Do książki podchodziłam bez specjalnych oczekiwań, nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Dostałam ciekawy, dokładnie obmyślony świat. Jest tutaj dużo informacji, więc momentami nie byłam pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam. Nie przeszkadzało mi to we wciągnięciu się w historię. Niestety nie za bardzo zżyłam się z bohaterami. Nie wiem z czego to wynika. Może w kolejnych częściach będzie pod tym względem lepiej.

Do książki podchodziłam bez specjalnych oczekiwań, nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Dostałam ciekawy, dokładnie obmyślony świat. Jest tutaj dużo informacji, więc momentami nie byłam pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam. Nie przeszkadzało mi to we wciągnięciu się w historię. Niestety nie za bardzo zżyłam się z bohaterami. Nie wiem z czego to wynika. Może w kolejnych...

Czy to było złe? Nie.
Czy było dobre? Też nie.
No to jakie było? Takie nijakie.
Ekspozycja w pierwszym rozdziale o mało mnie nie odrzuciła na dobre, tylko po to, żeby okazać się praktycznie zbędną.
500 stron, na których jakoś tak... niewiele się dzieje, a jak już się dzieje, to jest opisane tak chaotycznie, że czasem trudno się zorientować, co się w zasadzie stało.
Nawet ten świat wykreowany nie powalił, choć tutaj może się rozwinąć w kolejnych tomach.
Bohaterka jest dość sztampowa, wątek romantyczny także (i zbędny!).
I jak lubię Wydawnictwo SQN, to tutaj nie przydzielili swoich najlepszych ludzi do opracowania książki - niektóre sformułowania bolały i kłuły w oczy.

Czy to było złe? Nie.
Czy było dobre? Też nie.
No to jakie było? Takie nijakie.
Ekspozycja w pierwszym rozdziale o mało mnie nie odrzuciła na dobre, tylko po to, żeby okazać się praktycznie zbędną.
500 stron, na których jakoś tak... niewiele się dzieje, a jak już się dzieje, to jest opisane tak chaotycznie, że czasem trudno się zorientować, co się w zasadzie stało.
Nawet...

Super, bardzo polecam. Jak zwykle Samantha mnie nie zawiodła, ale mój mózg po takich rozwiniętych opisach to jakby flak. I tak uwielbiam

Super, bardzo polecam. Jak zwykle Samantha mnie nie zawiodła, ale mój mózg po takich rozwiniętych opisach to jakby flak. I tak uwielbiam

Świat ma potencjał ale książka jest dla mnie koszmarnie napisana, bohaterowie są tragiczni, nawiązania do Zagłady niesmaczne.

Świat ma potencjał ale książka jest dla mnie koszmarnie napisana, bohaterowie są tragiczni, nawiązania do Zagłady niesmaczne.

Sajon jest najbezpieczniejszym miejscem. Jest tom 2959. Paige ma dziewiętnaście lat i pracuje w podziemu Sajonu Londyn. Pracuje dla Jaxona Halla, który jest jej szefem, ale także jest dla niej autorytetem. Jednak pewnego dnia jej życie wywraca się do góry nogami, gdyż trafia do Oksfordu, o której przedtem niewiele wiedziała.

Jacie, przyznam, że miałam z tą książką problem. Miałam wobec niej wielkie oczekiwania i zaczęłam ją czytać. I już na samym początku nie zrozumiałam, czym tak wiele osób się zachwyca. Bo zostałam wrzucona w świat widziany oczami Paige. Musiałam znaleźć z nią wspólny język i to mi się udało szybko. Polubiłam ją praktycznie od razu. Nie była to idealna bohaterka, nie była irytująca. Na początku była po prostu Paige, którą poznawałam lepiej wraz z każdą kolejną stroną. Poznawałam jej słabości i mocne strony. Tylko nie potrafiłam znaleźć się w tym świecie. Zostałam zarzucona wieloma informacjami. Informacjami, których nie rozumiałam i musiałam się z nimi uporać. I udało mi się to dopiero gdzieś za połową. Przeszłam na drugą połowę książki i lepiej zaczęłam rozumieć to, co czytam. Wciągnęłam się wtedy i czytanie było dla mnie przyjemniejsze.

