Cytat dnia
Szczęście zależy od tego, czy jesteś wolna a wolność zależy od odwagi.
Najnowsze artykuły
Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
2
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
5
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
26
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
58
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2020
2016
2016
2015
2014
Pojedynek Marie Rutkoski 
Dwa dni - tyle zajęło mi przeczytanie tej książki.
Po pierwsze; bardzo szybko się ją czytało. Była napisana bardzo dobrze, a jednak język był lekki (lecz nie za lekki),przez co umysł nie był zajęty analizowaniem i przetwarzaniem zdań podrzędnie nadrzędnie złożonych z elementami poezji.
Po drugie; była ciekawa. Nie jest to książka fantasy, po którą z reguły sięgam, ale mimo wszystko podobała mi się. Świat imperialnych podbojów nigdy nie był moim zainteresowaniem, ale w tej książce był ciekawie zaprezentowany. Myślę, że nie zaszkodzi mi kiedyś poszukać czegoś jeszcze w takich klimatach.
Moim zdaniem książka byłaby lepsza, gdyby autorka poświęciła więcej uwagi opisom emocjom. Może dzięki temu lepiej zrozumiałabym relację Kestrel i Arina; lepiej zrozumiała ich motywy. Jednak pomimo tego i tak nie mam co do tej ksiązki dużych zastrzeżeń. Może dzięki zdawkowym i konkretnym opisom czytelnik sam mógł się domyślić pewnych kwestii.
Podobało mi się to, że autorka mocno skupiła się na akcji, a nie na opisach. Oszczędziła mi czytania bezsensownych dialogów albo czytania czegoś, co nie wpływało na główną fabułę (ale nie było też sztywnego opisu że wydarzyło się to, potem tamto i to). Przyłożyła się natomiast do opisów rewolucji, strategii wojskowej, uposażenia etc. Dzięki temu wybaczam zdawkowość opisów emocji.
Co do głównych bohaterów; ciekawe charaktery, choć Kestrel niekiedy mnie irytowała. Najbardziej przypadła mi do gustu postać generała.
The Winner's Kiss Marie Rutkoski 
Cała trylogia jest zdecydowanie bardzo dobra!
Zresztą, Autorka tłumaczy, że inspiracją były m.in. "Wojna peloponezka" Tukidydesa i "Dzieje" Herodota więc tematyka wojny (dokładnie rozrost imperium i kolonizowanie słabszych terytoriów) jest bohaterem numerem jeden całego cyklu.
Wyjątkowość tej serii polega na IDEALNYM wręcz balansie między szerszym planem wojen, rebelii, królestw, cesarzy itd., a wąskim planie trudnych relacji między ludźmi. Ciężko wyważyć między panoramicznym globalnym kontekstem fabuły a psychologiczną grą skomplikowanych bohaterów. Tu wyszło to idealnie. Oba wątki, tj. polityczno-militarnym dotyczący konfliktu między imperialną Valorią a skolonizowanym przez nią Herranem - oraz sam romans między Kestrel (córką generała Valorii) a Arinem (rebeliantem) wyszły po prostu świetnie. Jest tam tyle napięcia fabularnego, ale też i romantycznego, że musiałam przerywać lekturę, bo nerwowo i emocjonalnie nie mogłam znieść dalszego czytania. Teraz jest mi smutno, że mam ten cykl za sobą.
Bohaterowie pierwszoplanowi i drugoplanowi są świetni. Kestrel - bohaterka tak przebiegła, inteligentna, przenikliwa świetny kontrast stanowiła z impulsywnym Arinem, marzycielem i pasjonatą o gorącym sercu. Trajan, mój ulubiony drugoplanowany Roshar, nie ma w sumie bohatera, który byłby jakoś źle wykreowany. Wszyscy są skomplikowani, żywi, wyraziści.
Romans jest tak subtelny, tak elegancki, a jednocześnie łamiący serce raz po raz. Zresztą, może to nie będzie za duży spojler, jeśli napiszę, że właściwie przez pierwsze dwa i pół tomy całego cyklu wszystko co może pójść źle, idzie jeszcze gorzej, i dla Kestrel i Arina i dla biednych zniewolonych Herrańczyków.
Długo będę myśleć o tym cyklu, jeden ze wspanialszych jakie czytałam od dawna.
ps. Czemu polski wydawca nie przetłumaczył trzeciego tomu?
