Bardzo dobry tytuł i całościowo świetna książka, pomimo małej objętości stron! Spodobała mi się konstrukcja i sposób narracji. To były bardzo króciutkie opowiadania (publikowane pojedynczo i cyklicznie w miesięczniku "Pani"),refleksyjne, z postawionymi pytaniami, ale również z niedopowiedzeniami. Odebrałem je trochę jak poezję, która pozostawiała człowieka z wieloma przemyśleniami. Łącznikiem każdego był pocałunek, który był zależny od relacji uczestniczących osób i kontekstu sytuacji. Myślę, że autorka w przez siebie wykreowanym fikcyjnym świecie prozy literackiej umieściła swoje życiowe doświadczenia i obserwacje otoczenia. Zachowania bohaterów były trafne do sytuacji i ciekawe oraz – jak dla mnie – bardzo autentyczne. Poruszyła tematy miłości i zdrady, cierpienia tym spowodowanego nie tylko dorosłym, ale też ich dzieciom. Ciekawostka: często na materiał do przykrycia się używała określenia "pled" zamiast na przykład koc. W ogóle miałem przyjemność z czytania, bardzo dobrze odprężyłem się.

Bardzo dobry tytuł i całościowo świetna książka, pomimo małej objętości stron! Spodobała mi się konstrukcja i sposób narracji. To były bardzo króciutkie opowiadania (publikowane pojedynczo i cyklicznie w miesięczniku "Pani"),refleksyjne, z postawionymi pytaniami, ale również z niedopowiedzeniami. Odebrałem je trochę jak poezję, która pozostawiała człowieka z wieloma...

Bardzo fajnie napisane opowiadania z pocałunkiem w tle. Podobno na łamach czasopisma "Pani" zostały prezentowane. Są to opowiadania subtelnie opowiedziane. Mi się podobały! choć powiem szczerze, że Panią Grażynę lubię tak sobie. Książka ciekawie napisana, piękne fotografie i ciekawie ujęty pocałunek w każdym z opowiadań. Od opowiadań o miłości, o rodzinie jak i te troszeczkę smutne. Takie są właśnie pocałunki. Każdemu kojarzą się inaczej. Polecam !!!

Bardzo fajnie napisane opowiadania z pocałunkiem w tle. Podobno na łamach czasopisma "Pani" zostały prezentowane. Są to opowiadania subtelnie opowiedziane. Mi się podobały! choć powiem szczerze, że Panią Grażynę lubię tak sobie. Książka ciekawie napisana, piękne fotografie i ciekawie ujęty pocałunek w każdym z opowiadań. Od opowiadań o miłości, o rodzinie jak i te...

Opowieść o uschniętej brzozie - najlepsza.

Opowieść o uschniętej brzozie - najlepsza.

Takie sobie.

Takie sobie.

Lubię panią Szapołowską jako aktorkę i kobietę. Z zaciekawieniem sięgnęłam po jej zapiski dużo wcześniej, a teraz powróciłam do nich po raz drugi.
Szesnaście pocałunków czyli szesnaście opowiadań - zapisów ulotnych chwil z życia zwykłych ludzi. Krótkie opowiadania wypełnione emocjami,przeżyciami. Miłość-jej różne oblicza, smutek, tęsknota, pożądanie - wszystko tak bliskie każdemu człowiekowi. Uroku temu wszystkiemu dodaje seria pięknych, czarno-białych zdjęć autorki, wpleciona w opowiadania.
Nic wielkiego, a jednak bardzo przyjemna lektura :)

Lubię panią Szapołowską jako aktorkę i kobietę. Z zaciekawieniem sięgnęłam po jej zapiski dużo wcześniej, a teraz powróciłam do nich po raz drugi.
Szesnaście pocałunków czyli szesnaście opowiadań - zapisów ulotnych chwil z życia zwykłych ludzi. Krótkie opowiadania wypełnione emocjami,przeżyciami. Miłość-jej różne oblicza, smutek, tęsknota, pożądanie - wszystko tak bliskie...

Ech, co powiedzieć? Krótkie, dziwne, przeczytane z musu, ale w sumie da się znieść.

Ech, co powiedzieć? Krótkie, dziwne, przeczytane z musu, ale w sumie da się znieść.