Gdy byłam mała to mama często czytywała mi różnego rodzaju bajki na dobranoc. Pewnie nie tylko mnie. W końcu kto z nas jako małe dziecko nie lubił bajek? Nie wiem, czy znajdzie się taka osoba. Bajki przede wszystkim rozwijały naszą wyobraźnię, ale miały także jeszcze jedno ważne zadanie – nauczanie nas. A czego? Moralności, honoru, przyjaźni… wielu rzeczy. Bajka o Czerwonym Kapturku uczyła nas, że nie należy ufać obcym osobą, bajka o Robin Hoodzie uczyła nas żeby pomagać biednym itd. Tak więc takie na pozór zwykłe bajki miały spore znaczenie…

Nie da się ukryć, że pewne zachowania i nauki najprościej zapamiętujemy właśnie z różnych bajek czy też opowiastek. Są one po prostu napisane w bardzo prosty sposób, morał nie jest bardzo głęboko ukryty i nie trzeba go szukać. Często sam nasuwa się na myśl. Poza tym, gdy czytamy historię drugiej osoby, to faktycznie widzimy, że to jest możliwe, że faktycznie może zaistnieć.

„Opowieści buddyjskie dla małych i dużych” są właśnie zbiorem pojedynczych opowiastek dotyczących różnych tematów. Znajdziemy tu historie o bólu, gniewie, cierpieniu, miłości. Właśnie według tych wartości książka została podzielona na coś w rodzaju rozdziałów. W każdym z nich mamy kilka króciutkich opowieści, napisanych bardzo prostym i przystępnym językiem. Są to w dużej mierze opowieści „z życia wzięte”. Dotyczą ludzi i sytuacji, których na swojej drodze napotkał autor książki. Niektóre z nich pochodzą z jego własnego doświadczenia. Właśnie to sprawia, że wiemy, że są one prawdziwe, że to wszystko może się zdarzyć. Wierzymy w te historie, a wiara to już początek sukcesu.

Na pewno są to opowieści z morałem, bo nie ma innej opcji. Skłaniają do refleksji i przemyśleń, które może skłonią nas do zmiany. Tak myślę, że właśnie taki zamiar miał autor pisząc tą książkę. Chciał dotrzeć do ludzi, do ich wnętrza, aby spróbować ich zmienić na lepsze. Jeżeli ktoś sam także tego chce, to ta książka może mu pomóc. Fakt, że z każdej historii płynie jakaś mądrość nie oznacza wcale, że są to nudne, nużące i poważne historie. Wręcz przeciwnie – wiele z nich jest wciągających, a czasami znajdą się i takie, które wywołają uśmiech na naszej twarzy.

Swego czasu czytałam „Bajki chińskie” autorstwa Zbigniewa Królickiego, jednak ta książka jest nieco inna. Tam każda bajka miała swój początek i koniec, tutaj natomiast, wiele historii ma odniesienie do poprzednich. W pewnym sensie jest to jeden ciąg, po prostu wielowątkowy. Czyta się go jednak bardzo szybko i miło, a na pewno nie raz można wrócić do historii, której akurat w danym momencie potrzebujemy. Jedne trafiły do mnie bardziej, drugie nieco mniej, ale myślę, że w każdej z nich znajduje się ważna lekcja.

Komu mogę polecić ta pozycję? Myślę, że każdemu, nie tylko tym, którzy interesują się buddyzmem. Ludziom, którzy chcą zmienić coś w swoim życiu, w swoim podejściu, a także każdemu innemu, który po prostu ma ochotę przeczytać różne ciekawe historyjki z morałem. Myślę, że opowieści dotrą także do młodszych czytelników, więc spokojnie można je czytać młodszym pociechom przed snem.

Gdy byłam mała to mama często czytywała mi różnego rodzaju bajki na dobranoc. Pewnie nie tylko mnie. W końcu kto z nas jako małe dziecko nie lubił bajek? Nie wiem, czy znajdzie się taka osoba. Bajki przede wszystkim rozwijały naszą wyobraźnię, ale miały także jeszcze jedno ważne zadanie – nauczanie nas. A czego? Moralności, honoru, przyjaźni… wielu rzeczy. Bajka o Czerwonym...