Zdecydowanie lepsza była część pierwsza. Ta nie była, aż tak dobra. Brakowało jej czegoś...

Zdecydowanie lepsza była część pierwsza. Ta nie była, aż tak dobra. Brakowało jej czegoś...

Fabuła niebanalna. Ani przez chwilę się nie nudziłam. Bohaterowie nieprzewidywalni, a świat ciekawy, intrygujący... Urzekła mnie narracja głównego bohatera. Naprawdę :D Swoją drogą bardzo przypomina mi Falena Rossmary'ego z "Żywiołów Karteru". Jeśli podobał wam się "Fałszywy ksiażę", myślę, że i to przypadnie wam do gustu ;)

Fabuła niebanalna. Ani przez chwilę się nie nudziłam. Bohaterowie nieprzewidywalni, a świat ciekawy, intrygujący... Urzekła mnie narracja głównego bohatera. Naprawdę :D Swoją drogą bardzo przypomina mi Falena Rossmary'ego z "Żywiołów Karteru". Jeśli podobał wam się "Fałszywy ksiażę", myślę, że i to przypadnie wam do gustu ;)

Cudowna seria :D Barwny sarkastyczny charakter to coś, czego potrzebuję do szczęścia, a w zestawieniu z masą intryg - cudo! Swoją drogą Sage bardzo przypomina mi Falena Rossmary'ego z Żywiołów Karteru autorstwa Meridiane Sage. Podczas lektury obu z tych powieści co chwila się śmiałam :D Na zmianę z wielkim stresem, czy mój bohater przeżyje...

Cudowna seria :D Barwny sarkastyczny charakter to coś, czego potrzebuję do szczęścia, a w zestawieniu z masą intryg - cudo! Swoją drogą Sage bardzo przypomina mi Falena Rossmary'ego z Żywiołów Karteru autorstwa Meridiane Sage. Podczas lektury obu z tych powieści co chwila się śmiałam :D Na zmianę z wielkim stresem, czy mój bohater przeżyje...

Jako osoba, która nie przepada za literaturą młodzieżową (ogólnie rzecz biorąc),chciałam aby fabuła "Fałszywego księcia" była bardziej złożona, bohaterowie starsi oraz, aby wpleciono w akcję więcej poważnych tematów, ponieważ książka ta miała potencjał. Pozycja ta nie była zła, jednak łatwo było przewidzieć, w jakim kierunku zmierza akcja, a ja po prostu wymagam od lektur trochę więcej.

W przypadku drugiej części moja cierpliwość, względem niesamowitych, walecznych kilkunastolatków, którzy bez problemu pokonują doświadczonych żołnierzy była po prostu na wyczerpaniu. Brnęłam przez lekturę, gdyż po prostu chciałam mieć ją z głowy. Zdecydowanie nie planuję sięgać po kontynuację.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Jako osoba, która nie przepada za literaturą młodzieżową (ogólnie rzecz biorąc),chciałam aby fabuła "Fałszywego księcia" była bardziej złożona, bohaterowie starsi oraz, aby wpleciono w akcję więcej poważnych tematów, ponieważ książka ta miała potencjał. Pozycja ta nie była zła, jednak łatwo było przewidzieć, w jakim kierunku zmierza akcja, a ja po prostu wymagam od lektur...

oparta na fantastyce

oparta na fantastyce

Aż ciężko zdecydować, która część lepsza. Ale jedno jest pewne; po przeczytaniu każdy znający angielski czytelnik natychmiast rzuci się do obcojęzycznych księgarni po ostatnią część trylogii!

Aż ciężko zdecydować, która część lepsza. Ale jedno jest pewne; po przeczytaniu każdy znający angielski czytelnik natychmiast rzuci się do obcojęzycznych księgarni po ostatnią część trylogii!

Po „Fałszywym księciu” wreszcie przyszedł czas na kontynuację i muszę przyznać, że to był powrót w wielkim stylu. „Król uciekinier” pochłonął mnie od pierwszych stron i już na wstępie mówię Wam: WARTO PRZECZYTAĆ!
Książka jest przepełniona zwrotami akcji. O ile w pierwszym tomie sporo sytuacji było do przewidzenia, o tyle w drugim autorka nie daje czytelnikowi nawet chwili wytchnienia i ze strony na stronę atakuje kolejnymi, zaskakującymi wydarzeniami. Świetne w tej części jest to, że chociaż historia rozwija się w zawrotnym tempie, to na początku mamy subtelne przypomnienia z poprzedniej części, dzięki czemu nawet ktoś, kto czytał pierwszy tom dość dawno, może szybko skojarzyć, o co tam chodziło. W niektórych książkach takie przypomnienia są męczące i sprawiają, że ma się ochotę ominąć kilka stron, natomiast tutaj nie ma takiego problemu, bo jednocześnie poznajemy ciąg dalszy i momentami wracamy do tego, co już się zdarzyło.
Moim zdaniem największym atutem zarówno „Fałszywego księcia”, jak i "Króla uciekiniera" jest główny bohater. Trochę się obawiałam, że w tej części Jaron może zacząć się zachowywać, jak prawdziwe książątko. Oczywiście nic takiego się nie stało, a w kontynuacji nadal występuje ten sam zabawny, niepoprawny i jednocześnie odważny chłopak, którego poznałam w poprzednim tomie. Gdyby w każdej książce występowali tylko tacy, świetnie wykreowani główni bohaterowie, świat byłby prawie idealny.
W Trylogii władzy nie znajdziecie scen erotycznych i wulgaryzmów, a wątek miłosny jest ledwo widoczny, więc cukier też nikomu raczej nie podskoczy. Warto również wspomnieć, że w tej części pojawia się rzadko spotykany wątek z piratami i to w dodatku bardzo ciekawie rozegrany.
Pierwszy tom zakończył się wyjaśnieniem zagadki, nie pozostawiając za wiele pytań, natomiast finał drugiego tomu to zupełnie inna bajka. Autorka zakończyła powieść w takim momencie, że niewydanie kolejnej części przez wydawnictwo, jest po prostu jawnym okrucieństwem…

