Od początku mojej przygody z książkami uwielbiałam powieści fantastyczne. Wystarczyła wzmianka o występowaniu magii w opisie, bym sięgnęła po daną pozycję w ciemno. Nie inaczej więc było z ,,Czasem żniwˮ. Zakupiłam tę powieść w dniu jej premiery nie wiedząc w ogóle, na co się porywam. Jednak byłam pewna, że się nie rozczaruję, gdyż opis brzmiał niezwykle interesująco i oryginalnie. Tak czy inaczej, próbowałam zacząć tę pozycję dwa razy, za każdym razem kończąc przed zakończeniem drugiego rozdziału. Do tej pory nie umiem stwierdzić dlaczego nie dawałam tej powieści szansy. Nie mniej książka trafiła na półkę nieprzeczytana na blisko cztery lata. Jakimś dziwnym trafem dopiero zapowiedź trzeciej części przypomniał mi o nieprzeczytanym tomie. Zdecydowałam, że zmobilizuję się, aby przeczytać ,,Czas żniwˮ i zrozumieć, czym ta książka zasłużyła na wiele pozytywnych opinii.

,,- Nie jesteś niemową - powiedział. - Odezwij się.
- Myślałam, że nie mam prawa odzywać się bez pozwolenia.
- Zezwalam ci.
- Nie mam nic do powiedzenia.ˮ

Jest rok 2059. Paige nie ma łatwego życia. Pracuje w nielegalnym miejscu, z niebezpiecznymi ludźmi, sama będąc jedną z najbardziej poszukiwanych osób ze względu na swoje umiejętności. Młoda dziewczyna jest bowiem Śniącym wędrowcem. Ma możliwość włamywać się do ludzkich umysłów, by przejąć informacje, bądź ewentualnie zrobić nieco większą krzywdę danemu człowiekowi. Zarabia na życie dzięki swojej umiejętności u Jaxa Halla, który zdecydowanie nie jest niewiniątkiem. Pewnego dnia jednak jej życie całkowicie się zmienia i Paige trafia do Oksfordu, koloni karnej znanej jedynie z legend. Tam prym wiedzie tajemnicza rasa, która poszukuje ludzi ze zdolnościami podobnymi do dziewczyny. Bohaterka trafia pod skrzydła jednego z najniebezpieczniejszych istot. Mimo początkowej niechęci między Naczelnikiem, a Paige uświadamiają sobie, że mogą nawzajem sobie pomóc.

,,Czas żniwˮ ma bardzo trudny początek. Był to z pewnością jeden z powodów, dla których przerwałam tę książkę wcześniej. Autorka od pierwszej strony wrzuca czytelnika w sam środek nowego, niebezpiecznego świata bez słowa wyjaśnienia, gdzie się znalazł. Pierwsze 50 stron, jeżeli nawet nie więcej, było podróżą w całkowitej ciemności. Nic nie jest podane na tacy i długo trzeba czekać, aby poznać szczegóły. Zamiar ten był zapewne zrobiony umyślnie. Autorka starała się stworzyć ambitną powieść, w której wszystkiego czytelnik dowiaduje się stopniowo. Niestety jednocześnie trzeba mieć anielską cierpliwość (której kilka lat temu nie posiadałam), aby poznać szczegóły wykreowanego świata.

,,Nadzieja to jedyna rzecz, która może jeszcze wszystkich nas ocalić.ˮ

Jeżeli już poruszyłam stworzony przez autorkę świat, powinnam się w to nieco przybliżyć, bo jest on tak bogaty i niezwykły, że aż brak słów. Nie może odmówić pani Shannon, iż fundamenty powieści są niesamowicie dobrze dopracowane. Początkowa złość podczas gubienia się w książce przez czytelnika zostanie zapomniana, gdy w pełni pozna ogrom świata w ,,Czasie żniwˮ. Zarówno przeszłość ludzi, jak i tajemnej rasy została dopracowana w najmniejszym calu. Co więcej, każda informacja i wydarzenie jest logiczne oraz spójne z pozostałymi, dzięki czemu nie ma żadnych błędów logicznych, bądź niedopowiedzeń.
Do wspaniałego świata, który jest jednocześnie podobny do naszego, a tak od niego różny, należy dodać jasnowidzów. Nie często ma się okazję czytać o ludziach obdarzonymi takimi zdolnościami. Jakby tego było mało autorka znacznie rozszerzyła definicję jasnowidzów, tworząc co najmniej kilka klas, które są od siebie całkowicie różne. Jest to kolejny dowód na to, że seria jest niesamowicie oryginalna. Na każdym kroku Samantha Shannon udowadnia, iż chce stworzyć niezwykle ambitny i niezapomniany cykl, który pozostanie w sercach czytelników na dłużej.

Najbardziej chyba obawiałam się bohaterów. Nie byłam pewna, czy autorka sprosta wykreowaniu dobrych, wyrazistych postaci, jednocześnie pamiętając, by nie były wyidealizowane. Na szczęście w większości przypadków nie odczuwałam niechęci do występujących bohaterów. Najważniejszą oczywiście okazała się Paige, którą bardzo lubię. Jest jedną z żeńskich postaci nieirytującą swoim zachowaniem. Kolokwialnie mówiąc, nie dała ona w sobie kaszę dmuchać i zawsze trzymała głowę wysoko. Zachwyciła mnie swoją postawą i nie mogę się doczekać, by poznać jej dalsze losy.
Naczelnik niestety, aż tak mnie nie zachwycił. Często odnosiłam wrażenie, że jest zaledwie dodatkiem do Paige.
Należy oddać autorce, iż pomimo dużej liczby bohaterów wszyscy są oryginalni.

,,Zachowałem pewne środki ostrożności. Powtarzam: nigdy nie znalazłaś się w bezpośrednim zagrożeniu życia.
- Gówno prawda. Jeżeli myślisz, że krąg soli jest środkiem ostrożności, musiałeś upaść na łeb.ˮ

,,Czas żniwˮ jest bardzo dobrym debiutem. Co więcej, zapowiada się niesamowity cykl we wspaniałym i barwnym świecie. Jednakże pomimo tylu dobrych słów na temat tej książki nie należy ona do moich ulubionych. Była to dobra historia w żywym świecie, jednak potrzebuję znacznie więcej by naprawdę pokochać serię Samanthy Shannon. Z pewnością sięgnę po kolejne części, gdyż ,,Czas żniwˮ jest dobrą pozycją dla czytelników, którzy uwielbiają fantastykę na dobrym poziomie.

Od początku mojej przygody z książkami uwielbiałam powieści fantastyczne. Wystarczyła wzmianka o występowaniu magii w opisie, bym sięgnęła po daną pozycję w ciemno. Nie inaczej więc było z ,,Czasem żniwˮ. Zakupiłam tę powieść w dniu jej premiery nie wiedząc w ogóle, na co się porywam. Jednak byłam pewna, że się nie rozczaruję, gdyż opis brzmiał niezwykle interesująco i...