Czas Żniw

Mam mieszane uczucia, chociaż powieść mnie wciągnęła. Jest wartka akcja, ciekawie przedstawiony świat, ale dialogi częto drewniane, trudno zrozumieć niektóre pojęcia... Po paru rozdziałach wiedziałam już, co mi nie pasuje - tłumaczenie Reginy Kołek jest absolutnie FATALNE, przeczytałam tysiące ksążek, ale czegoś tak źle przetłumaczonego jeszcze nie miałam w rękach. Wydawca racjonalizuje swoje pomysły i spolszczenia użyte w tłumaczeniu, ale trudno wytłumaczyć brak korekty, mierną składnię i słabe przygotowanie tłumacza. Nie wiem, czemu od razu nie sięgnęłąm po ten tytuł w oryginale, nagle zupełnie inna książka! Tak więc jeśli znacie angielski, polecam!

Mam mieszane uczucia, chociaż powieść mnie wciągnęła. Jest wartka akcja, ciekawie przedstawiony świat, ale dialogi częto drewniane, trudno zrozumieć niektóre pojęcia... Po paru rozdziałach wiedziałam już, co mi nie pasuje - tłumaczenie Reginy Kołek jest absolutnie FATALNE, przeczytałam tysiące ksążek, ale czegoś tak źle przetłumaczonego jeszcze nie miałam w rękach. Wydawca...

Trzeba docenić ten świat bo oh my jak on jest dobrze wykreowany. Nie spotkałem się jeszcze z czymś podobny i cholernie starania oraz sam pomysł autorki. Nie daje 10 gwiazdek tylko dlatego, że brakło mi tego *czegoś* dzięki czemu zakochałbym się w tej historii bez reszty. Z chęcią sięgnę po następne części.

Trzeba docenić ten świat bo oh my jak on jest dobrze wykreowany. Nie spotkałem się jeszcze z czymś podobny i cholernie starania oraz sam pomysł autorki. Nie daje 10 gwiazdek tylko dlatego, że brakło mi tego *czegoś* dzięki czemu zakochałbym się w tej historii bez reszty. Z chęcią sięgnę po następne części.

Na pewno nie jest to idealna książka, ale zdecydowanie taka, której kontynuację chcę przeczytać, gdyż jest bogata w różne wątki i wydarzenia. To nie jest prosta powieść YA - tutaj od razu dostajemy przemyślaną dystopię, połączenie z wiktoriańską Anglią, "wolną" Irlandią, system "magii" (a raczej duchowości, gdyż moce koncentrują się na duchach),wielu bohaterów i relacje pomiędzy nimi, tajemnicę, retrospekcje i sporo więcej. Brzmi jak za dużo rzeczy włożoną w jedną powieść i... trochę w tym racji jest, ale jest to do uniesienia.

Książka jest napisana w stylu sandersonowym, jak to lubię nazywać, tj. nie wszystko jest od razu tłumaczone. Pewne rzeczy są po prostu wrzucane w dialogi czy opis i czytelnik sam się musi domyślić, o co chodzi, a wyjaśnienie przyjdzie prawdopodobnie po setkach stron. Niektórzy nie lubią tego zabiegi, inni bardzo - tutaj jest on nieźle wprowadzony, aczkolwiek czasem miałem wrażenie, że coś przegapiłem i stąd się orientuję. A to przez fakt, iż zanim przejdę do zalet tej książki, to trzeba wspomnieć o pewnej wadzie - jest ona średnio napisana literacko. Są tutaj miejscowe błędy, brak słowa itd., taka ogólna niedbałość. Natomiast same dialogi pomiędzy bohaterami są czasem nijakie, ale przede wszystkim niekiedy "puste". Żeby było jasne - ogólnie nie przeszkadza to tak bardzo, ale jest to po prostu zauważalne bardziej niż w innych pozycjach.

Dlaczego zatem polecam tę książkę?

Bo ona po prostu wciąga i to nawet przez duże "W". Konstrukcja wyjaśniania poszczególnych pojęć, jak i fabuły jest przygotowana tak, że może tempo nie jest szaleńcze, ale dużo rzeczy kończy się cliffhangerami lub po prostu obiecuje, że zaraz coś się stanie lub coś się wyjaśni. I ta obietnica jest spełniana, przy czym dokłada kolejne cegiełki i tak w kółko, odkrywając świat. To po prostu jest interesujące, a jednocześnie fabuła nie jest bardzo oklepana. Owszem, pewne klisze są, natomiast to nie jest proste A -> B -> C. Nawet powiedziałbym, gdyby nie malutki (i niestety, mdły) wątek romansowy tutaj, to powieść mogłaby być traktowana jako "dorosła" fantastyka, nie tylko młodzieżowa. Na plus także tłumacze - mimo że wcześniej pisałem o brakach w redakcji, o tyle postarali się zaadaptować angielskie terminy do polskich znaczeń, a niekiedy zmienić słownictwo i teksty tak, aby to wszystko pasowało. Za to można zaklaskać.

