Bardzo dobra historia, choć niektórych fragmentów nie wypadałoby dziś już napisać - ciekawe, że w ZSRR cenzura bywała łagodniejsza niż dziś. ;)

Bardzo dobra historia, choć niektórych fragmentów nie wypadałoby dziś już napisać - ciekawe, że w ZSRR cenzura bywała łagodniejsza niż dziś. ;)

Najbardziej seksistowski początek w historii polskiej fantastyki, ale co mi tam, w literaturze rozrywkowej dużo jestem w stanie znieść, _jeżeli jest rozrywkowa_. A Fenomen kosmosu rozrywkowy nie jest. Powieść z rodzaju tych, w których na następny dzień nie pamięta się, co się przeczytało wczoraj i nawet w sumie ma się to w d*

Najbardziej seksistowski początek w historii polskiej fantastyki, ale co mi tam, w literaturze rozrywkowej dużo jestem w stanie znieść, _jeżeli jest rozrywkowa_. A Fenomen kosmosu rozrywkowy nie jest. Powieść z rodzaju tych, w których na następny dzień nie pamięta się, co się przeczytało wczoraj i nawet w sumie ma się to w d*

Książka się bardzo mocno zestarzała, nie miałam przyjemności z lektury. Treść naiwna, zdecydowanie fiction, nie science, pełna pseudofilozoficznych wywodów i zachwytów nad ludzkością.
Kobiety to tylko żony, nie licząc jednej, która została parapsychologiem - co za niesamowity awans społeczny!
Może lektura spodoba się miłośnikom filozofii, ale nie polecam fanom science fiction. Lepiej jeszcze raz przeczytać Lema, na Chruszczewskiego szkoda czasu.

Książka się bardzo mocno zestarzała, nie miałam przyjemności z lektury. Treść naiwna, zdecydowanie fiction, nie science, pełna pseudofilozoficznych wywodów i zachwytów nad ludzkością.
Kobiety to tylko żony, nie licząc jednej, która została parapsychologiem - co za niesamowity awans społeczny!
Może lektura spodoba się miłośnikom filozofii, ale nie polecam fanom science...

Początek tej książki sprawił, że zupełnie nie chciało mi się jej czytać. Gdy przebrnęłam przez mozolne pierwsze rozdziały, dało się to czytać i było całkiem ciekawe. Takie podróże kosmicznego Guliwera po zakątkach Kosmosu.

Początek tej książki sprawił, że zupełnie nie chciało mi się jej czytać. Gdy przebrnęłam przez mozolne pierwsze rozdziały, dało się to czytać i było całkiem ciekawe. Takie podróże kosmicznego Guliwera po zakątkach Kosmosu.

Autor przedstawia nam zjednoczone społeczeństwo globalne, w którym nikt przed nikim nie musi paranoicznie pilnować wielkich tajemnic. Każda grupa społeczna i indywidualna jednostka ma prawo wyrazić swoje niejasności, opinie i usprawnienia. Nie ma potrzeby planowania intryg, oszustw, matactw. Okazuje się, że wszędobylski monitoring całej populacji może być pomocny w ogólnym rozwoju ludzkości, jeśli użyty jest z dobrymi intencjami, w centralnie planowanej gospodarce planetarnej, nastawionej na uważną i pomysłotwórczą eksplorację Kosmosu.
Refleksje zawarte w tym utworze wyraźnie wychodzą poza zwykły rozwój technologiczny cywilizacji ludzkiej i jej sumę doświadczeń metodą naukową. Przekaz nacechowany jest próbami transcendencji humanizmu i transhumanizmu, bez wchodzenia w kolizję z etyką uniwersalną.
Miejscami książka może wydać się nieco chaotyczna lub poetycka. Pisarz w tych fragmentach stara się przebić przez zasłonę banalnej sfery materialnej w kierunku subtelniejszej sfery nieograniczonej przestrzeni, a następnie do mniej oczywistych strumieni świadomości sensorycznych i uniwersalnych (niezwiązanych z określonymi formami życia). Wszystko to po to, aby lepiej zrozumieć rzeczywistość oraz istotę czynu ku wyższym wartościom, ponad nadmierną gadaninę i zgiełk bodźców fizycznych (które często potrafią skutecznie odciągnąć od głębszej analizy sytuacji).

Witajcie w Kosmosie, gdzie teoria jest tylko po to, aby służyć konstruktywnej praktyce postępu indywidualnego i kolektywnego istot rozumno-etycznych.

Autor przedstawia nam zjednoczone społeczeństwo globalne, w którym nikt przed nikim nie musi paranoicznie pilnować wielkich tajemnic. Każda grupa społeczna i indywidualna jednostka ma prawo wyrazić swoje niejasności, opinie i usprawnienia. Nie ma potrzeby planowania intryg, oszustw, matactw. Okazuje się, że wszędobylski monitoring całej populacji może być pomocny w ogólnym...

Czytałem ją dawno temu, jeszcze w szkole podstawowej. Musze przyznać, że miała klimat, ale poza tym nie podobała mi się zbytnio. Wydała mi się naiwna i jakaś taka nierealna. Trudno mi było też znaleźć powód, dla którego wybrano jednego, jedynego, najdoskonalszego człowieka do tej wyprawy, podczas gdy później nie pełni on w zasadzie żadnej znaczącej funkcji, przynajmniej w porównaniu do dowódcy wyprawy, Pawła Do.
Prawa fizyki też zostały tam naciągnięte jak w "Matriksie". Przedstawiciele obcej cywilizacji lubią akrobacje, bo choć sporo ważą, to gdy fikają, ważą mniej - absurd, który zauważyłem nawet jako dziecko.
W sumie, nic się nie stanie, jeśli tego nie przeczytasz.

Czytałem ją dawno temu, jeszcze w szkole podstawowej. Musze przyznać, że miała klimat, ale poza tym nie podobała mi się zbytnio. Wydała mi się naiwna i jakaś taka nierealna. Trudno mi było też znaleźć powód, dla którego wybrano jednego, jedynego, najdoskonalszego człowieka do tej wyprawy, podczas gdy później nie pełni on w zasadzie żadnej znaczącej funkcji, przynajmniej w...

Jedna z tych książek, która zostanie inaczej przez nas odebrana za każdym razem, gdy po nią sięgniemy :)

Jedna z tych książek, która zostanie inaczej przez nas odebrana za każdym razem, gdy po nią sięgniemy :)

oldskul jak cholera :)

oldskul jak cholera :)