,,Dobre życie nie kończy się nigdy. Pierwszej zimy bez Krzysztofa w Siedlisku ciepło dają Mariannie jedynie wspomnienia o nim. Odsuwa się od bliskich, żeby powrócić do szczęśliwych chwil, które przeżyła u jego boku. Krzysztof jest w nich żywy. A we wspomnieniach najintymniejszych – nawet bardzo. A wtedy nastaje wiosna… Tymczasem życie w Panistrudze płynie własnym – najpierw zimowo leniwym, a z czasem wiosenno burzliwym – nurtem."

Janusz Majewski urodził się we Lwowie. Jest to polski reżyser filmowy, dramatopisarz, scenarzysta, wykładowca. Ze swojej strony mogę dodać, że doskonały pisarz.

Krzysztof zmarł...Marianna długo nie mogła porozumieć się z dziećmi, gdzie mieliby go pochować. Ksiądz i zakład pogrzebowy zgodzili się poczekać jeszcze jeden dzień na ich decyzję. Pogrzeb odbył się. Podczas niego Marianna dowiedziała się, że Kasia jest w ciaży. Nie chciała wracać z Robertem do domu, gdyż miał jeszcze odiwedzić po drodze przyjaciela. Wszystko wskazywało jednak na to, że kłamał i miał zamiar spotkać się z inną kobietą. Marianna wróciła do domu pociągiem. Gdy przeglądała zdjęcia z letnikami zauważyła, że Krzysztof na każdym z nich jest rozmazany tak, jakby się czegoś bał lub chciał coś ukryć...

Nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Janusza Majewskiego. Wcześniej czytałam ,,Małą maturę", która także bardzo mi się podobała.

,,Zima w siedlisku" to drugi tom powieści ,,Siedlisko". Ja niestety nie miałam okazji czytać pierwszej części, dlatego tą pozycję czytało mi się z utrudnieniem. Nie bardzo wiedziałam, kto był z kim spokrewniony i co takiego wydarzyło się w 1. części. Z czasem jednak zagłębiłam się w losy bohaterów.

Książka napisana jest językiem prostym, zrozumiałym. Czyta się ją więc bardzo szybko. Podzielona jest na rozdziały, co sprawia, że możemy przerwać czytanie w każdym momencie. Dodatkowym atutem jest także dodanie kilku obrazków, co umila czytelnikowi czytanie książki.

Dzieło bardzo mi się podobało, jednak nie byłam do końca zorientowana w fabule. Wszystkim radzę zacząć czytać od pierwszej części, aby od początku poznać losy wszystkich bohaterów.

,,Zimę w Siedlisku" polecam wszystkim miłośnikom twórczości tego autora. Zapewne spodoba się także miłośnikom lekkich powieści.

Moja ocena : 8/10

,,Dobre życie nie kończy się nigdy. Pierwszej zimy bez Krzysztofa w Siedlisku ciepło dają Mariannie jedynie wspomnienia o nim. Odsuwa się od bliskich, żeby powrócić do szczęśliwych chwil, które przeżyła u jego boku. Krzysztof jest w nich żywy. A we wspomnieniach najintymniejszych – nawet bardzo. A wtedy nastaje wiosna… Tymczasem życie w Panistrudze płynie własnym – najpierw...