Sara Stridsberg

„Kiedyś słuchała w radiu programu o śmierci. Usłyszała, że gdyby nie było czasu ani przestrzeni, ból by też nie istniał, ponieważ żeby istnieć, zło potrzebuje właśnie tych dwóch elementów: czasu i przestrzeni” . Zaczynająca się podobnie jak książka Elif Shafak „10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” szwedzkiej pisarki Sara Stridsberg „Antarktyka miłości” to pozycja, która powoduje niejednokrotnie przyspieszone bicie serca. . To tu w prawdziwym życiu obok nas rodzą się demony. Demony zła, które powstały z bólu, niepewności, niedojrzałości, braku ciepła rodzinnego, braku domowego ogniska, braku dzieciństwa. To tu rozterki duszy łączą się z bólem egzystencjonalnym. Pozbawione matki - córki wychodzące z zakamarków dnia i nocy, powielające struktury jestestwa, przykuwające nic nie znaczące momenty, obracające w nicość życia, łączące się za pomocą strzykawki z niebem. Gdzie złe rzeczy i czyny ponad wszystkie miłości ziemi, wyniesione na piedestały z pochowanymi marzeniami, pragnieniami głęboko w duszy, nie ujrzawszy nigdy światła dziennego umierają. Relacje matki - córki, siostry - brata, kobiety - mężczyzny w dogłębnej psychologicznej analizie. Rozdrapujące rany, sączące miłość przez pryzmat niemocy i patologii. Czy życie może pisać takie zakończenia? Czy zakończenie może być początkiem usprawiedliwienia, wytłumaczenia swojego życia ? Czy myśliwi istnieją na nasze potrzeby i czy wybór ofiary może być aż tak łatwy? Czy istnieje wytłumaczenie dla mordercy? Czy skrzywdzeni ludzie stają się demonami zła? . Dotknęła, poruszyła, wstrząsnęła. Dała do myślenia, do przemyśleń, rozstrząsania i pytań. Niełatwa to proza ale zasługująca na uwagę. Niecodzienna i niezwykle dokładna w analizie relacji rodzinnych, międzyludzkich związanych z problemami narkotyków, odrzucenia, samotności. Niepokojąca i nie pozwalająca na spokojny wieczór. Ważna choć trudna.