogoś chorego, nie będzie ona wielkim WOW, jednak dla kogoś, kto nic o niej nie wie, jest to dość atrakcyjna pozycja.

O tej chorobie nikt nie powie mi niczego, czego już nie wiem, bo spotykam się z nią na co dzień w rodzinie, więc może dlatego udało mi się przewidzieć poszczególne kroki tej książki. Autorka bardzo dobrze pokazała, na czym polega choroba Alzheimera, od czego zaczyna i jak stopniowo odbiera choremu jego własną tożsamość. Jak zapomina o spotkaniu, o położeniu jakiejś rzeczy i...