Prostolinijna romantyczna opowieść. Gliniarz odkrywa swoją seksualność, zdradzając ciężarną żonę z gwiazdorem w hotelu prowadzonym przez jego matkę; od początku wiadomym jest, że gwiazdor jest też mordercą żigolaka, którego śmierć doprowadziła do irracjonalnej miłości. Irracjonalnej do tego stopnia, że gliniarz postanawia zostać wspólnikiem w tajemnicy.

Pomijając pewną erudycję autora, to historie takie można bez problemu znaleźć na Wattpadzie czy u innych amatorskich pisarzy.

„Nie zdawałem sobie sprawy, że na swój sposób rozpocząłem zaloty. Chciałem spodobać się temu facetowi. Powinienem był gardzić nim lub go ignorować. Tymczasem w rzeczywistości starałem się nawiązać z nim kontakt”

„Gdy człowiek ma na sobie zaschnięte ślady spermy faceta, który siedzi obok, nic nie jest w sta- nie go przestraszyć” [XD!]

„Odsłanialiśmy się przed sobą kawałek po kawałku. Wyznania przybierały postać rzuconych przypadkowo zdań luźnych skojarzeń z przedmiotem rozmowy, okruchów życia, wymykających się w westchnieniu albo przytaknięciu, odpowiedzi na niezadane wprost pytania, wspomnień z nagła wynurzających się z pamięci, którymi się dzieliliśmy. Nie było wielkiej mowy, autobiografii, to nie ten styl.

Nawet teraz nie znam całych okresów życia Jacka, a on odszedł, nim zdołałem rozświetlić to, co w mojej osobie było dla niego mrokiem. Na swój sposób jesteśmy sobie obcy. Poza tym, że tego, co on o mnie wie, nikt nie wiedział lepiej od niego. A to, co mi pokazał, czy ktoś poza mną to widział?”

„W kilku zwięzłych słowach postanowiliśmy, że zacho wamy tajemnicę, jak długo będzie to możliwe, że od pory będziemy się spotykać wyłącznie tam, gdzie nikt nas nie zobaczy, w tym pokoju hotelowym w Venice Beach, że przed wszystkimi będziemy grać komedię, będziemy żyć tak jak do tej pory, a nie wydawało się to trudne - czyż nie byliśmy obaj dobrymi aktorami, skoro obaj prowadziliśmy życie, które w istocie było nam obce?”

Prostolinijna romantyczna opowieść. Gliniarz odkrywa swoją seksualność, zdradzając ciężarną żonę z gwiazdorem w hotelu prowadzonym przez jego matkę; od początku wiadomym jest, że gwiazdor jest też mordercą żigolaka, którego śmierć doprowadziła do irracjonalnej miłości. Irracjonalnej do tego stopnia, że gliniarz postanawia zostać wspólnikiem w tajemnicy.

Pomijając pewną...

Poruszająca historia, która wciąga od pierwszych stron. Czy jeszcze ktoś liczy na szczęśliwe zakończenia? Czy te tragicznie miłości nie są bardziej romantyczne?;)

Poruszająca historia, która wciąga od pierwszych stron. Czy jeszcze ktoś liczy na szczęśliwe zakończenia? Czy te tragicznie miłości nie są bardziej romantyczne?;)

Niezbyt długa, ale ciekawa pozycja. Interesująco poprowadzona narracja od razu wciąga nas w określone emocje. Wiemy mniej więcej do czego zmierza historia - żaden to wielki kryminał z zaskakującymi plot-twistami - ale nie to jest tu najważniejsze. Najważniejsze są emocje, przemyślenia. Napisane prosto, prawdziwie, wiarygodnie. Niemal chce się uwierzyć, że ta historia zdarzyła się naprawdę. Emocje, przemyślenia narratora, jego wyznania - to wszystko zdaje się prawdziwe, przez co intrygujące. Polecam na jesienny wieczór przy herbacie i smętnym uśmiechu.

Niezbyt długa, ale ciekawa pozycja. Interesująco poprowadzona narracja od razu wciąga nas w określone emocje. Wiemy mniej więcej do czego zmierza historia - żaden to wielki kryminał z zaskakującymi plot-twistami - ale nie to jest tu najważniejsze. Najważniejsze są emocje, przemyślenia. Napisane prosto, prawdziwie, wiarygodnie. Niemal chce się uwierzyć, że ta historia...

