Celaena spełnia obietnicę daną królowi i Dorianowi - na zlecenie władcy zabija potencjalnych członków ruchu oporu, który chce obalić rządy króla. Jednym z podejrzanych jest jej kompan z dawnych lat, Archer Finn. Dziewczyna będzie musiała zdecydować, czy wybierze lojalność wobec władcy, czy lojalność wobec własnego sumienia.

Jak wiecie, pierwszy tom bardzo mi się podobał - ba, był świetny! Miałam jednak pewne obawy co do kontynuacji, bo jak wiemy, drugie tomy prawie zawsze są gorsze. Nie mogę stwierdzić, czy "Korona w mroku" była grosza czy lepsza od "Szklanego Tronu", mogę jednak powiedzieć, że trzymała poziom narzucony przez Maas w pierwszej części przygód Zabójczyni.

Wielu osobom pierwszy tom przypasował ze względu na wątek miłosny, którego w zasadzie... nie ma. Wiemy, że bohaterowie do siebie wzdychają, ale w gruncie rzeczy nic z tym nie robią i ogólnie wątek prowadzony jest bardzo subtelnie i cicho. Ale tutaj mamy wielkie BUM i ta miłość po prostu wylewa nam się z kartek. Nie jest to wada, bo nie przyćmiewa to ani trochę akcji, której również mamy w zanadrzu. Jedyne, co mi się nie podoba w tej miłosnej noweli to fakt, że mamy tu mój znienawidzony trójkącik.

Sama Maas przyznaje, że uwielbia baśnie - napisała "Dwór cierni i róż", który swą premierę ma chyba jutro, a jest to ponowne opowiedzenie baśni o "Pięknej i Bestii". Autorka uważa też, że ST jest bazowany w dużej mierze na "Kopciuszku", czego akurat nie zauważyłam, ale co tam. W "Koronie" mamy dużo większą liczbę wątków magicznych, co akurat bardzo mi się podobało. Poznaliśmy historię z "poprzedniego życia" Celaeny jak i Chaola, wiele odświeżonych albo kompletnie nowych wątków, nowi bohaterowie - czego chcieć więcej?

Mogliśmy obserwować też zmiany w charakterach naszych głównych bohaterów, wszyscy stają się trochę bardziej dojrzali, niektórzy się do siebie zbliżają, a inni oddalają. Autorka zastosowała bardzo fajną "zmianę" - w pierwszej części ukazała Celaenę w świetle niewzruszonej zabójczyni, a w "Koronie" pokazała, że to jednak wciąż nastolatka, która przeżyła w życiu dużo, ale nadal nie ma w pełni ukształtowanego charakteru. Może tak mi się tylko wydawało, ale zmienili się również Chaol i Dorian - książę stał się dużo bardziej odpowiedzialny, a Westfall jakby bardziej... ludzki.

Uważam jednak, że najlepsze w tym wszystkim było zakończenie. Nie będę wam zdradzać, kto z kim będzie, albo co się wydarzyło, bo nie wybaczyłabym sobie zaspojlerowania komuś tak ważnych wątków. Mogę was jednak zapewnić i obiecać, że nie będziecie się nudzić przez te niemal pięćset stron, a zakończenie wprawi was w taki szok i sprawi, że od razu sięgniecie po następną część!

Dlatego jak najbardziej polecam wam całą serię "Szklanego Tronu" - a przynajmniej dwa pierwsze tomy - wierzcie mi, nie będziecie się nudzić ani przez chwilę.

Celaena spełnia obietnicę daną królowi i Dorianowi - na zlecenie władcy zabija potencjalnych członków ruchu oporu, który chce obalić rządy króla. Jednym z podejrzanych jest jej kompan z dawnych lat, Archer Finn. Dziewczyna będzie musiała zdecydować, czy wybierze lojalność wobec władcy, czy lojalność wobec własnego sumienia.

Jak wiecie, pierwszy tom bardzo mi się podobał -...