Po „Fałszywym księciu” wreszcie przyszedł czas na kontynuację i muszę przyznać, że to był powrót w wielkim stylu. „Król uciekinier” pochłonął mnie od pierwszych stron i już na wstępie mówię Wam: WARTO PRZECZYTAĆ!
Książka jest przepełniona zwrotami akcji. O ile w pierwszym tomie sporo sytuacji było do przewidzenia, o tyle w drugim autorka nie daje czytelnikowi nawet chwili...

Kiedy zaczynałam czytać pierwszy tom nie myślałam, że ta trylogia stanie się jedną z moich ulubionych <3
Z niecierpliwością czekam na polskie wydanie trzeciej części

Kiedy zaczynałam czytać pierwszy tom nie myślałam, że ta trylogia stanie się jedną z moich ulubionych <3
Z niecierpliwością czekam na polskie wydanie trzeciej części

Bardzo przyzwoita kontynuacja. Bohaterowie może nie papierowi, ale nie do końca prawdziwi jak dla mnie. Mimo mankamentów jestem ciekawa jak autorka zakończy tę serię.

Bardzo przyzwoita kontynuacja. Bohaterowie może nie papierowi, ale nie do końca prawdziwi jak dla mnie. Mimo mankamentów jestem ciekawa jak autorka zakończy tę serię.

Mówi się, że Kapitan schodzi na dno wraz ze swoim statkiem. Nie zostawia steru.
Tak samo Król nie powinien opuścić murów własnego zamku.
Co jednak zrobić w sytuacji, gdy jedynym możliwym rozwiązaniem jest ucieczka?

Okładka może zmylić. Owszem, akcja Króla Uciekiniera rozkręca się głównie za sprawą wprowadzonych do fabuły przez Jennifer A. Nielsen piratów, ale wydarzenia mają miejsce na lądzie, nie w morzu. Jaron, król Cathyi, którego poznałam dzięki lekturze Fałszywego księcia, musi zmierzyć się z kolejnymi przeszkodami. W walce nie tylko o tron, ale też spokój, bezpieczeństwo całego państwa. W krajach ościennych panują nieprzyjemne nastroje, a względny pokój w każdej chwili może zamienić się w wojnę.

Pamiętacie jak zachwycałam się pierwszym tomem? Jeszcze milszym zaskoczeniem był dla mnie fakt, gdy kontynuacja okazała się równie genialna. Może Trylogia władzy nie jest zbyt wyszukana, skomplikowana, nafaszerowana politycznymi i taktycznymi szczegółami, ale moim zdaniem to dobrze. Narrację prowadzi przecież chłopiec, co prawda, będący już królem, ale to wciąż bardzo młoda osoba! Dzięki temu wydarzenia opowiedziane są za pomocą prostego języka, tekst składa się głównie z dialogów i pędzącej akcji! Nie ma chwili oddechu i miejsca na nudę, kochani!
Jaron w tej części wykazuje się niezwykłą odwagą i odpowiedzialnością względem królestwa. Musi z powrotem stać się Sagiem, udawać chłopca z sierocińca. Wcielić się w postać zręcznego złodzieja i kłamcy, by przechytrzyć piratów. Książka mimo, że przedstawia szereg przeciwności losu, utrzymana jest w pozytywnym tonie - dopełnia tego zabawny główny bohater, wygłaszający kąśliwe uwagi, starający się być pozytywnym nawet w obliczu beznadziejnej sytuacji. Jaron jest niepokorny względem nikogo i niczego, rządzi się swoimi prawami. Dzięki temu jest niepowtarzalnym kompanem przygód, jakie oferuje czytelnikowi.

Strasznie mnie złości, że tom trzeci, wieńczący trylogię, nie został wydany w Polsce! Przecież to skandal, zwłaszcza że Wydawnictwo Egmont z tego, co wiem - nadal funkcjonuje. Poza tym, to trylogia z 2013 roku (dobra, The shadow throne zostało wydane w 2015)! Jak można wydać pierwsze dwa tomu i odmówić czytelnikom (i jednocześnie klientom!) poznania dalszej historii? Nieładne zachowanie, bardzo nieładne.

Król uciekinier kończy się takim zdaniem, że... Aż chce się czytać dalej! Widzę też, że kontynuacja była bardziej dojrzała, pojawiło się rodzące uczucie między bohaterami, poczucie odpowiedzialność względem korony i związane z tym obowiązki. Spokój w Cathyi ważniejszy jest od indywidualnych uczuć władcy... I co ja mam teraz zrobić?

Mówi się, że Kapitan schodzi na dno wraz ze swoim statkiem. Nie zostawia steru.
Tak samo Król nie powinien opuścić murów własnego zamku.
Co jednak zrobić w sytuacji, gdy jedynym możliwym rozwiązaniem jest ucieczka?

Okładka może zmylić. Owszem, akcja Króla Uciekiniera rozkręca się głównie za sprawą wprowadzonych do fabuły przez Jennifer A. Nielsen piratów, ale wydarzenia...