Przeczytane. Zdecydowanie wolę biegać :) niż czytać więcej Murakamiego.

Przeczytane. Zdecydowanie wolę biegać :) niż czytać więcej Murakamiego.

Nie sądziłem, że mogę się tak wciągnąć w dziennik biegacza długodystansowego. Nie lubię ani dzienników, ani długodystansowych biegów.

Nie sądziłem, że mogę się tak wciągnąć w dziennik biegacza długodystansowego. Nie lubię ani dzienników, ani długodystansowych biegów.

Biograficzna historia autora bazująca przede wszystkim na jego relacji z bieganiem. Ilość metafor i mądrości jaka płynie z tej pozycji jest niewymierzalna do gatunku biograficznego. Nigdy nie spotkałam się z czymś podobnym. Nie wykluczam jednak braku obiektywizmu z mojej strony jako że Haruki Murakami jest moim ulubionym autorem.

Biograficzna historia autora bazująca przede wszystkim na jego relacji z bieganiem. Ilość metafor i mądrości jaka płynie z tej pozycji jest niewymierzalna do gatunku biograficznego. Nigdy nie spotkałam się z czymś podobnym. Nie wykluczam jednak braku obiektywizmu z mojej strony jako że Haruki Murakami jest moim ulubionym autorem.

Murakami zdaje się bardzo szczerze opowiadać i przybliżać motywy kierujące jego pasją do biegania (oraz triatlonu). Spowiedź pisarza, który otwiera się przed czytelnikami ze swoimi słabościami i zwątpieniami. Czuć dużą pokorę, ale i drogę do zrozumienia samego siebie, ducha i fizyczności. Jestem pod dużym wrażeniem, jak bogata do pozycja, biorąc pod uwagę, jaki temat podejmuje.

Murakami zdaje się bardzo szczerze opowiadać i przybliżać motywy kierujące jego pasją do biegania (oraz triatlonu). Spowiedź pisarza, który otwiera się przed czytelnikami ze swoimi słabościami i zwątpieniami. Czuć dużą pokorę, ale i drogę do zrozumienia samego siebie, ducha i fizyczności. Jestem pod dużym wrażeniem, jak bogata do pozycja, biorąc pod uwagę, jaki temat podejmuje.

Dość nietypowa książka... Autor twierdzi, że dla tych, co biegają, a nie czytają i dla tych, co czytają, a nie biegają... A co z tymi, którzy robią obie te rzeczy? Okazuje się, że dla nich chyba też, bo całkiem mi się spodobała :) Trochę to dziennik, trochę pamiętnik. Sporo też tam przemyśleń i wniosków z biegania (bardzo zresztą zbieżnych z moimi). Czyta się bardzo przyjemnie, całość napisana w bardzo lekkiej i przystępnej formie, bez ozdobników, za to z poczuciem humoru. Trochę nasunęła mi się myśl, że powinien być dopisek "zawiera lokowanie produktów", gdyż Murakami całkiem często wymienia tytuły innych swoich książek, niejako zachęcając do przeczytania! ;) Ogólnie - pozycja krótka, ale warta przeczytania!

Dość nietypowa książka... Autor twierdzi, że dla tych, co biegają, a nie czytają i dla tych, co czytają, a nie biegają... A co z tymi, którzy robią obie te rzeczy? Okazuje się, że dla nich chyba też, bo całkiem mi się spodobała :) Trochę to dziennik, trochę pamiętnik. Sporo też tam przemyśleń i wniosków z biegania (bardzo zresztą zbieżnych z moimi). Czyta się bardzo...

takich książek szukam, takich książek potrzebuję

takich książek szukam, takich książek potrzebuję

Nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po tej książce. Podchodziłam do niej jak do jeża.
Znany pisarz pisze o bieganiu? Pewnie znowu będą jakieś banały i umoralnianie! - Tak sobie myślałam.
A jednak szybko się wciągnęłam.
Może dlatego, że okazało się, że ja i Murakami podchodzimy do wielu spraw tak samo? W dodatku styl tej książki jest naprawdę lekki i przyjemny.
O czym jest ta książka? O wszystkim i o niczym.
O bieganiu, pisaniu, stawianiu sobie celów i wyznaczaniu priorytetów. O życiu człowieka, który poddaje się pasjom, ale też styka z codziennymi problemami. Nie ma w tej książce przesadnych peanów na temat biegania ani też zaprzeczania samemu sobie. Ot, przyjemny zbiór wspomnień o bieganiu i pisaniu.
Myślę, że kiedy zniechęcę się do robienia czegoś- wrócę do tej książki, bo mocno podnosi na duchu i zachęca do działania.

Nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po tej książce. Podchodziłam do niej jak do jeża.
Znany pisarz pisze o bieganiu? Pewnie znowu będą jakieś banały i umoralnianie! - Tak sobie myślałam.
A jednak szybko się wciągnęłam.
Może dlatego, że okazało się, że ja i Murakami podchodzimy do wielu spraw tak samo? W dodatku styl tej książki jest naprawdę lekki i przyjemny.
O czym...

Jeśli regularne długodystansowe bieganie jest Wam bliskie, być może znajdziecie tutaj ubrany w słowa stan umysłu osiągany podczas biegu. Jeśli znacie kogoś, kto biega częściej i dłuższe dystanse niż wyznaczają standardy Waszej codzienności, być może przybliżycie się do zrozumienia wymykającej się sensowności potrzeby bólu i przekraczania granic.

Haruki Murakami, popularny japoński pisarz, w pozycji: O CZYM MÓWIĘ, KIEDY MÓWIĘ O BIEGANIU (skojarzenie z utworem Raymonda Carvera nieprzypadkowe 😉),którą sam nazywa pamiętnikiem, próbuje zdefiniować siebie jako pisarza, biegacza i człowieka, aktywnie poszukującego samotności i celebrującego chwile walki o osiąganie kolejnych celów.

Murakami w zbiorze dziewięciu tekstów opowiada, w jaki sposób 25 lat długodystansowego biegania (minimum 1 maraton rocznie) oraz triatlonów ukształtowało go jako pisarza i jako człowieka.

„Gdyby nie było bólu, kto, u licha, zadawałby sobie tyle trudu, żeby uprawiać takie dyscypliny jak triatlon czy maraton, wymagające tak ogromnych nakładów czasu i energii? Właśnie dlatego, że boli, że chcemy przezwyciężyć ten ból, czujemy, że żyjemy i udaje nam się w procesie biegania odnaleźć wymierne wartości. Jeżeli dobrze pójdzie, to uświadomimy sobie, że jakość tego, jak żyjemy, zależy nie od rzeczy stałych – jak wyniki, liczby czy rankingi – a kryje się i zawiera płynnie w samej czynności biegania”.

---
Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

Jeśli regularne długodystansowe bieganie jest Wam bliskie, być może znajdziecie tutaj ubrany w słowa stan umysłu osiągany podczas biegu. Jeśli znacie kogoś, kto biega częściej i dłuższe dystanse niż wyznaczają standardy Waszej codzienności, być może przybliżycie się do zrozumienia wymykającej się sensowności potrzeby bólu i przekraczania granic.

Haruki Murakami, popularny...

ta książka jest jak biegaie: na pozór monotonna, pełna długich myśli ale też myśli migrujących pomiędzy tematami często bez związku... Nie jest to łatwa książka, można ją porównać do biegu na długim dystansie - są momenty, że chce się przerwać, że zastanawiamy się, czy ten wysiłek ma sens, ale brniemy dalej, bo głupio tak poddać się bez walki.

Co wniosła ta książka do mojego życia? trudno stwierdzić. Czy byłbym uboższy, gdybym jej nie przeczytał? Pewnie nie.

ta książka jest jak biegaie: na pozór monotonna, pełna długich myśli ale też myśli migrujących pomiędzy tematami często bez związku... Nie jest to łatwa książka, można ją porównać do biegu na długim dystansie - są momenty, że chce się przerwać, że zastanawiamy się, czy ten wysiłek ma sens, ale brniemy dalej, bo głupio tak poddać się bez walki.

Co wniosła ta książka do...

Może kiedyś, kiedy jeszcze biegałem zaciekawiłaby mniej bardziej , -)

Może kiedyś, kiedy jeszcze biegałem zaciekawiłaby mniej bardziej , -)