Nie zawsze warto tępymi słowami przyszpilać delikatnego motyla.

Dlatego napiszę po prostu, że to zaskakująco piękna książka.
Piękna, czuła, ludzka.
Książka o odchodzeniu, o pamiętaniu oraz o odbudowywaniu i budowaniu pamięci w trakcie tego odchodzenia.
Zapis bycia świadkiem odchodzenia bliskiej osoby.
Zapis bycia towarzyszem śmierci.

W moim odczuciu jest to cudowna rzecz do niespiesznej kontemplacji, ale wielu może rozczarować ze względu na znikome ilości anegdot/informacji/wspomnień z życia zawodowego aktorki.

Jeśli więc ktoś szuka tu pikantnych smaczków, teatralnych czy filmowych ciekawostek itp. - będzie zawiedziony.
Więcej tu bowiem prozy i grozy życia niż wielkich gal i wielkich nazwisk z branży.

Nie zawsze warto tępymi słowami przyszpilać delikatnego motyla.

Dlatego napiszę po prostu, że to zaskakująco piękna książka.
Piękna, czuła, ludzka.
Książka o odchodzeniu, o pamiętaniu oraz o odbudowywaniu i budowaniu pamięci w trakcie tego odchodzenia.
Zapis bycia świadkiem odchodzenia bliskiej osoby.
Zapis bycia towarzyszem śmierci.

W moim odczuciu jest to cudowna rzecz...

Książka Grażyny Szapałowskiej rozczarowała mnie. Miałam nadzieję poznać nieco bliżej aktorkę jako człowieka. Skoro w tytule pojawiło się słowo pamięć, sądziłam, że dowiem się czegoś o życiu aktorki, o jej dzieciństwie, rodzicach, rodzinie... Wszak zostaliśmy zaproszeni do jej świata, skoro powstała książka, sugerująca zapis pamięci. Nic z tego. Patrzymy na życie aktorki przez jasną szybę, jej wspomnienia nie dotyczą w zasadzie umierającej mamy, której też nie mamy okazji poznać. Grażyna Szapałowska mówi raczej o krokach, jakie podejmuje, opiekując się nią, o bólu towarzyszącemu odchodzeniu bliskiej osoby i konieczności podejmowania trudnych decyzji, o pielęgnowaniu mamy i swojej miłości do niej. Wspomina też niektóre epizody aktorskie, w których uczestniczyła. Mamy do czynienia z albumem, w którym pojawiają się zdjęcia utrwalone na papierze albo we wspomnieniach aktorki, w których ona znajduje się w centrum, zawsze piękna i atrakcyjna. Mimo trudnego tematu choroby książkę czyta się lekko i dobrze. A zdjęcia są miłym uzupełnieniem całości.

Książka Grażyny Szapałowskiej rozczarowała mnie. Miałam nadzieję poznać nieco bliżej aktorkę jako człowieka. Skoro w tytule pojawiło się słowo pamięć, sądziłam, że dowiem się czegoś o życiu aktorki, o jej dzieciństwie, rodzicach, rodzinie... Wszak zostaliśmy zaproszeni do jej świata, skoro powstała książka, sugerująca zapis pamięci. Nic z tego. Patrzymy na życie aktorki...

Trochę ekshibicjonistyczne przeżywanie żałoby po Matce, kilka ciekawych anegdot z życia aktorskiego. Autorka to jednak nie Modrzejewska, chociaż mam wrażenie, że jest w Nią zapatrzona.

Trochę ekshibicjonistyczne przeżywanie żałoby po Matce, kilka ciekawych anegdot z życia aktorskiego. Autorka to jednak nie Modrzejewska, chociaż mam wrażenie, że jest w Nią zapatrzona.

Wzruszający zapis umierania matki aktorki przeplatany wspomnieniami. Smutek ,walka, bezsilność , poświęcenie , brak zgody i poczucie winy , że się nie zrobiło wszystkiego żeby uratować kochaną osobę , w końcu trudne pogodzenie ze nieuchronnością śmierci dotyczy każdego z nas. Wszystkie te stany są w książce.

Wzruszający zapis umierania matki aktorki przeplatany wspomnieniami. Smutek ,walka, bezsilność , poświęcenie , brak zgody i poczucie winy , że się nie zrobiło wszystkiego żeby uratować kochaną osobę , w końcu trudne pogodzenie ze nieuchronnością śmierci dotyczy każdego z nas. Wszystkie te stany są w książce.

Jeśli toś szuka rozrywki i pikantnych szczegółów z życia gwiazdy to na pewno nie znajdzie ich w tej książce. "ścigając pamięć" to historia całkowicie poświęcona matce autorki i ostatnim miesiącom jej życia. Bardzo smutna, dramatyczna, a przede wszystkim bardzo intymna. Opisywane są sceny domowe, sypialniane - smarowanie maścią, łagodzenie obrzęków, zmiana pościeli, niektóre nawet zbyt fizjologiczne, wydawałoby się niesmaczne, a jednak to one sprawiają, że książka jest szczera, poruszająca, trudno ją odłożyć choć zakończenie jest przewidywalne.
Historia chorowania przerywana jest krótkimi, retrospektywnymi wycieczkami aktorki do miejsc i czasów, które uznała za godne opisania, ale w tak oszczędnych słowach, że tylko rozbudziły moją ciekawość. Pojawia się Goran przylatujący specjalnie dla niej z Nowego Jorku do Rzymu tylko ze szczoteczką do zębów i co dalej? Przystojny, fascynujący mężczyzna witany na lotnisku, a narratorka wraca do szpitala i umierającej matki pozostawiając dużo znaków zapytania. Może zresztą o to chodziło, pokazać szczere, prawdziwe uczucia, ale nie obnażyć się tak zupełnie.
Książka nietypowa, ale godna polecenia.
Wielką wartością są piękne zdjęcia opatrzone własnoręcznymi notatkami aktorki.