Był też Naczelnik, którego imienia w dalszym ciągu nie umiem zapamiętać. Zaciekawiła mnie jego postać. Był tajemniczy, a informacje na jego temat były dawkowane, przez co za każdym razem chciałam wiedzieć więcej. Jego relacja z Paige była dla mnie trudna. Na początku podobała mi się. Rozwijała się powoli, jednak na końcu nie rozumiałam jej. Nie miałam pojęcia, dlaczego wszystko tak się potoczyło, a nie inaczej. Czemu tak szybko?

Z ,,Czasem żniw” miałam na początku problem. Trudno było mi się wciągnąć w tą książkę, ale jak już mi się udało, to potem było tylko lepiej. Lepiej rozumiałam świat, lepiej bawiłam się przy niej, a przytłaczająca mnie na pierwszych stronach historia stała się dla mnie zrozumiała.

Sajon jest najbezpieczniejszym miejscem. Jest tom 2959. Paige ma dziewiętnaście lat i pracuje w podziemu Sajonu Londyn. Pracuje dla Jaxona Halla, który jest jej szefem, ale także jest dla niej autorytetem. Jednak pewnego dnia jej życie wywraca się do góry nogami, gdyż trafia do Oksfordu, o której przedtem niewiele wiedziała.

Jacie, przyznam, że miałam z tą książką...

Zastanawiam się, co właściwie sadzę o tej książce?

Wiedziałam, że jest to znana seria, ale nie miałam pojęcia o czym ona de facto jest i pod tym względem było to ciekawe odkrycie, że znalazłam tu tematykę duchów i zaświatów...
Lubię te motywy i czasem brak mi książek, które by je ciekawie wykorzystywały, ale mimo że sam pomysł był interesujący to nie mogę też uczciwie powiedzieć, że "Czas żniw" mnie bardzo wciągnął.

Początek książki jest dość wymagający, trzeba się skupić, żeby ogarnąć nowe nazwy i na czym w ogóle polega otaczająca rzeczywistość, co może być męczące i odstręczające dla wielu. Mnie z pomocą przyszedł audiobook, bo chyba w tym wypadku łatwiej było to jakoś "przelecieć".

W połowie książki (oprócz wspomnianych elementów metafizycznych) dochodzą elementy sci-fi (kosmiczne - inna niż ludzie rasa),za którymi akurat nie przepadam (przynajmniej w takim miksie).

Intryga w sumie nie jest bardzo rozbudowana - w tym tomie skupiamy się na dążeniu Paige do "wydostania z pułapki" (ogółem mamy motyw niewolnictwa i wykorzystywania jednej rasy przez drugą),gdzie istotna jest postać Naczelnika (jakie są jego motywy i czy mu zaufać?). Do tego przemyślenia bohaterki odnośnie jej życia... Jest też wątek romantyczny, może nie nachalny, taki trochę ukryty, ale i tak można się domyśleć co się kroi.

Końcówka dość szybka i w sumie nie zaskakująca.

Ogółem coś w tej książce jest (pomysł: senny krajobraz, duchy, jasnowidze) i czegoś w niej brak (napięcia, lepszych bohaterów drugoplanowych, zaskoczeń)... Podobno dalsze części są lepsze. Autorka pisała to w bardzo młodym wieku, więc w sumie wow, że się porwała od razu na taki cykl...

Pewnie każdy się musi sam przekonać. Ja mam mieszane odczucia. Póki co raczej nie mam na razie potrzeby czytać następnej części.

Zastanawiam się, co właściwie sadzę o tej książce?