Polecam i na pewno sięgnę po kolejny tom. Jeśli tylko nie pójdzie to w stronę jakiegoś romansu, tylko autorka zachowa ogólny kształt, to jestem pewien, że będę się cieszył z kontynuacji tak samo, jak z pierwowzoru.

Na pewno nie jest to idealna książka, ale zdecydowanie taka, której kontynuację chcę przeczytać, gdyż jest bogata w różne wątki i wydarzenia. To nie jest prosta powieść YA - tutaj od razu dostajemy przemyślaną dystopię, połączenie z wiktoriańską Anglią, "wolną" Irlandią, system "magii" (a raczej duchowości, gdyż moce koncentrują się na duchach),wielu bohaterów i relacje...

Naprawdę fajna i lekka książka z bardzo dobrze opisanym "światem wewnętrznym". Fajnie wyjaśnione zasady panujące jak również tło tego co się dzieje w książce. Co prawda pierwsze kilkanaście stron, żeby zrozumieć "moce" bohaterów sprawiło, że początkowo myślałem, że szybko wezmę się za inną książkę. Na szczęście się myliłem : )
To było coś czego potrzebowałem na wakacjach.
Jest lekki wątek miłosny, mam nadzieję, że dalsze części nie będą się na nim bardzo opierały tak jak to miało miejsce w Szklanym Tronie, którego przez to niestety nie potrafiłem przeczytać do końca.

Nie mniej jednak polecam Czas Żniw!

Naprawdę fajna i lekka książka z bardzo dobrze opisanym "światem wewnętrznym". Fajnie wyjaśnione zasady panujące jak również tło tego co się dzieje w książce. Co prawda pierwsze kilkanaście stron, żeby zrozumieć "moce" bohaterów sprawiło, że początkowo myślałem, że szybko wezmę się za inną książkę. Na szczęście się myliłem : )
To było coś czego potrzebowałem na wakacjach....

Świetna książka tak jak i cała reszta, które póki co zostały wydane. Bohaterowie jak i przedstawiony świat mega. Opisy bardzo fajnie pomagają sobie wszystko zwizualizować . Jest mrok, humor, moce wszystko co potrzebne, aby wciagnąć w swój świat czytelnika. Jestem mile zaskoczona i ciekawa co dalej.

Świetna książka tak jak i cała reszta, które póki co zostały wydane. Bohaterowie jak i przedstawiony świat mega. Opisy bardzo fajnie pomagają sobie wszystko zwizualizować . Jest mrok, humor, moce wszystko co potrzebne, aby wciagnąć w swój świat czytelnika. Jestem mile zaskoczona i ciekawa co dalej.

„Czas żniw” to pierwsza część cyklu Samanthy Shannon. Przenosimy się do Sajonu Londyn, do 2059 roku gdzie dziewiętnastoletnia Paige Mahoney, jako jedna z jasnowidzów, pracuje dla kryminalnego podziemia. To tutaj, będąc na usługach Jaxona Halla, swojego mim-lorda próbuje jakoś żyć, choć osoby takie jak ona lekkiego życia nie mają. Każdego dnia poluje na nich władza Sajonu, uważając za odmieńców, których należy się pozbyć, a za nawet najlżejsze znaki bycia jasnowidzem idzie się na szubienicę.

Któregoś dnia życie dziewczyny zmieni się diametralnie. Podczas podróży pociągiem zostaje zatrzymana przez dwóch strażników Sajonu. Za zaatakowanie ich w samoobronie zostaje zesłana do kolonii karnej, w którą przerodził się Oksford. To tutaj wpada w ręce Naczelnika, który będzie jej naturalnym wrogiem, a sama Paige jedyne co odczuje to nienawiść.

Główna bohaterka, pomimo dość patowej sytuacji, wciąż pozostaje sobą. To dziewczyna o silnej osobowości, która nie daje się złamać i już woli umrzeć niż poddać się Refaitom rządzącym kolonią. Pech chciał, że trafia do tajemniczego Naczelnika, którego niezwykle ciężko rozgryźć. Niezwykle interesująco było obserwować tę relację i jej rozwój, a sam wspomniany okazał się być rozbudowaną, fascynującą postacią, która swymi decyzjami zaskoczyła nie raz.

„Czas żniw” to fantastyka wyjątkowo, o tyle że nie dostajemy tutaj kolejnych elfów, krasnoludów, czy smoków. Otrzymujemy Refaitów, uważających się za rasę wyższą niż ludzie, a także najróżniejsze formy jasnowidztwa: od wróżbitów, aż po sennego wędrowca.

Świat, który stworzyła Samantha Shannon jest rozbudowany, przemyślany, i choć otrzymujemy doskonale znane wielu rejony, jak wspomniany wyżej Londyn, to zostają one przedstawione na nowo. Oksford, chociażby, został przerobiony na kolonię karną, do której trafiają ludzie pod but Refaitów. To miasto pełne okrucieństwa, wyzysku i niesprawiedliwości, w którym głód i niewolnictwo mają się doskonale.

