Lubię od dawna, znaczy od miesiąca, czytać zbiory opowiadań różnych autorów, wyrabiając sobie zdanie o ich talencie lub beztalenciu. Kim on jest, żeby wypowiadać się o beztalenciu, ktoś mógłby powiedzieć i wezwać:
- Wyjdź na środek klasy, wszyscy się pośmiejemy z twojej grafomanii.

Skupmy się zatem na talentach.
Zwycięzcą tomu "10 x miłość" jest (the winner is…),tu nie ma niespodzianki:
Jerzy Pilch i jego "Najpiękniejsza kobieta świata". Pilch, gdyby osadzał swoich bohaterów i fabuły w bardziej uniwersalnych miejscach, nie tylko Warszawy i Wisły, zrobiłby karierę międzynarodową. Jego podchody miłosno-alkholowe są bliskie sercu każdego mieszkańca globu.
Drugie miejsce zajmuje "Taki zawód" Manueli Gretkowskiej. Błyskotliwe komentarze i słowa włożone w usta bohaterów takich jak właścicielka firmy, psychoterapeuta dobrze by się odnalazły w Szwecji, Niemczech i Francji. Romantyczne zauroczenie kończy się źle, czyli dobrze, co jest siłą tego tekstu. Czy Gretkowskiej brakuje talentu Pilcha? Ludzi trzeba lubić z ironią i dystansem, wówczas wychodzą prawdziwi.
Nie mogę się zdecydować, czy Maria Nurowska z "Trio na telefon komórkowy" powinno stanąć na 1., 2. czy trzecim miejscu podium. Pisarka łączy talent Pilcha z uniwersalizmem Gretkowskiej. Niestety, uparła się mieć raczej dobre zdanie o ludziach. Mam nadzieję, że tylko w tym opowiadaniu.

Wolne wnioski: Pilcha przeczytałem prawie wszystko, Gretkowską zamierzam, Nurowską - położę na wierzchu książek do przeczytania. Może przestanie lubić ludzi. A Gretkowska mnie zaskoczy mocniej niż w “Takim zawodzie”.

10 x miłość, Świat Książki, Warszawa 2005

Lubię od dawna, znaczy od miesiąca, czytać zbiory opowiadań różnych autorów, wyrabiając sobie zdanie o ich talencie lub beztalenciu. Kim on jest, żeby wypowiadać się o beztalenciu, ktoś mógłby powiedzieć i wezwać:
- Wyjdź na środek klasy, wszyscy się pośmiejemy z twojej grafomanii.

Skupmy się zatem na talentach.
Zwycięzcą tomu "10 x miłość" jest (the winner is…),tu nie...

Sięgnęłam po ten tytuł, żeby zagłuszyć swój prywatny uczuciowy deficyt. Niestety nie odnalazłam w tej pozycji, tego czego się spodziewałam. Zamiast 10 x miłość, bylo tu 10 miłosnych zawodów, cierpień lub nawet udręk. Smutne to wszystko, przygnębiające i dalekie od cukierkowej miłości, na jaką wskazuje okładka. Jako, że jest to zbiór opowiadań różnych autorów, ocenię kazdego z osobna.

I. Filipiak - 3 pkt. Jak na opowiadanie o miłości, to kompletnie brak w tym uczuć. Autorka, pisząc ten tekst znajdowała się chyba w stanie odległym od miłosnych uniesień.

T. Jastrun - 8 pkt. Fajny, męski liryzm.

J. Pilch - 5 pkt. Zauroczenie, trochę erotyki i tyle.

K. Pisarzewska - 7 pkt. Pomysłowa historyjka z happy endem.

H. Bakuła - 6 pkt. Ironia, szybka akcja i kilka zabawnych cytatów.

A. Stefańska - 7 pkt. Sympatyczna historia o miłości przedawnionej, na której zgliszczach rodzi się nowe uczucie do kogoś innego.

M. Gretkowska - 5 pkt. Bardziej walka z miłością niż sama miłość.

J. L. Wiśniewski - 5 pkt. Smutna historia ze smutnym morałem.

M. Nurowska -  8 pkt. Uczucie miedzypokoleniowe i miedzykontynentalne. Lekkie, chwilowe i niepewne.

G. Szapołowska - 7 pkt. Dobrze się zapowiadało,ale urwało się w nieodpowiednim miejscu.

Sięgnęłam po ten tytuł, żeby zagłuszyć swój prywatny uczuciowy deficyt. Niestety nie odnalazłam w tej pozycji, tego czego się spodziewałam. Zamiast 10 x miłość, bylo tu 10 miłosnych zawodów, cierpień lub nawet udręk. Smutne to wszystko, przygnębiające i dalekie od cukierkowej miłości, na jaką wskazuje okładka. Jako, że jest to zbiór opowiadań różnych autorów, ocenię kazdego...