Wiedziałam, że jest to znana seria, ale nie miałam pojęcia o czym ona de facto jest i pod tym względem było to ciekawe odkrycie, że znalazłam tu tematykę duchów i zaświatów...
Lubię te motywy i czasem brak mi książek, które by je ciekawie wykorzystywały, ale mimo że sam pomysł był interesujący to nie mogę też uczciwie...

Za pierwszym razem gdy sięgnęłam po tę książkę to się dosyć szybko odbiłam. Postanowiłam czytać dalej inne książki i wejść na wyższy poziom czytelnika - o ile takie coś istnieje. Udało mi się powrócić i zrozumieć tę książkę. Jest ona bardziej zaawansowana. Uniwersum jest bardzo skomplikowane , rozbudowane i oryginalne - to komplement. Łatwo się pogubić, w sumie to każdy w końcu się zgubi. Złoczyńcy są super przygotowani, są ponad ludźmi zawsze.. oprócz finału. Mam wrażenie, że na ostatnich stronach ksiażki jakoś zbyt gładko to wszystko szło. Shanon prezentuje nam całe spektrum emocji od rozpaczy, przez zauroczenie, aż po chęć mordu. Osobiście to zakochanie Naczelnika z Paige trochę mnie gryzło, bo przecież on miał być nieczuły, choćby nie wiem co. Ta rasa nie ma emocji, więc skąd tamta scena ? Czy Naczelnik dał jej to, bo poczuł, że ona tego potrzebuje, bo i tak nie bedą razem nigdy ? Ah piszę świeżo po przeczytaniu i mam tyle pytań. Brawo Samantho czapki z głów, coś pięknego Ci wyszło

Za pierwszym razem gdy sięgnęłam po tę książkę to się dosyć szybko odbiłam. Postanowiłam czytać dalej inne książki i wejść na wyższy poziom czytelnika - o ile takie coś istnieje. Udało mi się powrócić i zrozumieć tę książkę. Jest ona bardziej zaawansowana. Uniwersum jest bardzo skomplikowane , rozbudowane i oryginalne - to komplement. Łatwo się pogubić, w sumie to każdy w...

Początek mi się nie podobał, ale nie chciałam się poddawać. Szukałam recenzji i wszyscy mówili, że świat nie jest najprostszy, ale potem się super czyta, wiec dalej próbowałam wytrwać. Niestety przed połową jednak się poddałam zmęczona siermiężnością opisów nie mogąc zapamiętać tych wszystkich nazw i zależności. To jednak książka nie dla mnie

Początek mi się nie podobał, ale nie chciałam się poddawać. Szukałam recenzji i wszyscy mówili, że świat nie jest najprostszy, ale potem się super czyta, wiec dalej próbowałam wytrwać. Niestety przed połową jednak się poddałam zmęczona siermiężnością opisów nie mogąc zapamiętać tych wszystkich nazw i zależności. To jednak książka nie dla mnie

Świat przedstawiony przez autorkę jest niezwykle zaskakujący i nowy. Historia ciekawa i mająca potencjał na 7-tomową serię, jednak ten wątek romantyczny pod koniec..Dlaczego, jak i po co w ten sposób? Nie wiem, a uwierzcie przeczytałam cały tom nie omijając ani jednej linijki..

Świat przedstawiony przez autorkę jest niezwykle zaskakujący i nowy. Historia ciekawa i mająca potencjał na 7-tomową serię, jednak ten wątek romantyczny pod koniec..Dlaczego, jak i po co w ten sposób? Nie wiem, a uwierzcie przeczytałam cały tom nie omijając ani jednej linijki..

Część pierwsza jest dobra dla gimnazjalistów, naiwna, z głupiutkim wątkiem romantycznym. Może kolejne części będą niosły ze sobą coś więcej. Dam jeszcze szansę temu cyklowi.

Część pierwsza jest dobra dla gimnazjalistów, naiwna, z głupiutkim wątkiem romantycznym. Może kolejne części będą niosły ze sobą coś więcej. Dam jeszcze szansę temu cyklowi.