„Czas żniw” to naprawdę dobre otwarcie cyklu, które wciąga od samego początku. Autorka skrupulatnie wyjaśnia nam sposób działania i funkcjonowania, jednocześnie zostawiając sporo tajemnic. Ta książka to dojrzały debiut 22 letniej wówczas pisarki, który obiecuje naprawdę sporo w kolejnych.

Obok Paige dostajemy masę bohaterów, z których każdy jest interesujący i wzbudza konkretne emocje w czytelniku. Na próżno szukać nieprzemyślanych zapchajdziur, czy postaci bez charakteru.

Jeżeli za młodu, albo i teraz, zachwycaliście się Harrym Potterem to ta seria będzie dla was. Polecam.

„Czas żniw” to pierwsza część cyklu Samanthy Shannon. Przenosimy się do Sajonu Londyn, do 2059 roku gdzie dziewiętnastoletnia Paige Mahoney, jako jedna z jasnowidzów, pracuje dla kryminalnego podziemia. To tutaj, będąc na usługach Jaxona Halla, swojego mim-lorda próbuje jakoś żyć, choć osoby takie jak ona lekkiego życia nie mają. Każdego dnia poluje na nich władza Sajonu,...

wątek romantyczny niesamowicie mnie obrzydził. oprócz tego sam pomysł na fabułę świetny, ale raczej nie sięgnę po kolejne tomy

wątek romantyczny niesamowicie mnie obrzydził. oprócz tego sam pomysł na fabułę świetny, ale raczej nie sięgnę po kolejne tomy

Podziwiam autorow, w tym przypadku autorkę jak kreują te fantastyczne światy, postaci, pomysły , tak fantastyka zaczęla mnie fascynować itp.

Podziwiam autorow, w tym przypadku autorkę jak kreują te fantastyczne światy, postaci, pomysły , tak fantastyka zaczęla mnie fascynować itp.

Mój podstawowy problem z tą książką jest taki, że spodziewałam się, że będzie czymś zupełnie innym niż okazała się być. Bo prawdę mówiąc jest to typowa, naiwna młodzieżówka i można próbować bronić ją ciekawym pomysłem, ale nie wiem czy mnie on tak właściwie przekonał. Wszystko jest tu jakieś takie schematyczne i powtarzalne, zaczynając od głównej bohaterki, przez jej romans i właściwie każdy wątek poboczny. Wiem, że nie jest łatwo tworzyć w czasach które mamy, gdy przesyt wszystkim na rynku jest spory, ale tu wyjątkowo mnie ta przeciętność i typowość raziła. Chyba trochę pogniewałam się za to, że w mojej głowie miała być "ambitniejsza".

Mój podstawowy problem z tą książką jest taki, że spodziewałam się, że będzie czymś zupełnie innym niż okazała się być. Bo prawdę mówiąc jest to typowa, naiwna młodzieżówka i można próbować bronić ją ciekawym pomysłem, ale nie wiem czy mnie on tak właściwie przekonał. Wszystko jest tu jakieś takie schematyczne i powtarzalne, zaczynając od głównej bohaterki, przez jej romans...

Pierwszy tom serii o niezwykłym świecie pełnym jasnowidzów i normalnych ludzi, gdzie ci pierwsi są traktowani jak poważne zagrożenie, w związku z czym muszą się ukrywać. Inaczej mogą stracić życie, lub tak jak główna bohaterka Paige, trafić do kolonii karnej.

Samantha Shannon w bardzo dokładny i przemyślany sposób skonstruowała świat przedstawiony. Początkowo idzie się pogubić od ilości nowych określeń czy zasad panujących w uniwersum, dlatego trzeba czytać uważnie. Mamy dosyć dużo opisów, a także różnorodnych postaci i rodzajów jasnowidzów. Autorka stworzyła również dwie rasy - Refaitów oraz Emmitów.

W książce można znaleźć dużą dawkę polityki, mamy tu podział na tych dobrych i złych, lepszych i gorszych, mamy też okrutną władczynię kolonii karnej. Akcja nie biegnie w zawrotnym tempie, ale i tak dzieje się stosunkowo sporo. "Czas Żniw" jest dla mnie jedną z lepszych książek fantasy ostatnich lat. Sam pomysł na stworzenie świata jasnowidzów, sennych krajobrazów, duchów oraz nutki magii jest bardzo ciekawy i wcześniej nie trafiłam na nic podobnego. To pozycja oryginalna, która może zachwycić czytelnika swym klimatem czy relacją pomiędzy Paige a Naczelnikiem.

Pierwszy tom serii o niezwykłym świecie pełnym jasnowidzów i normalnych ludzi, gdzie ci pierwsi są traktowani jak poważne zagrożenie, w związku z czym muszą się ukrywać. Inaczej mogą stracić życie, lub tak jak główna bohaterka Paige, trafić do kolonii karnej.

Samantha Shannon w bardzo dokładny i przemyślany sposób skonstruowała świat przedstawiony. Początkowo idzie się...