Powiem szczerze, że rzadko czytam dzieła wyjęte spod pióra niemieckich pisarzy. Sama nie wiem, dlaczego, ale gdy próbuję sobie teraz kogoś przypomnieć, mogłabym zliczyć tych autorów na palcach jednej ręki. Niedawno udało mi się zdobyć książkę „Baśniarz”, napisanej przez rodowitą Niemkę. Antonia Michael urodziła się w 1978 roku w północnch Niemczech. Studiowała medycynę i równocześnie zaczęła pisać książki dla dzieci i młodzieży. Od kilku lat mieszka w pobliżu wyspy Usedom, gdzie zajmuje się pisartwem jako wolny strzelec. Wydała już wiele interesujących, pełnych fantazji i odnoszących sukcesów książek. Czy ten opis pasuje do dzieła, które właśnie skończyłam?

Pozycję, o której mowa, udało mi się wypatrzyć w bibliotece w dziale dziecięcym. Spojrzałam na jej ładną okładkę, przeczytałam zapowiedź i postanowiłam zabrać ze sobą. Teraz zastanawiam się, dlaczego to zrobiłam. Tak naprawdę opis wcale do tego nie zachęcał. Jednak ani trochę nie żałuję, choć regał, na którym znalazłam „Baśniarza”, mógł sugerować, iż jest ona skierowana do młodszych czytelników. A to jest wielką pomyłką, bo gdy za sobą miałam około pięćdziesięciu kartek, nie mogłam oderwać się od powieści i zrobiłam to dopiero o trzeciej w nocy, co mnie przekonało, iż nie jest to typowa, lekka historia miłosna.

„Ale za słowami czyhała ciemność, ciemność jaka panuje we wszystkich baśniach. Dopiero później, dużo później, zbyt późno zrozumie, że ta baśń była śmiertelnie niebezpieczna.”

Na początku poznajemy Anne, siedemnastolatkę. Dziewczyna jest wzorową uczennicą, przygotowuje się do matury, pochodzi z dobrego domu. Ma kochających rodziców, a znajomi mówią, iż żyje w własnej „bańce mydlanej”. Jest szczęśliwa. Pewnego dnia przez zwykły przypadek nawiązuje się znajomośc między nią, a Ablem Tannatekiem, outsiderem i handlarzem narkotyków. Dziewczyna, mimo wielu ostrzeżeń, zakochuje się w nim i w jego opowieści, snutej dla młodszej siotry. Anne poznaje innego Abla, o którym nikt nie ma pojęcia i właśnie to jego drugie oblicze zdobywa jej serce. Nastolatka bardzo przywiązuje się do chłopaka, a co za tym idzie, również „wchodzi” w świat, który do tej pory był dla niej niewidzialny. A baśń, która została wymyślona przech Tannateka, wcale nie wydaje się taka wymyślona. I może się okazać, że jest całkowicie rzeczywista..

Po przeczytaniu zapowiedzi, nie wiedziałam, co myśleć o tej powieści. Wydawała się inna, jednak nie mogłam wyobrazić sobie, iż będzie również ciekawa. Naprawdę, bo o czym to może być? Zakochani nastolatkowie i bajka dla dziecka w tle? Jednak zabrałam ją do domu i to była bardzo dobra decyzja.

Cała historia z początku wydaje się banalna, ale taka nie jest. Chociaż z początku trochę mnie nudziła, to po około pięć stronach całkowicie się to zmieniło i „Baśniarz” wciągnął mnie w swój świat. Z biegiem czasu pojawia się wiele niewiadomych, tajemnic, i niebezpieczeństw. Sama do końca nie wiedziałam, jak to wszystko się zakończy i nie spodziewałam się czegoś takiego! Ciągle jestem w szoku.

Powieść trzyma w napięciu. Nie wiemy, co się za chwilę zdarzy i napawa nas zdumieniem, a to z pewnością jest wielkim, wielkim plusem „Baśniarza”. Bo w końcu o to chodzi w czytaniu, żebyśmy doświadczyli wielu emocji, prawda?

Nie mam też nic do zarzuceniu postaciom. Abel był ciekawym bohaterem i bardzo go polubiłam. Sam stawiał czoła wszelkim przeciwnościom losu i starał się z całych sił bronić siostry. W tej historii to go najbardziej polubiłam.

„Baśniarz” napewno nie zalicza się do łzawych historyjek miłosnych. Mnie urzekł całkokształt tej powieści.

Piękna i niepowtarzalna.

Powiem szczerze, że rzadko czytam dzieła wyjęte spod pióra niemieckich pisarzy. Sama nie wiem, dlaczego, ale gdy próbuję sobie teraz kogoś przypomnieć, mogłabym zliczyć tych autorów na palcach jednej ręki. Niedawno udało mi się zdobyć książkę „Baśniarz”, napisanej przez rodowitą Niemkę. Antonia Michael urodziła się w 1978 roku w północnch Niemczech. Studiowała medycynę i...