Na początku należy pochwalić to wydanie za interesujący wstęp pióra Alberta Camusa. Jest to wnikliwa i dość długa analiza (około 20 stron), choć zdradza zakończenie całego cyklu powieściowego, co nie każdemu czytelnikowi może przypaść do gustu.

W pierwszym tomie poznajemy dojrzewanie i młodość dwojga braci pochodzących z bogatej i szanowanej rodziny. Akcenty są położone na problematykę; przyjaźni chłopięcej, młodzieńczego buntu i rozpusty, konfliktu rodzinnego. Mnie najbardziej utkwił w pamięci fragment, gdy pewien zdaje się łajdak zdradzający żonę cynicznie tłumaczy swoje postępowanie, iż właściwie to nie czuje się winny, ale jest „raczej ofiarą swoich wad”.

Generalnie pierwszy tom cyklu powieściowego jest solidnie napisany, książka wzbudza zainteresowanie, nie ma nużących przestojów, całość jest spójna i stylowa. Jednak z drugiej strony spodziewałem się więcej wybitnych fragmentów oraz głębszych przemyśleń intelektualnych, dlatego gwiazdkę mniej daję niż planowałem, choć jednocześnie żywię nadzieję, że w kolejnych tomach dostrzegę ten geniusz artystyczny.

Na początku należy pochwalić to wydanie za interesujący wstęp pióra Alberta Camusa. Jest to wnikliwa i dość długa analiza (około 20 stron), choć zdradza zakończenie całego cyklu powieściowego, co nie każdemu czytelnikowi może przypaść do gustu.

W pierwszym tomie poznajemy dojrzewanie i młodość dwojga braci pochodzących z bogatej i szanowanej rodziny. Akcenty są położone...