Życie jest jednym wielkim zaskoczeniem. Rzeczywistość w znacznym stopniu poddaje się naszej własnej kreacji, czas to tylko mignięcie, w dodatku nieregularne. A śmierć? Śmierć jest tym, co kończy, ale i tym co rozpoczyna kolejny etap wędrówki. Jest to pewien mechanizm, który zmienia się, rozwija, a czasem niszczeje. Wszystko jest względne, wszystko jest możliwe. Najtrudniej zaś zburzyć mury własnych uprzedzeń i stereotypów. Taką barwną gonitwą myśli, ze wszech miar intrygującą i wartą uwagi jest niewątpliwie prezentowana książka autorstwa zupełnie niezwykłego pisarza, jakim jest Jeffrey Ford. I nawet jeśli nie ufacie plebiscytom i wyróżnieniom, można być spokojnym – przyznanie dwóch World Fantasy Award czy też Grand Prix l’Imaginaire nie może być poczytane za przypadek. Wchodząca w skład serii Uczta Wyobraźni wydawnictwa MAG książka Forda to omnibus zawierający zbiór opowiadań oraz niezależną powieść – Portret pani Charbuque.

Cechą główną łączącą wszystkie teksty zamieszczone w zbiorze Asystentka pisarza fantasy jest ich doskonałe wyważenie. Przestrzenie kosmiczne, prześmiewcze i absurdalne sytuacje, wizje skrajnie futurystyczne, światy pełne elementów horroru i grozy – to wszystko tu dostaniemy. Trudno wybrać jedno najbardziej intrygujące opowiadanie, gdyż każde zapewnia rozrywkę na innym poziomie i ciekawi na swój indywidualny sposób. Bo czy można porównywać przy pomocy jednolitych kategorii opowieść o Jezusie łapiącym stopa, akwizytorze sprzedającym mózgi w słoikach, ludzkim zombie oraz wymianie filmowej w mieście egzo-szkieletów? Kunszt literacki, jaki przez lata pisania wyrobił sobie Ford oraz wtręty obrazujące okoliczności powstawania każdego opowiadania przybliżają autora czytelnikowi.

Drugą część książki stanowi powieść Portret Pani Charbuque. To historia przywołująca na myśl Dziwne losy Jane Eyre czy też Portret Doriana Greya. Tajemnice i cienie z przeszłości, morderstwa, feeria pełnokrwistych, zapadających w pamięć bohaterów – to wyznaczniki i jednocześnie gwaranty pasjonującej lektury. Bo im dłużej czyta się Portret Pani Charbuque, tym bardziej chce się poznać już zakończenie, na przemian popadając w niezdrową fascynację i doświadczając miłych dreszczy przebiegających wzdłuż kręgosłupa. Niczym w klasycznej wiktoriańskiej powieści funkcjonuje tu wątek skazy na sercu, zdrady, zagadki, a to wszystko dopełnione jest kreacją głównego bohatera, malarza Piambo, korespondującą z symbolizmem i mistycyzmem.

Portret Pani Charbuque czyta się z zapartym tchem. Krótkie rozdziały oraz nieprzewidywalne zwroty akcji nie pozostawiają czasu na nudę. Wraz z głównym bohaterem czytelnik usiłuje stworzyć w wyobraźni portret tajemniczej madame, której, podobnie jak Piambo, nie może zobaczyć, wyjaśnić tajemnicę krwawych łez i ocalić najbliższe osoby malarza. To naprawdę przebłysk geniuszu – stworzyć historię, która oddziałuje z tak ogromną siłą, wciąga do swojego świata, nie pozwalając pozostać obojętnym.

Wszystko to jest niczym innym, jak cechami znamionującymi dobrą literaturę. Z przyjemnością stwierdzam, że zawarte z zbiorze Asystentka pisarza fantasy opowiadania zdołały przełamać moją niechęć do literatury science fiction oraz zaszczepiły głód poznania kolejnych pozycji reprezentujących ten gatunek. A to nie lada osiągnięcie i być może promyk nadziei dla innych czytelników, którzy na fantastykę naukową i futurystyczną patrzą z nieufnością.

[http://kapryfolium.pl/?p=4397]

Życie jest jednym wielkim zaskoczeniem. Rzeczywistość w znacznym stopniu poddaje się naszej własnej kreacji, czas to tylko mignięcie, w dodatku nieregularne. A śmierć? Śmierć jest tym, co kończy, ale i tym co rozpoczyna kolejny etap wędrówki. Jest to pewien mechanizm, który zmienia się, rozwija, a czasem niszczeje. Wszystko jest względne, wszystko jest możliwe. Najtrudniej...