" Czując odrazę, czuje się. Przy obojętności nie czuje się nic."

Żałuję, że opowiadania zostały napisane w tej kolejności. Pierwsze 4 nie zrobiły na mnie wrażenia, choć Jerzy Pilch pisze pięknie. Osobiście najbardziej spodobał mi się "Tabor" Agnieszki Stefańskiej i opowiadanie Marii Nurowskiej, ale akurat jej styl pisania bardzo mi odpowiada. Ostatnie, krótka opowieść Grażyny Szapołowskiej na duży plus. Ale ogółem żadna rewelacja i polecać nie będę.

" Czując odrazę, czuje się. Przy obojętności nie czuje się nic."

Żałuję, że opowiadania zostały napisane w tej kolejności. Pierwsze 4 nie zrobiły na mnie wrażenia, choć Jerzy Pilch pisze pięknie. Osobiście najbardziej spodobał mi się "Tabor" Agnieszki Stefańskiej i opowiadanie Marii Nurowskiej, ale akurat jej styl pisania bardzo mi odpowiada. Ostatnie, krótka opowieść...

Izabela Filipiak, Tomasz Jastrun, Jerzy Pilch, Katarzyna Pisarzewska, Hanna Bakuła, Agnieszka Stefańska, Manuela Gretkowska, Janusz Leon Wiśniewski, Maria Nurowska, Grażyna Szapołowska - "10 x miłość"

Co o tym myślę, będzie na końcu, a ja zaczynam przegląd, nie według książkowej kolejności, lecz według spadającej mojej sympatii bądź stopnia znajomości.
Na pierwszy ogień pewna firma tzn Maria Nurowska, znana z dobrego pióra, recenzowana przeze mnie tylko siedem razy bo niektóre inne jej pozycje czytałem dawno, gdy nie bawiłem się w opiniowanie. Plon różnorodny, bo jedna dziewiątka, cztery siódemki i dwie wpadki o których nie ma potrzeby tu mówić. I tym razem - udane opowiadanie o miłości polskiej pisarki i amerykańskiego biznesmena. Pewne 7 gwiazdek.

Talentu pisarskiego Grażyny Szapołowskiej nie znam, lecz trudno byłoby nie zauważyć jej kreacji aktorskich. Jej opowiadanko rozbrajająco banalne, by nie użyć mocniejszych słów. Lepiej niech zostanie przy aktorstwie
I to jest pierwszy sygnał świadczący o klapie tej książki spowo dowanej złą koncepcją bądź też wadliwym doborem autorów.

Czas na Manuelę Gretkowską co do której twórczości mam mieszane uczucia uwidocznione dwiema siódemkami dla „Silikonu” i „Polki”, a o dwóch innych wolę nie mówić. Niestety w przypadku opowiadania z tego zbioru, też lepiej nie mówić.

Tomasza Jastruna znam tylko „Grę wstępną” przy lekturze której świetnie się bawiłem i oceniłem na 7 gwiazdek. Tym razem: rozczarowanie, szkoda gadać...

Nie lubię megalomana Jerzego Pilcha i unikam recenzowania jego utworów. Doceniłem jednak jego „Tysiąc spokojnych miast:” dając 7 gwiazdek. Tutaj, niestety, znowu obsesyjne ględzenie o alkoholu plus banalny seks ze starą aktorką. Szmira.

Pozostałych autorów nie recenzowałem, chociaż o niektórych (Bakuła, Wiśniewski) słyszałem. I tym razem tak pozostanie bo szkoda czasu.
Reasumując jedna z najgorszych składanek jakie w życiu widziałem! Wydał to-to „Świat Książki”

Izabela Filipiak, Tomasz Jastrun, Jerzy Pilch, Katarzyna Pisarzewska, Hanna Bakuła, Agnieszka Stefańska, Manuela Gretkowska, Janusz Leon Wiśniewski, Maria Nurowska, Grażyna Szapołowska - "10 x miłość"

Co o tym myślę, będzie na końcu, a ja zaczynam przegląd, nie według książkowej kolejności, lecz według spadającej mojej sympatii...

Tak jak różni autorzy tak i różne odczucia. Niektóre historie bardzo fajne, inne przeciętne. W takich zbiorach podoba mi się, że można czasem odkryć jakiegoś autora po którego książkę byśmy nie sięgnęli.
Ale ani jedno z opowiadań nie zapadło mi szczególnie w pamięci.

Tak jak różni autorzy tak i różne odczucia. Niektóre historie bardzo fajne, inne przeciętne. W takich zbiorach podoba mi się, że można czasem odkryć jakiegoś autora po którego książkę byśmy nie sięgnęli.
Ale ani jedno z opowiadań nie zapadło mi szczególnie w pamięci.

