Następna książka mojego ulubionego autora, na której się nie zawiodłam. Tym razem opisuje jedną rzeczywistość z pewnymi elementami nierzeczywistymi. Zawiera też w sobie moje ulubione paradoksy, które czasami świetnie opisują świat. Bo czy owca, symbol potulności i spokoju („jak barany prowadzone na rzeź”) może stać się agresorem? A może nie do końca nasze przeświadczenia odpowiadają rzeczywistości, tylko nam jest trudno z tym się pogodzić. Jakie dziwne rzeczy, zjawiska, lub ludzie potrafią zawładnąć czasem naszym umysłem i często nie zdajemy sobie z tego sprawy aż to minie. I co potem? A jak często udajemy coś lub kogoś, kim nie jesteśmy. Czasami ta maska zrasta się z nami tak, że już nie wiemy czy to my, czy nie my.
Opisuje rzeczywistość naszych spotkań z innym człowiekiem, Ile razy w ciągu dnia prowadzimy puste konwersacje, właściwie niesłużące niczemu? U Murakami ,nie ma w tych kontaktach zakłamania. Imiona mają tylko bohaterowie dla niego ważni, z którymi łącz go jakieś uczucie. Kot, który staje się ważny zyskuje imię. Nie stwarza poprzez zwracania się po imieniu sztucznej bliskości z ludźmi, do których nic nie czuje i którzy są mu obojętnie. Jeżeli spotyka dziewczynę, w której coś go urzekło, nic do niej nie czując, to odbywa „stosunek płciowy”. Gdy ona odejdzie, idzie się swoją drogą i imię przestaje być ważne.
A w tym wszystkim zagadka do rozwiązania i poszukiwania. Czy szukamy owcy? Może owca jest tylko pretekstem do innych poszukiwań. Warto przeczytać ten rodzaj dziennika, aby się przekonać.

Następna książka mojego ulubionego autora, na której się nie zawiodłam. Tym razem opisuje jedną rzeczywistość z pewnymi elementami nierzeczywistymi. Zawiera też w sobie moje ulubione paradoksy, które czasami świetnie opisują świat. Bo czy owca, symbol potulności i spokoju („jak barany prowadzone na rzeź”) może stać się agresorem? A może nie do końca nasze przeświadczenia...