Åsa Larsson, Henning Mankell, Åke Edwarson, Stieg Larsson itd... Nazwiska znane i lubiane przez miłośników kryminału, nazwiska których raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Zebranie ich razem w jednej antologii jest nie lada odwagą. Taka mieszanka może ale nie musi się udać. Z pewnością zaintryguje czytelnika przesiąkłego niemałą dawką wygórowanych oczekiwań. Czy kompilacja ta jest więc udana i usatysfakcjonuje wymagającego odbiorcę? I tak i nie.

Przyznam szczerze, że kilka opowiadań jest dobrych, może nawet bardzo dobrych. Na szczególną uwagę zasługuje "Nigdy w rzeczywistości" Åkego Edwarsona, który to po mistrzowsku, mimo tak krótkiej i zwięzłej formy, wykreował parę swoich bohaterów i wspaniale pociągnął akcję.

Ze swoim "Supermózgiem" obronił się również Stieg Larsson. Opowiadanie z pogranicza science-fiction czyta się z zapartym tchem. Niestety pali je odrobinę pierwszoosobowa narracja, która przy takim a nie innym rozwoju akcji nie do końca jest na miejscu. No chyba, że została użyta celowo i po części zdradza dalsze losy głównego bohatera...

Bardzo zawiódł mnie niestety Henning Mankell. O tyle o ile nazwisko Kurta Wallandera i wzmianka o jego córce Lindzie wprawiła mnie w zachwyt i wywołała wspaniałe uczucie sentymentu do dawno przeczytanej serii kryminałów z ich udziałem, to samo opowiadanie bardzo mnie rozczarowało. Ultrakrótkie, bez jakiejkolwiek akcji, kończy się zanim się na dobre zaczęło. Mały plus za splot Wallandera z innym literackim bohaterem - Van Veeterenem, policjantem wykreowanym przez Hakana Nessera.

Kilka historii niestety było bardzo banalnych, mało "skandynawskich" a wręcz w iście "bondowskim" stylu, jak np. "Maitreja" Veroniki von Schenck. Amerykańskie imiona, wytworne przyjęcie z "bandziorską" obsadą i główni bohaterowie, udający parę zakochanych, biorący w nim udział. Tego typu historiom mówię stanowcze nie, szczególnie w antologii poświęconej kryminałowi skandynawskiemu.

Niektóre opowiadania, ku memu zdziwieniu, wywołały u mnie gęsią skórkę, inne stały się przyczynkiem do tego, aby zapoznać się z ich autorami, których do tej pory nie znałam. Książka, mimo iż może wywołać uczucie niedosytu, na pewno jest wspaniałym dopełnieniem kryminałów ze Skandynawii.

Åsa Larsson, Henning Mankell, Åke Edwarson, Stieg Larsson itd... Nazwiska znane i lubiane przez miłośników kryminału, nazwiska których raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Zebranie ich razem w jednej antologii jest nie lada odwagą. Taka mieszanka może ale nie musi się udać. Z pewnością zaintryguje czytelnika przesiąkłego niemałą dawką wygórowanych oczekiwań. Czy...