Motyl

„Wnętrze gabinetu lekarza. Neurolog opuszcza pokój. Mąż bawi się obrączką. Kobieta łudzi się, że wyzdrowieje.”

Życie Alice Howland runęło, jak domek z kart, w momencie, gdy usłyszała, na co choruje. W styczniu zdiagnozowano u niej chorobę Alzheimera, a już we wrześniu musiała zrezygnować z pracy. Nie mogła być nauczycielem akademickim i naukowcem, ponieważ problemy z pamięcią uniemożliwiły jej reprezentowanie Harvardu. Na tak znanej uczelni nie było miejsca dla wykładowcy psychologii kognitywnej z uszkodzoną psychiką poznawczą. Co miała teraz robić? Jej stan z dnia na dzień ulegał pogorszeniu, co prowadziło do absurdalnych, czasami śmiesznych, ale i tych niebezpiecznych sytuacji. Jak rodzina Alice zareagowała na szokującą diagnozę? Co robili, gdy zaczęła: powtarzać się, zapominać, błądzić, przestawiać rzeczy, szukać nie wiadomo czego…? W kim znalazła wsparcie? I najważniejsze… Co czuła pięćdziesięcioletnia Alice Howland? To książka, którą warto przeczytać.

„Wnętrze gabinetu lekarza. Neurolog opuszcza pokój. Mąż bawi się obrączką. Kobieta łudzi się, że wyzdrowieje.”

Życie Alice Howland runęło, jak domek z kart, w momencie, gdy usłyszała, na co choruje. W styczniu zdiagnozowano u niej chorobę Alzheimera, a już we wrześniu musiała zrezygnować z pracy. Nie mogła być nauczycielem akademickim i naukowcem, ponieważ problemy z...

Piękna i wzruszająca. O chorobie Alzheimera z perspektywy pacjenta, o kobiecie aktywnej zawodowo, biegające, zadbanej, w sile wieku, której życie nagle ulega zmianie. Dla mnie to jedna z tych książek, które będę pamiętać, bardzo mnie poruszyła.

Piękna i wzruszająca. O chorobie Alzheimera z perspektywy pacjenta, o kobiecie aktywnej zawodowo, biegające, zadbanej, w sile wieku, której życie nagle ulega zmianie. Dla mnie to jedna z tych książek, które będę pamiętać, bardzo mnie poruszyła.

Bardziej depresyjnej książki chyba nigdy nie czytałam. Od pierwszych rozdziałów czułam się tak jakbym to ja chorowała. 394 strony opowieści o kobiecie chorej na Alzheimera i każda strona kolejna to coraz większy dół.
Nie rozumiem fenomenu tej książki. Być może dlatego, że dość długo miałam do czynienia z osobami chorującymi na Alzheimera, widziałam to na żywo. Spodziewałam się czegoś innego, ta książka nawet mnie bardzo nie wzruszyła. Jest po prostu trudna i ciężka, bo ciężka jest sama choroba.

Bardziej depresyjnej książki chyba nigdy nie czytałam. Od pierwszych rozdziałów czułam się tak jakbym to ja chorowała. 394 strony opowieści o kobiecie chorej na Alzheimera i każda strona kolejna to coraz większy dół.
Nie rozumiem fenomenu tej książki. Być może dlatego, że dość długo miałam do czynienia z osobami chorującymi na Alzheimera, widziałam to na żywo. Spodziewałam...

Piękna książka. Kiedyś widziałam film na jej podstawie i jak się okazało był nawet bardzo bliski jego papierowemu odpowiednikowi (co jest rzadkością).
Autorka ukazuje życie z Alzheimerem od strony osoby chorej. Dzięki temu możemy wczuć się w jej życie przed diagnozą i w to jak się ono zmienia w czasie postępującej choroby. Jak to wpływa na rodzinę, znajomych, współpracowników. To bardzo smutna historia... Zwłaszcza, że osobą, która zachorowała jest kobieta w pełni sił umysłowych - profesor na Harvardzie, która tak dużo zawdzięcza rozumowi. Używa go na co dzień, jest aktywna fizycznie i zawodowo. Ze smutkiem czytałam o kolejnych miesiącach, w których się jej pogarszało, a to przecież "tylko" bohaterka książki.
Jednak najgorsze jest to, że takich osób, prawdziwych, na świecie jest bardzo dużo. Z tygodnia na tydzień, z roku na rok ich zdolności poznawcze maleją, a ich rodziny nie rozumieją co one przechodzą i jak im pomóc. Myślę, że tę książkę powinien przeczytać każdy, kto ma do czynienia z osobami z Alzheimerem. Pozwoli ona spojrzeć na ich sytuację z innej strony, być może lepiej ją zrozumieć i łatwiej, cierpliwiej tworzyć relację z osobą chorą.
Gorąco polecam.