Mój pierwszy Besson. Latami kusił i kusił. Aż skusił i tak oto stałam się właścicielką niewielkiej, niespełna 200-stronnicowej powieści PRZYPADKOWY MĘŻCZYZNA.

Biorąc się wczoraj za czytanie, nie nastawiałam się jakoś konkretnie. Prosiłam Boga tylko o to, żeby nie okazał się taki jak jego rodak Musso. I choć początkowo miałam wrażenie, że panowie jednak mogą być sobie bliscy, potem (na szczęście) się ono rozwiało.

PRZYPADKOWY MĘŻCZYZNA to historia policjanta z Los Angeles, 30-latka z poukładanym życiem (żona, dziecko w drodze),który nagle odkrywa w sobie homoseksualne skłonności. A raczej doznaje jakiegoś nagłego porażenia, zauroczenia o wyjątkowej sile. Wszystko zaczyna się od pewnego zabójstwa. Śledztwo prowadzi bohatera do willi bożyszcza nastolatek, aktora Jacka Bella (lat 24). Spotkanie ze złotym chłopcem Hollywood daje początek gwałtownej obsesji. I to obustronnej. Panowie wdają się w romans, nie zważając na miażdżące konsekwencje.

Książka pozostawiła mi po sobie z lekka ambiwalentne wrażenia, jednak z przewagą plusów. Z jednej strony - pewien niedosyt, mało opisów, niewiele szans na to, by poznać bohaterów jakoś głębiej, lepiej. Z drugiej - prostota, z jaką Besson opowiada tę historię (stawiając głównie na emocje) dziwnie mi odpowiadała i intrygowała, a w połączeniu z pełnym spiekoty, kurzu klimatem dała ciekawy, nawet z lekka oniryczny efekt.

PRZYPADKOWY MĘŻCZYZNA to opowieść o spełnionym, ale trudnym uczuciu, o roli przypadku w naszym życiu, oraz o ciemnej stronie, którą wg autora każdy z nas ma. Mimo zabójstwa w tle nie ma tu żadnej zagadki, od początku wiadomo, co mogło do tego doprowadzić, i jak się ta historia może skończyć. Ale czy przeszkadzało mi to w śledzeniu gorączkowych poczynań bohaterów? Ależ skąd. Wszystko jest tu jakby na chybcika, ale skutecznie wciąga i zasysa.

Mój pierwszy Besson. Latami kusił i kusił. Aż skusił i tak oto stałam się właścicielką niewielkiej, niespełna 200-stronnicowej powieści PRZYPADKOWY MĘŻCZYZNA.

Biorąc się wczoraj za czytanie, nie nastawiałam się jakoś konkretnie. Prosiłam Boga tylko o to, żeby nie okazał się taki jak jego rodak Musso. I choć początkowo miałam wrażenie, że panowie jednak mogą być sobie...

Lubię książki Bessona. Jegi styl, to jak i kim opowiada, zawsze wprawiają mnie w specyficzny nastrój.
Jest to trzecia książka, którą od niego mam i nie zawiodłam się.

W historię wpaść łatwo.
Mija szybko, ale zostawia ślad na umyśle.
Prawdziwie uczuciowa, momentami gwałtowna. Mocna.

Tylko dla dojrzałych czytelników. (Społecznie i umysłowo).

Lubię książki Bessona. Jegi styl, to jak i kim opowiada, zawsze wprawiają mnie w specyficzny nastrój.
Jest to trzecia książka, którą od niego mam i nie zawiodłam się.

W historię wpaść łatwo.
Mija szybko, ale zostawia ślad na umyśle.
Prawdziwie uczuciowa, momentami gwałtowna. Mocna.

Tylko dla dojrzałych czytelników. (Społecznie i umysłowo).

Opowieść o destrukcyjnej namiętności. Mało dla mnie przekonująca, ponieważ pojawia się zbyt późno, by bohater nie zdawał sobie sprawy z własnych skłonności. Ma ułożone życie prywatne i zawodowe i nagle - grom z jasnego nieba! Nie bardzo rozumiem tę siłę emocji. Nigdy żadnych rozterek, co do swojej orientacji, nigdy żadnych zawahań i nagle taka namiętność. Przyjmuję do wierzenia, że tak się zdarza, choć nie przekonuje mnie to.

Opowieść o destrukcyjnej namiętności. Mało dla mnie przekonująca, ponieważ pojawia się zbyt późno, by bohater nie zdawał sobie sprawy z własnych skłonności. Ma ułożone życie prywatne i zawodowe i nagle - grom z jasnego nieba! Nie bardzo rozumiem tę siłę emocji. Nigdy żadnych rozterek, co do swojej orientacji, nigdy żadnych zawahań i nagle taka namiętność. Przyjmuję do...

