O dziwo ta książka dała mi wiele do myślenia. A właściwie jeden z problemów Rule’a. Mianowicie chodzi o to, że nie wiedział czy już kocha czy jeszcze nie. Zaczęłam się zastanawiać: co sprawia, że dochodzi się do wniosku, że darzy się kogoś tak potężnym uczuciem? Kiedy stwierdza się czy można już to powiedzieć drugiej osobie, czy jeszcze poczekać? Czy to uczucie uderza kogoś przy jakimś zdarzeniu czy przychodzi powoli? Główna bohaterka już jako 14 wiedziała, że kocha. On nie był pewien, nawet kiedy byli w związku i nie wyobrażał sobie bez niej życia.
Bardzo dobrze pokazali tu, że warto walczyć, a nie od razu rezygnować. Że warto myśleć o innych, spróbować wczuć się w ich sytuację, a dopiero potem ewentualnie oceniać.
Matka bliźniaków, psychicznie chora, świetnie udowodniła, że oskarżamy kogoś, żeby ukryć nasze własne błędy. Zresztą - każdy ma jakieś problemy z rodzicami. Niektórzy większe, inni mniejsze, ale zawsze jakieś są.

Sama historia nie jest niczym szczególnym - jest takich setki. Ale te wszystkie poboczne historie, wszystkie te smaczki, nadają całego sensu opowieści i dzięki temu odkrywamy bardzo ważne wartości, które mogą mieć dla nas znaczenie w życiu codziennym... :)

O dziwo ta książka dała mi wiele do myślenia. A właściwie jeden z problemów Rule’a. Mianowicie chodzi o to, że nie wiedział czy już kocha czy jeszcze nie. Zaczęłam się zastanawiać: co sprawia, że dochodzi się do wniosku, że darzy się kogoś tak potężnym uczuciem? Kiedy stwierdza się czy można już to powiedzieć drugiej osobie, czy jeszcze poczekać? Czy to uczucie uderza kogoś...