Piękna książka. Kiedyś widziałam film na jej podstawie i jak się okazało był nawet bardzo bliski jego papierowemu odpowiednikowi (co jest rzadkością).
Autorka ukazuje życie z Alzheimerem od strony osoby chorej. Dzięki temu możemy wczuć się w jej życie przed diagnozą i w to jak się ono zmienia w czasie postępującej choroby. Jak to wpływa na rodzinę, znajomych,...

Choroba Alzheimera ze względu na swoje dramatyczne konsekwencje dla chorego i jego najbliższych jest chyba najbardziej wdzięcznym tematem medycznym, jaki występuje w sztuce. Powieść Genovy nie wyróżnia się specjalnie na tle innych książek i filmów poruszających ten problem, ale jest wciągająca, napisana z dbałością o każdy szczegół i - oczywiście - wzruszająca.

Choroba Alzheimera ze względu na swoje dramatyczne konsekwencje dla chorego i jego najbliższych jest chyba najbardziej wdzięcznym tematem medycznym, jaki występuje w sztuce. Powieść Genovy nie wyróżnia się specjalnie na tle innych książek i filmów poruszających ten problem, ale jest wciągająca, napisana z dbałością o każdy szczegół i - oczywiście - wzruszająca.

Wspaniała książka. Bardzo wartościowa, otwierająca oczy na chorobę Alzheimera.
Uważam, że każda osoba powinna ją przeczytać, gdyż to może spotkać każdego z nas lub osobę z naszego otoczenia.

Książka napisana z perspektywy chorującej Alice, która była wybitnym doktorem, naukowcem i wykładowcą. Opisane są jej myśli, uczucia, pragnienia i lęki, zmagania z nową otaczającą ją rzeczywistością. Objawy choroby i jej postępowanie przedstawione są stopniowo, niepozornie, aż nagle dociera do nas, jak bardzo ta choroba zmienia człowieka.

Autorka opisała także reakcje ludzi z otoczenia osoby chorującej, jej rodziny, znajomych. Szczególnie dokładnie zostało opisane zachowanie męża Alice, jego strach i ból.

Wkroczenie w świat osoby z Alzhaimerem było bardzo cennym doświadczeniem. Co uważam za najważniejszy przekaz tej książki to to, że osoba chorująca na Alzheimera, pomimo niepamiętania najbliższych jej osób, nazw przedmiotów, nieumiejętność wykonywania najprostszych czynności, nadal pozostaje sobą, nadal czuje, odczuwa radość, nadal kocha. Pomimo wielu trudności z pamięcią, jej uczucia pozostają. Dlatego nie wolno traktować jej, jakby jej zdanie nie miało znaczenia, bo ma.

Wspaniała książka. Bardzo wartościowa, otwierająca oczy na chorobę Alzheimera.
Uważam, że każda osoba powinna ją przeczytać, gdyż to może spotkać każdego z nas lub osobę z naszego otoczenia.

Książka napisana z perspektywy chorującej Alice, która była wybitnym doktorem, naukowcem i wykładowcą. Opisane są jej myśli, uczucia, pragnienia i lęki, zmagania z nową otaczającą ją...

Bardzo ciekawa książka opisującą co czuje osoba dotknie ta choroba Alzheimera. Pokazuje jak zmieniania się jej życie i jak to wszystko postrzega.
Sięgnęłam po ta pozycje bo bardzo pozytywnych recenzjach. Spodziewałam się czegoś co "wgniwcienmnir w fotel" i bardzo poruszy. Spodziewałam się mega wzruszenia, jednak nic takiego nie nastąpiło.
Warta przeczytania, choć z pewnością nie utkwi w mej pamięci na długo.

Bardzo ciekawa książka opisującą co czuje osoba dotknie ta choroba Alzheimera. Pokazuje jak zmieniania się jej życie i jak to wszystko postrzega.
Sięgnęłam po ta pozycje bo bardzo pozytywnych recenzjach. Spodziewałam się czegoś co "wgniwcienmnir w fotel" i bardzo poruszy. Spodziewałam się mega wzruszenia, jednak nic takiego nie nastąpiło.
Warta przeczytania, choć z...