Spodziewałam się czegoś innego.
Liczyłam na jakiś kryminał, ewentualnie z domieszką romantyzmu, a spotkałam się z "typową" książką o miłości. Chociaż z drugiej strony sposób w jaki opisana jest miłość dwóch mężczyzn jest intrygujący i pozwala na zapoznanie się z tym światem.
Mimo iż książka nie trafia w moje gusta to przyznaję, że bardzo podoba mi się sposób i język w jaki została napisana.

Spodziewałam się czegoś innego.
Liczyłam na jakiś kryminał, ewentualnie z domieszką romantyzmu, a spotkałam się z "typową" książką o miłości. Chociaż z drugiej strony sposób w jaki opisana jest miłość dwóch mężczyzn jest intrygujący i pozwala na zapoznanie się z tym światem.
Mimo iż książka nie trafia w moje gusta to przyznaję, że bardzo podoba mi się sposób i język w...

Lekka ale przyjemna lektura o miłości niemożliwej. Historia napiętnowana rozpaczą i bólem. Autor spłycił opisy rodzącego się uczucia narzucając czytelnikowi relację trzecioosobową. Brakuje opisów, które okrasiłyby tę relację ładnym słowem. A tak tylko wiemy, że miłość była, ale na czym się opierała, już mniej...

Lekka ale przyjemna lektura o miłości niemożliwej. Historia napiętnowana rozpaczą i bólem. Autor spłycił opisy rodzącego się uczucia narzucając czytelnikowi relację trzecioosobową. Brakuje opisów, które okrasiłyby tę relację ładnym słowem. A tak tylko wiemy, że miłość była, ale na czym się opierała, już mniej...

"Nasze światy nie miały punktów stycznych. Wszystko utrzymywało między nami dystans. Tylko ekstrawagancki przypadek mógł nas ze sobą zetknąć".

Przypadek? Czy na pewno?

Albo życie jest wypadkową naszych zamiarów, decyzji i sił, albo zbiorem nic nie znaczących zrządzeń kreujących je chwila po chwili.

Pierwsza wersja wydaje mi się bliższa, choć czasem tracąc kontrolę nad życiem skłonny jestem oddać prym tej drugiej.

Uważam jednak, że ta książka nie jest dziełem przypadku.
Autor skrupulatnie ją przemyślał; celowo nie skupił się na odtwarzaniu struktur funkcjonowania policji w Beverly Hills, na opisaniu zbrodni doskonałej, ale na niestłamszonym uczuciu, z którym trudno walczyć. Wobec którego wszystko pozostaje jedynie nieostrym tłem.

Stworzył historię o bezsilności (!) dwóch osób, która dopada niespodziewanie i uderza z siłą (!),której nie sposób się sprzeciwić.

Tym sposobem zniewolił wolną wolę i pchnął sowich bohaterów do uczuć, które są nam znane, choć temu przeczymy.

I tu ogromy ukłon dla tłumaczki. Tego widma, które często bywa kluczem sukcesu pisarza w innym kraju. Moim zdaniem, powieść ta jest doskonale przełożona, czyta się ją lekko i szybko - a to daje niedosyt, którego w dobie dobrobytu tak bardzo nam trzeba.

Przypadek? ...

"Nasze światy nie miały punktów stycznych. Wszystko utrzymywało między nami dystans. Tylko ekstrawagancki przypadek mógł nas ze sobą zetknąć".

Przypadek? Czy na pewno?

Albo życie jest wypadkową naszych zamiarów, decyzji i sił, albo zbiorem nic nie znaczących zrządzeń kreujących je chwila po chwili.

Pierwsza wersja wydaje mi się bliższa, choć czasem tracąc kontrolę nad...

Krótka historia miłości która nie miała prawa się wydarzyć. Książka nie wnosi nic przy czym można się zatrzymać i podumać. Do tego nie pobudza żadnych emocji. Mógłbym jeszcze dodać, że jest "za szybka". Mimo tego przyjemnie się ją czytało i podobała mi się.

Krótka historia miłości która nie miała prawa się wydarzyć. Książka nie wnosi nic przy czym można się zatrzymać i podumać. Do tego nie pobudza żadnych emocji. Mógłbym jeszcze dodać, że jest "za szybka". Mimo tego przyjemnie się ją czytało i podobała mi się.