Jeśli toś szuka rozrywki i pikantnych szczegółów z życia gwiazdy to na pewno nie znajdzie ich w tej książce. "ścigając pamięć" to historia całkowicie poświęcona matce autorki i ostatnim miesiącom jej życia. Bardzo smutna, dramatyczna, a przede wszystkim bardzo intymna. Opisywane są sceny domowe, sypialniane - smarowanie maścią, łagodzenie obrzęków, zmiana pościeli, niektóre...

Ciekawa, Aktorka wtajemnicza nas w swoje życie prywatne, pokazuje normalne, ciepłe związki rodzinne, a w szczególności swoją wielką miłość do odchodzącej matki. Na zasadzie skojarzeń opisuje też kilka czy kilkanaście wydarzeń i anegdot związanych z jej pracą w filmie i teatrze. I wielki plus: bardzo dużo fotografii pięknej p. Grażyny

Ciekawa, Aktorka wtajemnicza nas w swoje życie prywatne, pokazuje normalne, ciepłe związki rodzinne, a w szczególności swoją wielką miłość do odchodzącej matki. Na zasadzie skojarzeń opisuje też kilka czy kilkanaście wydarzeń i anegdot związanych z jej pracą w filmie i teatrze. I wielki plus: bardzo dużo fotografii pięknej p. Grażyny

To bardzo osobisty zapis Autorki... przeżyłam go, przypominając sobie czas spędzony z moją Mamą. Grażyna Szapołowska do tej pory jawiła mi się jako gwiazda filmu, niewątpliwie utalentowana i olśniewająca urodą, ale teraz zobaczyłam w niej Człowieka - córkę, matkę i babcię, i to mnie głęboko wzruszyło. Pisze o swoich przeżyciach pięknie i mądrze.

To bardzo osobisty zapis Autorki... przeżyłam go, przypominając sobie czas spędzony z moją Mamą. Grażyna Szapołowska do tej pory jawiła mi się jako gwiazda filmu, niewątpliwie utalentowana i olśniewająca urodą, ale teraz zobaczyłam w niej Człowieka - córkę, matkę i babcię, i to mnie głęboko wzruszyło. Pisze o swoich przeżyciach pięknie i mądrze.

Grażyna Szapołowska,to dla mnie przede wszystkim aktorka...gwiazda.Nawet nie powiem abym specjalnie lubiła te role ,grane przez Nią.Ale to co przeczytałam to inna osoba,ciepła ,są wspomnienia i z"życia filmu" ,ale przede wszystkim tu pani Grażyna -to kochająca córka chcąca ,aby te ostatnie miesiące życia mamy...były pełne miłości....troski. I co tu dużo mówić,obojętnie ile lat ma osoba odchodząca...to chciałoby się Ją mieć jak najdłużej obok, w tym świecie gdzie jesteśmy pielgrzymami....i trzeba się pogodzić (nie mamy innego wyjścia)....że każdy ma swój czas...wyznaczony....moim skromnym zdaniem nie chciałabym absolutnie znać dokładnie...kiedy przejdę na drugą stronę..i przy okazji dziwię się ,że niektórzy twierdzą,że chcieliby to wiedzieć...Nie rozumiem..co w tym takiego fajnego...

Grażyna Szapołowska,to dla mnie przede wszystkim aktorka...gwiazda.Nawet nie powiem abym specjalnie lubiła te role ,grane przez Nią.Ale to co przeczytałam to inna osoba,ciepła ,są wspomnienia i z"życia filmu" ,ale przede wszystkim tu pani Grażyna -to kochająca córka chcąca ,aby te ostatnie miesiące życia mamy...były pełne miłości....troski. I co tu dużo mówić,obojętnie ile...

książka pokazała mi, że aktorzy to też ludzie, których dotykają przyziemne sprawy. Dodatkowo zobaczyłam, że rozpoznawalna twarz nie zawsze może pomagać. Zadaje sobie pytanie czy ta książka pomogła mi poznać lepiej Grażynę Szapołowską???? ..... hmmm nie umiem sobie odpowiedzieć.

Książka jest napisana lekko. Podoba mi się opis zbliżającej się śmierci, podejście bez rozpaczy wydzierania włosów. Jestem przekonana, że moment kiedy odchodzi najukochańsza osoba z tego świata jest bardzo tragiczny. W lekturze bardzo ładnie i delikatnie z dystansem, perspektywą jest to opisane. Nie łzawo, ale konkretnie i szczerze.

książka pokazała mi, że aktorzy to też ludzie, których dotykają przyziemne sprawy. Dodatkowo zobaczyłam, że rozpoznawalna twarz nie zawsze może pomagać. Zadaje sobie pytanie czy ta książka pomogła mi poznać lepiej Grażynę Szapołowską???? ..... hmmm nie umiem sobie odpowiedzieć.

Książka jest napisana lekko. Podoba mi się opis zbliżającej się śmierci, podejście bez rozpaczy...

Obraz kobiety, nie aktorki. Książka bardzo miła w czytaniu.

Obraz kobiety, nie aktorki. Książka bardzo miła w czytaniu.