Bardzo piękna i wzruszająca książka opowiadająca o zmaganiu się ze straszną, nieuleczalną chorobą.
Alice; pięćdziesięcioletnia kobieta, żona, matka, naukowiec, wykładowca na Harvardzie, odkrywa, że problemy z pamięcią, które u siebie dostrzegła, to Alzheimer. Choroba postępuje w zatrważającym tempie, odbierając po kawałku życie Alice, robiąc w jej umyśle luki, których nie da się na powrót wypełnić.
Gorąco polecam.

Bardzo piękna i wzruszająca książka opowiadająca o zmaganiu się ze straszną, nieuleczalną chorobą.
Alice; pięćdziesięcioletnia kobieta, żona, matka, naukowiec, wykładowca na Harvardzie, odkrywa, że problemy z pamięcią, które u siebie dostrzegła, to Alzheimer. Choroba postępuje w zatrważającym tempie, odbierając po kawałku życie Alice, robiąc w jej umyśle luki, których nie...

Książka Motyl (ang. Still Alice) Lisy Genovy (Papierowy Księżyc, 2011) opowiada fikcyjną historię kobiety, pracującej na Harvardzie specjalistki w dziedzinie psycholingwistyki, która w momencie największego życiowego spełnienia dowiaduje się, że choruje na chorobę Alzheimera o wczesnym początku. Chociaż styl pisania autorki jest miejscami trochę toporny, a wydarzenia nie zawsze zostały realistycznie oddane, obok tej powieści nie można przejść obojętnie. Genova jako neurobiolog z wykształcenia poszerzała swoją wiedzę naukową, obserwowała pacjentów i ich rodziny oraz rozmawiała z lekarzami po to, aby ostatecznie przedstawić nam obraz choroby Alzheimera dotychczas zupełnie pomijany – widziany oczyma pacjenta, a nie opiekuna.
(…)
Autorka książki poradziła sobie rewelacyjnie z trudnym wyzwaniem odzwierciedlenia w tekście, zarówno w jego treści, jak i strukturze, postępującego procesu zagubienia chorej Alice. Sposób ukazania przeżyć osoby, która przed chwilą miała wszystko, a teraz zaczyna gubić samą siebie, jest tak sugestywny, że książka jeszcze długo po odłożeniu na półkę skłaniała mnie do przemyśleń.
(…)
Odwzorowanie relacji w rodzinie Alice wygląda już trochę mniej wiarygodnie. Autorka w książce kreśli idealny, a może nawet nieraz przesłodzony obraz podejścia rodziny do opieki nad Alice. Na amerykańską modłę – happy end musi być, pomimo tego, że choroba Alzheimera happy end usiłuje zabrać.
(…)
Skorzystajmy z tego, że autorka zdecydowała się ująć rzeczywistość pacjentów z chorobą Alzheimera w beletrystyczne ramy, dostępne dla każdego, i poświęćmy chwilę na zapoznanie się ze światem inaczej dla nas nieosiągalnym.

Cała recenzja, poszerzona o własne spostrzeżenia z obszaru medycyny i farmacji, dostępna tutaj:
https://annajesionek.pl/co-alzheimer-ma-z-motyla/

Książka Motyl (ang. Still Alice) Lisy Genovy (Papierowy Księżyc, 2011) opowiada fikcyjną historię kobiety, pracującej na Harvardzie specjalistki w dziedzinie psycholingwistyki, która w momencie największego życiowego spełnienia dowiaduje się, że choruje na chorobę Alzheimera o wczesnym początku. Chociaż styl pisania autorki jest miejscami trochę toporny, a wydarzenia nie...

Niesamowicie ważna książka. Bardzo pomaga zrozumieć chorą na Alzheimera osobę, gdyż przedstawia z czym dokładnie musi się ona mierzyć. Po przeczytaniu niestety można wpaść w niezły dołek psychiczny. Mimo wszystko warto takie książki czytać, ponieważ często zapominamy jakie mamy szczęście mogąc wykonywać najprostsze życiowe czynności. POLECAM.

Niesamowicie ważna książka. Bardzo pomaga zrozumieć chorą na Alzheimera osobę, gdyż przedstawia z czym dokładnie musi się ona mierzyć. Po przeczytaniu niestety można wpaść w niezły dołek psychiczny. Mimo wszystko warto takie książki czytać, ponieważ często zapominamy jakie mamy szczęście mogąc wykonywać najprostsze życiowe czynności. POLECAM.