Pamiętam, że czytałam ten zbiór kilka lat temu w czasie wakacyjnego urlopu. Jedne lepsze, inne gorsze, tak właśnie często bywa z antologiami.
Moim zdaniem to fajna lektura nie tylko na lato. Dobrze się przy niej relaksuje, może być też na jesienne i zimowe wieczory.

Pamiętam, że czytałam ten zbiór kilka lat temu w czasie wakacyjnego urlopu. Jedne lepsze, inne gorsze, tak właśnie często bywa z antologiami.
Moim zdaniem to fajna lektura nie tylko na lato. Dobrze się przy niej relaksuje, może być też na jesienne i zimowe wieczory.

Spotkanie z tym zbiorem opowiadań było raczej męczącym przeżyciem. Większość z nich sprawiała, że myślałam tylko o tym, kiedy w końcu się skończą. I miałam nadzieję, że może następne będzie nieco bardziej udane... I muszę powiedzieć, że w sumie im dalej, tym lepiej - początkowe opowiadania męczyły i, jak dla mnie, niewiele miały wspólnego z miłością. Ale niektóre z nich czytało się naprawdę przyjemnie. Najbardziej przypadł mi do gustu tekst Agnieszki Stefańskiej "Tabor". O pięknej miłości i przyjaźni oraz o tym, jak czasem jesteśmy zaślepieni, nie zauważając tego, co najbardziej dla nas wartościowe. Tekst Wiśniewskiego także na plus, choć opowiada o gorzkim przemijaniu miłości, więc nie podniesie nas w razie emocjonalnego dołka - wręcz przeciwnie. Ale jest bardzo prawdziwy i świetnie napisany. Na wyróżnienie zasługuje także opowiadanie Marii Nurowskiej. Kilka innych historii także czytało się w miarę przyjemnie, ale nie zapadły mi jakoś specjalnie w pamięć.

Mimo, że niektóre z tekstów dawały radę i przypadły mi do gustu, to i tak w ogólnym rozrachunku uważam ten zbiór opowiadań za raczej nieudany. Przerost formy nad treścią. Nic godnego zapamiętania.

Spotkanie z tym zbiorem opowiadań było raczej męczącym przeżyciem. Większość z nich sprawiała, że myślałam tylko o tym, kiedy w końcu się skończą. I miałam nadzieję, że może następne będzie nieco bardziej udane... I muszę powiedzieć, że w sumie im dalej, tym lepiej - początkowe opowiadania męczyły i, jak dla mnie, niewiele miały wspólnego z miłością. Ale niektóre z nich...

Dziesięć opowiadań. Opowiadań o miłości. Choć miłości w nich mało. Przynajmniej według mnie. Może autorzy tych niedługich tekstów mają takie właśnie wyobrażenie o tym uczuciu. Może niektórzy z nich pisali swoje opowiadanie pod przymusem lub w ostatniej chwili. Nie wiem, ale biorąc do ręki tę książkę spodziewałam się czegoś więcej. Oczywiście nie zawiodłam się na autorach, których sobie cenię, ale po dzieła innych już na pewno więcej nie sięgnę. Po prostu się zraziłam. Na plus zasługują: Nurowska, Gretkowska, Bakuła i Wiśniewski. Reszta słabo lub naprawdę przeciętnie. Jeżeli tekst z początku był interesujący i wciągający to nagła pointa rozczarowywała.

Dziesięć opowiadań. Opowiadań o miłości. Choć miłości w nich mało. Przynajmniej według mnie. Może autorzy tych niedługich tekstów mają takie właśnie wyobrażenie o tym uczuciu. Może niektórzy z nich pisali swoje opowiadanie pod przymusem lub w ostatniej chwili. Nie wiem, ale biorąc do ręki tę książkę spodziewałam się czegoś więcej. Oczywiście nie zawiodłam się na autorach,...

Wypożyczona ze względu na dwóch autorów Pilcha oraz oczywiście Wiśniewskiego. 10 lepszych lub gorszych historii o miłości, niestety wszystkie bez happy endu. Suma summarum wszystko się wymieszało, zmieszało w jedną grudę.

Wypożyczona ze względu na dwóch autorów Pilcha oraz oczywiście Wiśniewskiego. 10 lepszych lub gorszych historii o miłości, niestety wszystkie bez happy endu. Suma summarum wszystko się wymieszało, zmieszało w jedną grudę.

Opowiadania o miłości, jedne lepsze, napisane przez pisarzy, inne słabe, napisane przez amatorów ze świata szeroko pojętej kultury. Trochę banalne i oklepane.

Opowiadania o miłości, jedne lepsze, napisane przez pisarzy, inne słabe, napisane przez amatorów ze świata szeroko pojętej kultury. Trochę banalne i oklepane.